![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/74/Romblon_island_040col.jpg/640px-Romblon_island_040col.jpg&w=640&q=50)
จังหวัดโรมโบลน
From Wikipedia, the free encyclopedia
จังหวัดโรมโบลน เป็นจังหวัดเกาะในเขตมีมาโรปา ประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยเกาะหลักอย่างเกาะตาบลาส ซึ่งเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดและครอบคลุมเทศบาลทั้งเก้าแห่ง และเกาะซีบูยัน ซึ่งเป็นที่ตั้งของเทศบาลโรมโบลน ศูนย์กลางของจังหวัด จังหวัดนี้ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของจังหวัดมารินดูเกและเกซอน อยู่ทางทิศตะวันออกของจังหวัดโอกซีเดนตัลมินโดโร ทิศเหนือของจังหวัดอักลันและคาปิซ และทิศตะวันตกของจังหวัดมัสบาเต ในปี ค.ศ. 2015 มีประชากร 292,781 คน
จังหวัดโรมโบลน | |
---|---|
จังหวัด | |
จากซ้ายบนไปขวาล่าง:
| |
สมญา: เมืองหินอ่อนแห่งฟิลิปปินส์ | |
![]() ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์ | |
ประเทศ | ![]() |
เขต | มีมาโรปา |
ก่อตั้ง | 16 มีนาคม ค.ศ. 1901 |
เมืองหลัก | โรมโบลน |
การปกครอง | |
• ประเภท | ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน |
• ผู้ว่าราชการจังหวัด | Eduardo C. Firmalo (Liberal)[1] |
• รองผู้ว่าราชการจังหวัด | Jose Riano (Liberal)[1] |
• ผู้แทนราษฎร | Emmanuel F. Madrona (Nacionalista)[2] Lone District |
พื้นที่[3] | |
• ทั้งหมด | 1,533.45 ตร.กม. (592.07 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | 68 จาก 81 |
ความสูงจุดสูงสุด (ภูเขากีติงกีติง) | 2,058 เมตร (6,752 ฟุต) |
ประชากร (ค.ศ. 2015)[4] | |
• ทั้งหมด | 292,781 คน |
• อันดับ | 66 จาก 81 |
• ความหนาแน่น | 190 คน/ตร.กม. (490 คน/ตร.ไมล์) |
• อันดับความหนาแน่น | 46 จาก 81 |
เขตการปกครอง | |
• นครอิสระ | 0 |
• นคร | 0 |
• เทศบาล | 17 |
• บารังไกย์ | 219 |
• Districts | Lone district of Romblon |
เขตเวลา | UTC+8 (PHT) |
รหัสไปรษณีย์ | 5500–5515 |
ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์ | +63 (0)42 |
รหัส ISO 3166 | PH |
ภาษา | |
เว็บไซต์ | www |
โรมโบลนเป็นถิ่นอาศัยของชาวฟิลิปปินส์พื้นเมือง ก่อนการเข้ามาของสเปนในปี ค.ศ. 1569 หลักฐานทางโบราณคดีที่เก็บรักษาไว้ ณ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1936 บ่งชี้ว่าชาวพื้นเมืองเคยมีวัฒนธรรมอันรุ่งเรืองมาก่อน ต่อในยุคอาณานิคมสเปน โรมโบลนอยู่ภายใต้การปกครองของจังหวัดอาเรบาโลซึ่งตั้งขึ้นใหม่ ต่อมาในปี ค.ศ. 1716 ได้ถูกย้ายไปสังกัดในฟิลิปปินส์ และการเข้ามาของสหรัฐในปี ค.ศ. 1901 ทำให้โรมโบลนกลายเป็นจังหวัดภายใต้การปกครองของพลเมือง แต่ก็เสียสถานะจังหวัดในช่วงปี ค.ศ. 1907-1945 และกลับมาเป็นจังหวัดอีกครั้งในปี ค.ศ. 1946 ภายหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง
ผู้อาศัยภายในจังหวัดนี้แบ่งได้สามกลุ่มชาติพันธุ์ ได้แก่ โรมโบลมาโนน, โอนฮัน และอาซี ซึ่งแต่ละกลุ่มมีภาษาและธรรมเนียมเป็นของตนเอง ภาษาโรมโบลมาโนนถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในเมืองโรมเบลนและซันอากุสตีน ภาษาโอนฮันใช้พูดกันในเทศบาลทางตอนใต้ของเกาะตาบลาสและเทศบาลซันโยเซ และภาษาอาซีใช้พูดกันในทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะตาบลาส และเกาะคอร์คูรา, บันตอน และคอนเซปซิอง
ปัจจุบันจังหวัดโรมโบลนยังคงพึ่งพาการเกษตรเป็นหลัก โดยปลูกข้าวและมะพร้าวแห้ง และมีการประมง นอกจากนี้ยังมีอุตสาหกรรมหินอ่อน จนได้รับฉายา "เมืองหินอ่อนแห่งฟิลิปปินส์" และในไม่กี่ปีที่ผ่านมา จังหวัดนี้ได้กลายเป็นจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ซึ่งมีชายหาดสีขาว จุดดำน้ำ ภูเขา และป่าฝน