![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/58/Japanese_internment_camp_in_British_Columbia.jpg/640px-Japanese_internment_camp_in_British_Columbia.jpg&w=640&q=50)
การกักกัน
From Wikipedia, the free encyclopedia
การกักกัน (อังกฤษ: internment) คือ การจำขังหรือการกักประชาชน ซึ่งมักเป็นชนกลุ่มใหญ่ ให้อยู่ในบริเวณใดบริเวณหนึ่งเป็นการเฉพาะ[1] โดยไม่มีการพิจารณาในศาล พจนานุกรมภาษาอังกฤษ ฉบับออกซฟอร์ด ฉบับตีพิมพ์ ค.ศ. 1989 ให้นิยามว่า: การกระทำ 'การกักกัน'; การกักขังภายในบริเวณของประเทศหรือสถานที่ การใช้คำนี้ในสมัยปัจจุบันหมายถึงการกระทำต่อบุคคล และมีการแยกความแตกต่างระหว่างการกักกัน ซึ่งมีเหตุผลเพื่อการป้องกันหรือเหตุผลทางการเมือง และการจำขัง (imprisonment) ที่เป็นโทษทางอาญา
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/58/Japanese_internment_camp_in_British_Columbia.jpg/320px-Japanese_internment_camp_in_British_Columbia.jpg)
การกักกันยังหมายถึงการปฏิบัติของประเทศที่เป็นกลางในช่วงเวลาสงครามในการกักกันกองทัพของคู่สงครามและยุทโธปกรณ์ในดินแดนของตนภายใต้อนุสัญญาเฮก ค.ศ. 1899 และ 1907 (Hague Conventions)[2]
อารยธรรมโบราณอย่างอัสซีเรียใช้วิธีการบังคับการโยกย้ายตั้งถิ่นฐาน (forced resettlement) ของประชากร ในการควบคุมดินแดน[3] แต่ไม่กระทั่งปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 และ 20 จึงมีหลักฐานการบังคับกักกันกลุ่มคนจำนวนมากในค่ายนักโทษ เช่น ในสหรัฐอเมริกา แคนาดา และสหราชอาณาจักร
ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนจำกัดการใช้การกักกัน โดยในมาตรา 9 ระบุว่า "บุคคลใดจะถูกจับ กักขัง หรือเนรเทศโดยพลการมิได้"