ద్వాపరయుగం
From Wikipedia, the free encyclopedia
ద్వాపరయుగం హిందూ మత గ్రంథాలలో వివరించబడిన నాలుగు యుగాలలో మూడవది. దీని కాల పరిమితి 864,000 మానవ సంవత్సరాలు. ఈ యుగంలో నారాయణుడు శ్రీకృష్ణుడిగా అవతరించి పాపసంహారం చేసాడు. సంస్కృతంలో ద్వాపర అంటే "రెండు ముందు", అంటే మూడవ స్థానంలో ఉంది. ద్వాపర యుగం త్రత యుగం తరువాత, కలియుగానికి ముందు ఉంటుంది[1]. పురాణాల ప్రకారం, కృష్ణుడు తన శాశ్వతమైన వైకుంఠ నివాసానికి తిరిగి వచ్చిన క్షణంలో ఈ యుగం ముగిసింది. భాగవత పురాణం ప్రకారం, ద్వాపర యుగం 864,000 సంవత్సరాలు లేదా 2400 దైవిక సంవత్సరాలు ఉంటుంది[2].
ద్వాపర యుగంలో మతం రెండు స్తంభాలపై మాత్రమే ఉంది. అవి: కరుణ, నిజాయితీ. విష్ణువు పసుపు రంగును కలిగి ఉంటాడు. వేదాలను ఋగ్వేదం, సామ వేదం, యజుర్వేదం, అధర్వ వేదం అనే నాలుగు భాగాలుగా వర్గీకరించారు. ఈ కాలంలో, బ్రాహ్మణులు వీటిలో రెండు లేదా మూడు గురించి పరిజ్ఞానం కలిగి ఉంటారు. కాని అరుదుగా నాలుగు వేదాలను క్షుణ్ణంగా అధ్యయనం చేసేవారుంటారు. దీని ప్రకారం, ఈ వర్గీకరణ కారణంగా, విభిన్న చర్యలు, కార్యకలాపాలు ఉనికిలోకి వస్తాయి.