வொயேஜர் 1
From Wikipedia, the free encyclopedia
வொயேஜர் 1 (Voyager 1) என்பது ஐக்கிய அமெரிக்காவின் நாசா விண்வெளி ஆய்வு மையத்தினால் 1977 செப்டம்பர் 5 இல் சூரியக் குடும்பத்தின் வெளிப்புறத்தையும், சூரியனின் பரிதிசார்கோளத்திற்கு அப்பால் உள்ள விண்மீன்களிடை வெளியையும் ஆய்வதற்காக ஏவப்பட்ட ஓர் ஆளில்லா விண்ணுளவி ஆகும். இவ்விண்கலம் இதன் இரட்டையரான வொயேஜர் 2 விண்கலம் ஏவப்பட்ட 16 நாட்களின் பின்னர் புறப்பட்டது. இது நாசாவின் தொலை தூர விண்வெளி வலைப் பின்னல் (டிஎஸ்என்) மூலம் வழக்கமான கட்டளைகளைப் பெறுவதற்கும் பூமிக்கு தரவுகளை அனுப்புவதற்கும் தொடர்பு கொள்கிறது. நிகழ்-நேரத் தூரம், வேகத் தரவு ஆகியவை நாசாவினாலும் ஜெட் செலுத்தி ஆய்வகத்தின் மூலமாக வழங்கப்படுகிறது.[4] ஏப்ரல் 2024 நிலவரப்படி பூமியிலிருந்து 162.7 வாஅ (24.3 பில்லியன் கிமீ; 15.1 பில்லியன் மைல்) தொலைவில் உள்ள இத்தூரம்,[4] பூமியிலிருந்து மிகத் தொலைவில் உள்ள மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட பொருளாகும்.[5]
வொயேஜர் விண்கல வடிவமைப்பு (கலைஞரின் கைவண்ணம்) | |||||
திட்ட வகை | வெளிக் கோள்கள், பரிதிசார்கோளம், விண்மீனிடை நடுத்தர ஆய்வு | ||||
---|---|---|---|---|---|
இயக்குபவர் | நாசா/ஜெட் செலுத்தி ஆய்வகம் | ||||
காஸ்பார் குறியீடு | 1977-084A[1] | ||||
சாட்காட் இல. | 10321[1] | ||||
இணையதளம் | voyager | ||||
திட்டக் காலம் |
| ||||
விண்கலத்தின் பண்புகள் | |||||
விண்கல வகை | மரைனர் வியாழன்-சனி | ||||
தயாரிப்பு | ஜெட் செலுத்தி ஆய்வகம் | ||||
ஏவல் திணிவு | 815 கிகி[2] | ||||
உலர் நிறை | 721.9 கிகி[3] | ||||
திறன் | 470 உவாட்டுகள் (செலுத்தும் போது) | ||||
திட்ட ஆரம்பம் | |||||
ஏவப்பட்ட நாள் | செப்டெம்பர் 5, 1977, 12:56:00 UTC | ||||
ஏவுகலன் | டைட்டன் IIIE | ||||
ஏவலிடம் | கேப் கேனவரல் செலுத்துகை வளாகம் 41 | ||||
திட்ட முடிவு | |||||
கடைசித் தொடர்பு | TBD | ||||
வியாழன்-ஐ அணுகல் | |||||
மிகக்கிட்டவான அணுகல் | மார்ச்சு 5, 1979 | ||||
தூரம் | 349,000 கிமீ | ||||
சனி-ஐ அணுகல் | |||||
மிகக்கிட்டவான அணுகல் | நவம்பர் 12, 1980 | ||||
தூரம் | 124,000 கிமீ | ||||
டைட்டன்-ஐ (வளிமண்டல ஆய்வு) அணுகல் | |||||
மிகக்கிட்டவான அணுகல் | நவம்பர் 12, 1980 | ||||
தூரம் | 6,490 கிமீ | ||||
----
|
1979 இல் வியாழனையும், 1980 இல் சனியையும். சனியின் மிகப்பெரிய நிலா டைட்டனையும் அணுகியதன் மூலம் தனது திட்டத்தின் முக்கிய குறிக்கோளை இவ்விண்கலம் 1980 நவம்பர் 12 இல் நிறைவு செய்தது. நாசாவிற்கு புளூட்டோ அல்லது டைட்டன் அணுகலை செய்ய விருப்பம் இருந்தது; ஆனால் டைட்டன் ஒரு கணிசமான வளிமண்டலத்தைக் கொண்டிருப்பதாக அறியப்பட்டதால், நிலவின் ஆய்வுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்பட்டது.[6][7][8] வாயேஜர் 1 இரண்டு வளிமப் பெருங்கோள்களின் வானிலை, காந்தப்புலங்கள், வளையங்களை ஆய்வு செய்ததுடன், அவற்றின் நிலவுகளின் விரிவான படங்களை முதற் தடவையாக வழங்கியது.
வாயேஜர் திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாகவும், அதன் சகோதர விண்கலம் வொயேஜர் 2 போலவும், விண்கலத்தின் விரிவாக்கப்பட்ட பணியானது, வெளிப்புறப் பரிதிசார்கோளத்தின் பகுதிகள், அவற்றின் எல்லைகள் ஆகியவற்றைக் கண்டறிந்து ஆய்வு செய்வதுடன், விண்மீன்களிடை ஊடகத்தை ஆராய்வதும் ஆகும். வொயேஜர் 1 பரிதிசார்கோளத்தைக் கடந்து 2012 ஆகத்து 25 அன்று விண்மீன்களுக்கு இடையேயான வெளியில் நுழைந்தது, அவ்வாறு செய்த முதல் விண்கலம் இதுவாகும்.[9][10] இரண்டு ஆண்டுகளின் பின்னர், வொயேஜர் 1 சூரியனில் இருந்து ஒளிவட்டப் பொருள் வெளியேற்றத்தின் மூன்றாவது அலையை அனுபவிக்கத் தொடங்கியது, இது குறைந்தது 2014 திசம்பர் 15 வரை தொடர்ந்தது, இதன்மூலம் அது விண்மீன் இடைவெளியில் உள்ளது என்பதை மேலும் உறுதிப்படுத்தியது.[11]
2017 ஆம் ஆண்டில், வாயேஜர் குழு 1980-இற்குப் பிறகு முதல் முறையாக விண்கலத்தின் பாதை திருத்தும் பணி (TCM) உந்துதல்களை வெற்றிகரமாக செலுத்தியது, இதன் மூலம் வொயேஜர் திட்டத்தை இரண்டு முதல் மூன்று ஆண்டுகள் வரை நீடிக்க முடிந்தது.[12] வொயேஜர் 1-இன் நீடிக்கப்பட்ட பணி குறைந்தது 2025 வரை தொடரும் என எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இதன் கதிரியக்க ஓரிடத்தான் வெப்பமின் இயற்றிகள் (RTGs) 2036 வரை அதன் அறிவியல் கருவிகளை இயக்குவதற்கு போதுமான மின்சாரத்தை வழங்கக்கூடும்.[13]
2023 திசம்பர் 12 அன்று, வொயேஜர் 1 இன் பறப்புத் தரவு அமைப்பு அதன் தொலைதூர தகவேற்ற அலகைப் பயன்படுத்த முடியவில்லை, அது அறிவியல் தரவை பூமிக்கு அனுப்புவதைத் தடுக்கிறது என்று நாசா அறிவித்தது.[14] ஆனாலும், 2024 ஏப்ரல் 18 அன்று, நாசா வேறொரு தீர்வைப் பயன்படுத்தியதில், இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு புவியுடனான தரவுப் பரிமாற்றம் மீண்டும் தொடங்கியது.[15][16][17]