![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b1/Emblem_of_People%2527s_Liberation_Army_Rocket_Force.png/640px-Emblem_of_People%2527s_Liberation_Army_Rocket_Force.png&w=640&q=50)
กองทัพจรวดกองทัพปลดปล่อยประชาชน
From Wikipedia, the free encyclopedia
กองทัพจรวดกองทัพปลดปล่อยประชาชน (PLARF; อังกฤษ: People's Liberation Army Rocket Force; จีน: 中国人民解放军火箭军; พินอิน: Zhōngguó Rénmín Jiěfàngjūn Huǒjiàn Jūn) เดิมคือ กองทัพน้อยปืนใหญ่ที่ 2 (จีน: 第二炮兵; อังกฤษ: Second Artillery Corps) เป็นกองกำลังขีปนาวุธทางยุทธศาสตร์และยุทธวิธีของสาธารณรัฐประชาชนจีน เป็นเหล่าทัพที่ 4 ของกองทัพปลดปล่อยประชาชน และควบคุมคลังแสงขีปนาวุธทางบก ไฮเปอร์โซนิก และขีปนาวุธร่อนทั้งแบบนิวเคลียร์และแบบธรรมดาของจีน สถาปนาเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2509 ปรากฏตัวต่อสาธารณชนเป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2527 โดยมีกองบัญชาการตั้งอยู่ในกรุงปักกิ่ง และอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาโดยตรงของคณะกรรมาธิการการทหารส่วนกลางแห่งพรรคคอมมิวนิสต์จีน
กองทัพจรวดกองทัพปลดปล่อยประชาชน | |
---|---|
中国人民解放军火箭军 จงกั๋วเหรินหมินเจี่ยฟ่างจฺวินหั่วเจี้ยนจฺวิน | |
![]() เครื่องหมายติดหน้าอกประจำกองทัพ | |
ประจำการ | 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2509; 58 ปีก่อน |
ประเทศ | ![]() |
ขึ้นต่อ | ![]() |
รูปแบบ | กองกำลังขีปนาวุธทางยุทธศาสตร์และยุทธวิธี |
บทบาท | การป้องปรามทางยุทธศาสตร์ |
กำลังรบ | 120,000 ทหารประจำการ |
ขึ้นกับ | ![]() |
กองบัญชาการ | ![]() |
สีหน่วย | แดง ทอง เขียวเข้ม |
เพลงหน่วย | 火箭军进行曲 ("มาร์ชกองทัพจรวด") |
ยุทธภัณฑ์ | ขีปนาวุธทิ้งตัว ขีปนาวุธร่อน ขีปนาวุธร่อนความเร็วเหนือเสียง ยานร่อนความเร็วเหนือเสียง (HGV) |
ปฏิบัติการสำคัญ |
|
เว็บไซต์ | เว็บไซต์ทางการ |
ผู้บังคับบัญชา | |
ผู้บัญชาการ | พลเอก หวัง โฮ่วปิน |
ผู้บังคับการการเมือง | พลเอก สฺวี ซีเชิ่ง |
เสนาธิการ | พลเอก ซุน จินหมิง |
ผบ. สำคัญ | พลเอก เว่ย์ เฟิ่งเหอ |
เครื่องหมายสังกัด | |
ธงประจำกองทัพ | ![]() |
ตราสัญลักษณ์ | ![]() |
เครื่องหมายติดแขนเสื้อ | ![]() |
กองทัพจรวดประกอบด้วยบุคลากรประมาณ 120,000 นาย และฐานขีปนาวุธนำวิถี 6 แห่ง (หน่วยระดับกองทัพน้อย หรือหมู่กองทัพโดยประมาณ) ฐานทั้ง 6 แห่งนี้กระจายอยู่ในยุทธบริเวณทั้ง 5 แห่งทั่วประเทศจีน[2][3]
กองทัพจรวดเปลี่ยนชื่อจาก กองทัพน้อยปืนใหญ่ที่ 2 เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2559[4][5]
จีนมีคลังแสงขีปนาวุธภาคพื้นดินที่ใหญ่ที่สุดในโลก ตามการประมาณการของเพนตากอน จีนมีขีปนาวุธทิ้งตัวพิสัยสั้นติดอาวุธแบบธรรมดา 1,200 ลูก ขีปนาวุธทิ้วตัวพิสัยกลางแบบธรรมดา 200–300 ลูก และขีปนาวุธพิสัยปานกลางแบบธรรมดาจำนวนหนึ่ง รวมทั้งขีปนาวุธร่อนแบบยิงจากพื้นดิน 200–300 ลูก หลายสิ่งเหล่านี้มีความแม่นยำอย่างยิ่ง ซึ่งจะทำให้พวกมันสามารถทำลายเป้าหมายได้แม้จะไม่มีหัวรบนิวเคลียร์ก็ตาม[6] ในปี พ.ศ. 2565 จดหมายข่าวนักวิทยาศาสตร์นิวเคลียร์ และสหพันธ์นักวิทยาศาสตร์อเมริกัน (FAS) ประเมินว่าจีนมีหัวรบนิวเคลียร์สำรองอยู่ประมาณ 500 ลูก[7][8]