భారత జాతీయవాదం

జాతీయవాదం అనేది ప్రాదేశిక జాతీయవాదానికి ఒక ఉదాహరణ, ఇది విభిన్న జాతి, భాషా, మతపరమైన నేపథ్యాలు ఉన్నప్పటికీ, భారతదేశంలోని ప్రజలందరినీ కలుపుకొని ఉంటుంది .భారతీయ జాతీయవాదం వలసరాజ్యానికి ముందు భారతదేశానికి మూలాలను గుర్తించగలదు, అయితే బ్రిటిష్ పాలన నుండి స్వాతంత్ర్యం కోసం ప్రచారం చేసిన భారత స్వాతంత్ర్య ఉద్యమంలో పూర్తిగా అభివృద్ధి చెందింది .ఈ ఐక్య వలస వ్యతిరేక సంకీర్ణాలు, ఉద్యమాల ద్వారా భారత జాతీయవాదం భారతదేశంలో త్వరగా ప్రజాదరణ పొందింది. మహాత్మా గాంధీ, జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ వంటి స్వాతంత్ర్య ఉద్యమ ప్రముఖులు భారత జాతీయవాద ఉద్యమానికి నాయకత్వం వహించారు.భారత స్వాతంత్ర్యం తరువాత, నెహ్రూ, అతని వారసులు చైనా, పాకిస్తాన్‌లతో సరిహద్దు యుద్ధాలను ఎదుర్కొంటూ భారత జాతీయవాదంపై ప్రచారం కొనసాగించారు . 1971 ఇండో-పాకిస్తాన్ యుద్ధం, బంగ్లాదేశ్ విముక్తి యుద్ధం తర్వాత, భారత జాతీయవాదం స్వాతంత్య్రానంతర శిఖరానికి చేరుకుంది. అయితే 1980ల నాటికి, మతపరమైన ఉద్రిక్తతలు ద్రవీభవన స్థాయికి చేరుకున్నాయి, భారత జాతీయవాదం మందకొడిగా కూలిపోయింది. దాని క్షీణత, మతపరమైన జాతీయవాదం పెరుగుదల ఉన్నప్పటికీ; భారతీయ జాతీయవాదం, దాని చారిత్రక వ్యక్తులు భారతదేశ రాజకీయాలను బలంగా ప్రభావితం చేస్తూనే ఉన్నారు, హిందూ జాతీయవాదం, ముస్లిం జాతీయవాదం సెక్టారియన్ తంతువులకు వ్యతిరేకతను ప్రతిబింబిస్తున్నారు.

భారతదేశ జెండా, ఇది తరచుగా భారత జాతీయవాదానికి చిహ్నంగా ఉపయోగించబడుతుంది.

^[1][2][3][4]

భారత దేశంలో జాతీయ స్పృహ

ప్రాచీన గ్రంథాలు భరత, అఖండ భారత చక్రవర్తి క్రింద భారతదేశాన్ని ప్రస్తావిస్తాయి, ఈ ప్రాంతాలు ఆధునిక-రోజు గొప్ప భారతదేశం అస్థిత్వాలను ఏర్పరుస్తాయి .మౌర్య ^{సామ్రాజ్యం} భారతదేశం, దక్షిణ ఆసియా ( ఆఫ్ఘనిస్తాన్‌లోని కొన్ని ప్రాంతాలతో సహా) మొట్టమొదట ఏకం చేసింది . అదనంగా, గుప్త సామ్రాజ్యం, రాష్ట్రకూట సామ్రాజ్యం, పాల సామ్రాజ్యం, మొఘల్ సామ్రాజ్యం, విజయనగర సామ్రాజ్యం వంటి సామ్రాజ్యాల ద్వారా భారతదేశంలోని చాలా భాగం కేంద్ర ప్రభుత్వం క్రింద ఏకీకృతం చేయబడింది.

స్వదేశీ

వివాదాస్పద 1905 బెంగాల్ విభజన పెరుగుతున్న అశాంతిని పెంచింది, రాడికల్ జాతీయవాద భావాలను ప్రేరేపించింది, భారతీయ విప్లవకారులకు చోదక శక్తిగా మారింది.

జాతీయవాదం, రాజకీయాలు

భారత జాతీయ కాంగ్రెస్, భారతదేశంలో అతిపెద్ద రాజకీయ పార్టీ, 45 సంవత్సరాలకు పైగా ప్రభుత్వాన్ని నియంత్రించిన రాజకీయ గుర్తింపు 1970ల వరకు కాంగ్రెస్ పార్టీ అదృష్టాన్ని భారతదేశ స్వాతంత్య్ర ఉద్యమానికి ఫ్లాగ్‌షిప్‌గా వారసత్వంగా అందించారు, నేడు పార్టీ ప్రధాన వేదిక ఆ గతాన్ని బలంగా స్ఫురింపజేస్తుంది, తనను తాను భారతదేశ స్వాతంత్ర్యం, ప్రజాస్వామ్యం, ఐక్యతకు సంరక్షకురాలిగా పరిగణించింది.^[5]సల్మాన్ రష్దీ సాటానిక్ వెర్సెస్‌ను నిషేధించడం వంటి ముస్లిం సమాజ ప్రయోజనాలను కాంగ్రెస్ పార్టీ పరిరక్షించినందున, ముస్లింలు చాలా కాలం పాటు కాంగ్రెస్ పార్టీకి నమ్మకమైన ఓటర్లుగా ఉన్నారు ., ట్రిపుల్ తలాక్ యొక్క రాజ్యాంగ విరుద్ధమైన ఆచారాన్ని కొనసాగించడానికి అనుమతించడం.^[6][7]

మూలాలు

1. Lerner, Hanna (12 మే 2011), Making Constitutions in Deeply Divided Societies, Cambridge University Press, pp. 120–, ISBN 978-1-139-50292-4
2. Jaffrelot, Christophe (1999), The Hindu Nationalist Movement and Indian Politics: 1925 to the 1990s : Strategies of Identity-building, Implantation and Mobilisation (with Special Reference to Central India), Penguin Books India, pp. 13–15, 83, ISBN 978-0-14-024602-5
3. Pachuau, Lalsangkima; Stackhouse, Max L. (2007), News of Boundless Riches, ISPCK, pp. 149–150, ISBN 978-81-8458-013-6
4. Leifer, Michael (2000), Asian Nationalism, Psychology Press, pp. 112–, ISBN 978-0-415-23284-5
5. Flood, Alison (1 డిసెంబరు 2015). "Banning Salman Rushdie's Satanic Verses was 'wrong' says Indian minister". The Guardian.
6. "Shah Bano vs Triple Talaq: Congress 1986 vs Congress 2017". The Times of India. 29 డిసెంబరు 2017.
7. "Character of Nehruvian Secularism". Bharatvani.org. Archived from the original on 27 సెప్టెంబరు 2011. Retrieved 17 నవంబరు 2011.