จังหวัดบูคิดโนน
From Wikipedia, the free encyclopedia
จังหวัดบูคิดโนน (/buːˈkɪdnɒn/, เซบัวโน: Lalawigan sa Bukidnon) เป็นจังหวัดที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์[5] เมืองศูนย์กลางคือมาไลบาไล ในปี ค.ศ. 2015 ตัวจังหวัดมีประชากร 1,415,226 คน เป็นจังหวัดที่มีพื้นที่ใหญ่เป็นอันดับที่สามของประเทศ รองจากจังหวัดปาลาวันและจังหวัดอีซาเบลา
จังหวัดบูคิดโนน | |
---|---|
จังหวัด | |
สถานที่สำคัญในจังหวัดบูคิดโนน | |
สมญา: "ตะกร้าอาหารแห่งมินดาเนา" "เมืองมรดกทางการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และวัฒนธรรมแห่งมินดาเนาเหนือNorthern Mindanao" "สวรรค์ใจกลางมินดาเนา"[1] | |
เพลง: Bukidnon Kanak Ha Banuwa | |
ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์ | |
ประเทศ | ฟิลิปปินส์ |
เขต | ฮีลากังมินดาเนา |
ก่อตั้ง | 1 กันยายน ค.ศ. 1914 (Commission Act 2408)[2] |
เมืองหลัก | มาไลบาไล |
การปกครอง | |
• ประเภท | ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน |
• ผู้ว่าราชการจังหวัด | Jose Maria R. Zubiri, Jr. (Bukidnon Paglaum Party) |
• รองผู้ว่าราชการจังหวัด | Rogelio N. Quiño (Bukidnon Paglaum Party) |
พื้นที่[3] | |
• ทั้งหมด | 10,498.59 ตร.กม. (4,053.53 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | 3 จาก 81 |
ความสูงจุดสูงสุด (ภูเขาดูลัง-ดูลัง) | 2,941 เมตร (9,649 ฟุต) |
ประชากร (ค.ศ. 2015)[4] | |
• ทั้งหมด | 1,415,226 คน |
• อันดับ | 16 จาก 81 |
• ความหนาแน่น | 130 คน/ตร.กม. (350 คน/ตร.ไมล์) |
• อันดับความหนาแน่น | 61 จาก 81 |
เขตการปกครอง | |
• นคร | 2
|
• เทศบาล | 20
|
• บารังไกย์ | 464 |
• Districts | 1st to 4th districts of Bukidnon |
เขตเวลา | UTC+8 (PST) |
รหัสไปรษณีย์ | 8700–8723 |
ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์ | +63 (0)88 |
รหัส ISO 3166 | PH |
ภาษา | |
การจัดระดับรายได้ | ระดับที่ 1[3] |
เว็บไซต์ | www |
ชื่อ "บูคิดโนน" หมายถึง "ชาวเขา" จังหวัดนี้เป็นแหล่งเพาะปลูกข้าวและข้าวโพดที่สำคัญของภูมิภาค ผลผลิตอื่น ๆ ได้แก่ สับปะรด กล้วย และอ้อย จังหวัดนี้ยังเป็นที่ตั้งของภูเขาดูลัง-ดูลัง ซึ่งเป็นภูเขาที่สูงเป็นอันดับที่ 2 ของประเทศ ด้วยความสูง 2,938 เมตร (9,639 ฟุต) ตั้งอยู่ในแนวเทือกเขาคีตังลัด[6] ภูเขาอื่น ๆ ที่มีชื่อเสียงในจังหวัด ได้แก่ ภูเขาคีตังลัด (2,899 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 4), ภูเขาคาลาตุงกัน (2,860 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 5), ภูเขามาอักนาว (2,742 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 8), ภูเขาลูมูลูยาว (2,612 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 17) และภูเขาตูมีนุงกัน (2,400 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 30)[7]