![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9d/IndonesianGreatEast.jpg/640px-IndonesianGreatEast.jpg&w=640&q=50)
ตะวันออกใหญ่
From Wikipedia, the free encyclopedia
ตะวันออกใหญ่ (ดัตช์: Groote Oost) เป็นเขตปกครองของหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่ปีค.ศ. 1938 ถึง 1946 ซึ่งกินพื้นที่ของเกาะบอร์เนียวตะวันออก (เกาะซูลาเวซี, หมู่เกาะมาลูกู และนิวกินีตะวันตก พร้อมกับบริเวณนอกฝั่งของหมู่เกาะ) และเกาะชวา (จังหวัดบาหลีกับหมู่เกาะซุนดาน้อย) โดยมีเมืองหลวงคือมากัซซาร์บนเกาะซูลาเวซี[1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9d/IndonesianGreatEast.jpg/640px-IndonesianGreatEast.jpg)
ตะวันออกใหญ่กลายเป็นเขตปกครองในวันที่ 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1938 และปกครองโดยผู้ว่า[2] ผู้ว่าคนแรกมีชื่อว่า G. A. W. Ch. de Haze Winkelman แล้วตามมาด้วยสงครามโลกครั้งที่สอง เขตการปกครองหลายแห่ง (ยกเว้นนิวกินีของเนเธอร์แลนด์) กลายเป็นรัฐตะวันออกใหญ่ (หลังจากนั้นคือรัฐอินโดนีเซียตะวันออก) ในวันที่ 24 ธันวาคม ค.ศ. 1946 ตัวรัฐกลายเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐสหรัฐอินโดนีเซียในปีค.ศ. 1949 และถูกยุบเป็นรัฐเดี่ยวแห่งอินโดนีเซียในปีค.ศ. 1950 (นิวกินีตะวันตกในปีค.ศ. 1969) จนถึงเดือนมีนาคม ค.ศ. 2020 บริเวณนี้ถูกแบ่งเป็น 13 จังหวัดจากทั้งหมด 34 จังหวัด