การนัดหยุดงานของสมาคมอาชีพนักเขียนแห่งอเมริกา ค.ศ. 2007–2008
From Wikipedia, the free encyclopedia
ระหว่างวันที่ 5 พฤศจิกายน 2007 ถึง 12 กุมภาพันธ์ 2008 นักเขียนบทภาพยนตร์และโทรทัศน์จำนวนกว่า 12,000 คน สมาชิกสหภาพแรงงานสมาคมอาชีพนักเขียนแห่งอเมริกาตะวันออก (Writers Guild of America, East; WGAE) และสมาคมอาชีพนักเขียนแห่งอเมริกาตะวันตก (Writers Guild of America West; WGAW) นัดหยุดงานประท้วง[1][2][3]
การนัดหยุดงานของสมาคมอาชีพนักเขียนแห่งอเมริกา ค.ศ. 2007–2008 | |||
---|---|---|---|
สมาชิกของ WGA ประท้วงที่ฟอกซ์พลาซ่า ลอสแอนเจลิส เมื่อ 7 พฤศจิกายน 2007 | |||
วันที่ | 5 พฤศจิกายน 2007 – 12 กุมภาพันธ์ 2008 (3 เดือน 8 วัน) | ||
สถานที่ | สหรัฐอเมริกา | ||
สาเหตุ | ขาดข้อตกลงเกี่ยวกับสัญญาจ้างใหม่ระหว่าง WGA กับAMPTP | ||
เป้าหมาย | การเพิ่มค่าตอบแทนให้นักเขียน | ||
วิธีการ | การถือป้ายประท้วง (Picketing), การประท้วง | ||
ผล | ข้อตกลงสิ้นสุดการประท้วงในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2008 | ||
คู่ขัดแย้ง | |||
|
เพื่อเรียกร้องค่าตอบแทนเพิ่มให้กับนักเขียนเมื่อเทียบกับผลกำไรของสตูดิโอที่ใหญ่กว่า เป้าหมายของการประท้วงคือพันธมิตรผู้ผลิตภาพยนตร์และรายการโทรทัศน์ (Alliance of Motion Picture and Television Producers; AMPTP) ซึ่งเป็นสมาคมการค้า (trade association) ที่ประกอบด้วยผู้ผลิตภาพยนตร์และรายการโทรทัศน์จำนวน 397 ราย[4] ในจำนวนนี้ประกอบด้วย 11 บริษัทยักษ์ใหญ่ในวงการ คือ: ซีบีเอส (เลส มูนเวส), เอ็มจีเอ็ม (แฮร์รี อี. ซโลน), เอ็นบีซียูนิเวอร์ซอล (เจฟ ซัคเกรอ์), เดอะไวน์สไตน์คัมปานี (ฮาร์วีย์ และ บ็อบ ไวน์สไตน์), ไลเอินสเกต (จอน เฟลไธเมอร์), นิวส์คอร์เปอเรชั่น (พีเทอร์ เชิร์นนิน), พาราเมาท์พิคเจอส์ (แบรด เกรย์), ลิเบอร์ทีมีเดีย/สตาร์ซ (คริส แม็คเกิร์ก), โซนีพิคเจอส์ (ไมเคิล ลินตัน), บริษัทวอล์ตดิสนีย์ (บ็อบ ไอเกอร์) และ วอร์เนอร์บราเตอส์ (แบร์รี ไมเยอร์)[5]
ทีมเจรจาของกลุ่มนักเขียนได้ข้อตกลงที่เป็นไปได้ที่สุดในวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2008 และคณะกรรมการของทั้งสองกีลด์ลงนามเอกฉันท์ในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2008[6] นักเขียนได้ลงคะแนนเสียงกันในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2008 โดย 92.5% ลงมติให้สิ้นสุดการนัดหยุดงานประท้วง[7] ในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ WGA ประกาศว่าสัญญาจ้างได้รับการอนุมัติโดยการยอมรับของสมาชิก 93.6% ของ WGA[8]
การนัดหยุดงานหระท้วงดำเนินไปสุทธิ 14 สัปดาห์ 2 วัน (100 วัน)[9] อย่างไรก็ตาม ทางออกหลังการประท้วงยังไม่เป็นที่ทราบชัดเจน โดยทั่วไปคือนักเขียนได้รับค่าจ้างในร้อยละเทียบกับทุนของการผลิต ตามข้อตกลงที่กีลด์วางไว้[10]