ทิวเขาตีตีวังซา
From Wikipedia, the free encyclopedia
ทิวเขาตีตีวังซา (มลายู: Banjaran Titiwangsa) ซึ่งยังเป็นที่รู้จักกันในท้องถิ่นในชื่อ บันจารันเบอซาร์ (Banjaran Besar; แปลว่า ทิวเขาใหญ่) เป็นภูเขาซึ่งก่อตัวเป็นแนวยาวคล้ายกระดูกสันหลังของคาบสมุทรมลายูตอนล่าง ส่วนเหนือของทิวเขาที่อยู่ในภาคใต้ของไทยมีชื่อเรียกว่า ทิวเขาสันกาลาคีรี
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
ข้อมูลเบื้องต้น ทิวเขาตีตีวังซา, จุดสูงสุด ...
ทิวเขาตีตีวังซา | |
---|---|
ทิวเขาสันกาลาคีรี | |
ทิวเขาตีตีวังซาใกล้แม่น้ำสลิมในมาเลเซีย | |
จุดสูงสุด | |
ยอด | เขาโกร์บู |
ความสูง เหนือระดับน้ำทะเล | 2,183 เมตร (7,162 ฟุต) |
ข้อมูลเชิงขนาด | |
ยาว | 480 กม. (298 ไมล์) ตะวันตกเฉียงเหนือ/ตะวันออกเฉียงใต้ |
กว้าง | 120 กม. (75 ไมล์) ตะวันออกเฉียงเหนือ/ตะวันตกเฉียงใต้ |
ชื่อ | |
ชื่อท้องถิ่น | สันกาลาคีรี, ตีตีวังซา, บันจารันเบอซาร์ |
ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ | |
ประเทศ | ไทย และ มาเลเซีย |
พิกัดเทือกเขา | 5°58′12″N 101°19′37″E |
เทือกเขา | ทิวเขาตะนาวศรี |
ติดต่อกับ | ไทย-มาเลเซีย |
ข้อมูลทางธรณีวิทยา | |
อายุหิน | ยุคเพอร์เมียน, ยุคไทรแอสซิก |
ประเภทหิน | หินแกรนิต, หินปูน |
ปิด
ทิวเขาตีตีวังซาทำหน้าที่เป็นปราการธรรมชาติที่แบ่งมาเลเซียตะวันตกเช่นเดียวกับตอนใต้สุดของไทยออกเป็นฝั่งตะวันออกและฝั่งตะวันตก โดยมีความยาวจากเหนือจรดใต้ประมาณ 480 กิโลเมตร ยอดเขาที่สูงที่สุดในทิวเขานี้คือ เขาโกร์บู (Gunung Korbu) มีความสูง 2,183 เมตร อยู่ในเขตรัฐเประ