உயிரியல் வரலாறு
From Wikipedia, the free encyclopedia
உயிரியல் வரலாறு (History of biology) என்பது உயிர்வாழ் அங்கிகளின் உலகம் பற்றி பண்டைய காலம் முதல் தற்காலம் வரை அடையாளம் காணுதல் ஆகும். உயிரியல் எனும் எண்ணக்கரு ஒரு ஒத்திசைவான துறையாக 19ஆம் நூற்றண்டில் எழுந்தாலும், உயிர் அறிவியல் மருத்துவத் துறையின் தொடக்கத்துடனும் இயற்கை வரலாறு ஆயுர்வேதம் மற்றும் எகிப்திய மருத்துவத்துடனும், பண்டைய கிரேக்க உரோமானிய உலகத்துடன் தொடர்புபட்ட அரிஸ்டோட்டில், கலென் ஆகியோருடனும் தொடக்கமுற்றது. இந்த பண்டைய மரபு மத்திய காலத்தில் இசுலாமிய மருத்துவத்துடனும் இப்னு சீனா முதலானோராலும் விருத்தி செய்யப்பட்டது. ஐரோப்பிய மறுமலர்ச்சிக் காலத்திலும் அடுத்து வந்த நவீன காலத்தின் தொடக்கத்திலும் உயிரியல் பற்றிய சிந்தனைகளும் மறுமலர்ச்சி பெற்று புதிய பல அங்கிகளின் கண்டுபிடிப்புக்கு வித்திட்டது. இந்த இயக்கத்தின் முன்னணியில் உடற்றொழிலியலில் பரிசோதனைகள் மற்றும் அவதானங்களை மேற்கொண்டவர்களான ஆண்ட்ரியசு வெசாலியசு மற்றும் வில்லியம் ஹார்வி ஆகியோரும், இயற்கையியலாளர்களான கரோலஸ் லின்னேயஸ் மற்றும் லூயீஸ் வஃபன் என்பவர்கள் உயிரியல் வகைப்பாடு மற்றும் தொல்லுயிர் எச்சம் ஆகியவற்றைத் தொடங்கியமைக்கும் அதே போல் அங்கிகளின் நடத்தைகள் பற்றிய கண்டுபிடிப்புகளுக்குமாக உள்ளனர். நுண்ணங்கிகளின் உலகத்தை தெரிந்து கொள்ளக் காரணாமாயிருந்த கண்டுபிடிப்பான நுணுக்குக் காட்டியைக் கண்டுபிடித்தவர் ஆன்டன் வான் லீவன்ஹூக் இவரது கண்டுபிடிப்பு கலத் தேற்றங்களுக்கு அடித்தளமாகியது.
18ஆம் 19ஆம் நூற்றாண்டுகளின் பின் தாவரவியல், விலங்கியல் ஆகியன முக்கிய தொழில்சார் பாடப்பிரிவுகளாக வந்தன. லாவோசியர் மற்றும் ஏனைய பௌதீக அறிவியலாளர்கள் உயிருள்ள , உயிரற்ற உலகத்தை வேதியியல் மற்றும் இயற்பியல் ஊடாக இணைத்தனர். இயற்கை ஆய்வாளரான அலெக்சாண்டர் ஃபொன் ஹும்போல்ட் உயிரங்கிகளுக்கும் சூழலுக்குமான இடைத்தாக்கங்களை ஆராய்ந்தார். இத்தொடர்புகள் மூலம் புவியியல் அடிப்படையாய் அமைகின்ற உயிர்ப் புவியியல், சூழலியல், விலங்கின நடத்தையியல் முதலிய துறைகள் விருத்தி பெற்றன.