లౌకికవాదం

లౌకికవాదాన్ని సాధారణంగా పౌర వ్యవహారాలకు సంబంధిచినదిగా లేదా జాతీయావాదం నుండి మతాన్ని వేరుచేయడం అని నిర్వచించారు. యాంటిక్లెరికలిజం, నాస్తికత్వం, సహజత్వం లేదా ప్రభుత్వ సంస్థల నుండి మతపరమైన చిహ్నాలను తొలగించడం వంటివి ఈ పదానికి విస్తృత అర్ధాలుగా సూచించవచ్చు.^[1]

లౌకికవాదం అనే పదాన్ని మొట్టమొదట 1851 లో బ్రిటిష్ రచయిత జార్జ్ హోలీయోక్ ఉపయోగించారు . మత విశ్వాసాన్ని చురుకుగా తోసిపుచ్చడం లేదా విమర్శించకుండా, మతం నుండి వేరుగా ఉన్న ఒక సామాజిక క్రమాన్ని ప్రోత్సహించాలనే తన అభిప్రాయాలను వివరించడానికి హోలీయోక్ "లౌకికవాదం" అనే పదాన్ని కనుగొన్నాడు. హోలీయోక్ "లౌకికవాదం క్రైస్తవ మతానికి వ్యతిరేక వాదన కాదని , దాని నుండి

లౌకికవాదం అనే పదాన్ని కనుగొన్న జార్జ్ హోలీయోక్

స్వతంత్రమైనది" అని వాదించాడు.^[2]

ఫ్రెంచ్ ఇంకా ఆంగ్లో అమెరికన్ దేశాలలో లౌకికవాదానికి సంబంధించి విభిన్న సాంప్రదాయాలు ఉన్నాయి.

లౌకికవాదాన్ని "కఠినమైన" , "మృదువైన" అని రెండు రకాలుగా వర్గీకరించవచ్చు. "కఠినమైన" లౌకికవాదం మతపరమైన ప్రతిపాదనలను జ్ఞానోదయపరంగా చట్టవిరుద్ధమని భావిస్తుంది , వీలైనంతవరకు వాటిని తిరస్కరించడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. "మృదువైన" రకం సహనం , ఉదారవాదాన్ని నొక్కి చెబుతుంది.

చరిత్ర

లౌకికవాదం ఒక ఆధునిక భావన అయినప్పటికీ, అనేక నాగరికతలకు చెందిన ప్రాచీన తత్వవేత్తల రచనలలో దీనికి సంబందించిన ఆలోచనలు కనిపిస్తాయి. లౌకిక ఆలోచన మొట్టమొదటి డాక్యుమెంటేషన్లలో భారతదేశంలోని చార్వాకా తత్వశాస్త్రంలో చూడవచ్చు, ఇది ప్రత్యక్ష అవగాహన, అనుభవవాదం ఇంకా షరతులతో కూడిన అనుమితిని సరైన జ్ఞాన వనరులుగా కలిగి ఉంది అలాగే ఆ సమయంలో ఉన్న మతపరమైన పద్ధతులను తిరస్కరించడానికి ప్రయత్నించింది. ప్రాచీన గ్రీస్ శాస్త్రీయ తత్వశాస్త్రం , రాజకీయాలలో లౌకికవాదం పాశ్చాత్య వాదనలలో మొట్టమొదటగా కనిపించింది, శాస్త్రీయ ప్రపంచం క్షీణించిన తరువాత కొంతకాలం అదృశ్యమైంది, కాని పునరుజ్జీవనం సంస్కరణలో ఒక సహస్రాబ్దిన్నర తరువాత తిరిగి కనిపించింది. జాన్ లాక్ , డెనిస్ డిడెరోట్, డేవిడ్ హ్యూమ్, ఎడ్వర్డ్ గిబ్బన్, వోల్టేర్, జీన్-జాక్వెస్ రూసో, బరూచ్ స్పినోజా, జేమ్స్ మాడిసన్, థామస్ జెఫెర్సన్, థామస్ పైన్ ఇంకా ఇతర జ్ఞానోదయ ఆలోచనాపరులు లౌకికవాద భావనల ఏర్పాటుకు ఎంతో దోహదపడ్డారు. ఇటీవలి కాలంలో, రాబర్ట్ ఇంగర్‌సోల్, బెర్ట్రాండ్ రస్సెల్ క్రిస్టోఫర్ హిచెన్స్ వంటి మేధావులు లౌకికవాదానికి ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్నారు.