Немачки хемичар и инжењер From Wikipedia, the free encyclopedia
Karl Boš (27. avgust 1874 – 26. april 1940) bio je nemački hemičar i inženjer, i dobitnik Nobelove nagrade za hemiju.[2] On je bio pionir u polju industrijske hemije visokog pritiska i osnivač firme IG Farben, koja je svojevremeno bila najveća svetska hemijska kompanija.[3]
| Karl Boš | |
|---|---|
 | |
| Ime po rođenju | Carl Bosch |
| Datum rođenja | 27 avgust 1874 |
| Mesto rođenja | Keln Nemačko carstvo |
| Datum smrti | 26. april 1940. (65 god.) |
| Mesto smrti | Hajdelberg Nemačka |
| Prebivalište | Nemačka |
| Državljanstvo | nemačko |
| Univerzitet | Tehnički univerzitet u Berlinu |
| Zanimanje | hemičar |
| Poslodavac | BASF, IG Farben |
| Delovanje | hemija |
| Radovi | Haber-Bošov proces |
| Prethodnik | Johanes Vislicenus[1] |
| Nagrade |
|
| Potpis | |
 | |
Karl Boš je rođen u Kelnu u Nemačkoj u porodici uspešnog snabdevača gasa i gasne opreme.[4] Njegov ujak Robert Boš bio je pionir razvoja svećice i osnivač multinacionalne kompanije Boš. Karl, pokušavajući da se odluči između karijere u metalurgiji ili hemiji, studirao na Keniglič Tehničkom univerzitetu Šarlotenburg (danas Tehnički univerzitet u Berlinu) i na Univerzitetu u Lajpcigu od 1892 do 1898.
Karl Boš je pohađao Univerzitet u Lajpcigu, i tamo je studirao pod Johanesom Vislicenusom,[5] i stekao je doktorat 1898. godine za svoja istraživanja u oblasti organske hemije. Nakon toga je 1899. godine počeo da radi za BASF, u to vreme najveću nemačku firmu za proizvodnju hemikalija i boja. Od 1909 do 1913 on je transformisao Fric Haberov stoni model metoda za fiksiranje azota koristeći hemiju visokog pritiska putem Haber-Bošovog procesa za produkciju sintetičkog nitrata, proces koji ima bezbrojne industrijske primene za pravljenje mnogobrojnih industrijskih jedinjenja, robe široke potrošnje i komercijalnih proizvoda. Njegov primarni doprinos bio je širenje obima procesa, omogućavajući industrijsku proizvodnju ogromnih količina sintetičkog nitrata. Da bi to ostvario, morao je da izgradi postrojenje i opremu koja bi efikasno funkcionisala pod visokim pritiscima i temperaturama gasa.
Boš je isto tako bio odgovoran za pronalazak nekoliko praktičnih katalizatora, pored osmijuma i uranijuma koje je koristio Haber. To je značajno jer je osmijum bio veoma ograničen resurs, a uranijum veoma skup.[6]
Boš je dobio Simensov prsten 1924. za doprinos primenjenom istraživanju i podršku osnovnim istraživanjima. Godine 1931, dobio je Nobelovu nagradu za hemiju zajedno sa Fridrihom Bergiusom za uvođenje hemije visokog pritiska. Danas Haber-Bošov proces proizvodi 100 miliona tona azotnog đubriva svake godine.[7] Nakon nacističkog preuzimanja vlasti, Boš je bio jedan od industrijalaca izabranih za članstvo u Akademiji nemačkog prava Hansa Franka u oktobru 1933, gde je bio član Opšteg ekonomskog saveta (Generalrat der Wirtschaft). U decembru 1933, Boš je dobio ugovor za proširenje proizvodnje sintetičkog ulja, razvoj koji je bio od suštinskog značaja za buduće ratne planove Adolfa Hitlera.[8]
Boš se oženio Elsu Šilbah 1902. Karl i Elsa su imali sina i ćerku. Kao kritičar mnogih nacističkih politika, uključujući antisemitizam, Boš je postepeno razrešen svojih visokih položaja, te je pao u depresiju i alkoholizam.[4] Umro je u Hajdelbergu.
Haber–Bošov proces danas troši više od jednog procenta ljudske proizvodnje energije i odgovoran je za ishranu otprilike jedne trećine populacije.[9] U proseku, polovina azota u ljudskom telu dolazi iz sintetički fiksiranih izvora, proizvod Haber-Bošove biljke.[10] Boš je bio vatreni kolekcionar insekata, minerala i dragulja. Njegovi prikupljeni meteoriti i drugi uzorci minerala pozajmljeni su Univerzitetu Jejl, a na kraju ih je kupio Smitsonijan.[11][12] On je bio astronom amater sa dobro opremljenom privatnom opservatorijom. U njegovu čast je nazvan asteroid 7414 Boš.[13]
Karl Boš, zajedno sa Fricom Haberom, proglašeni su za najuticajnije hemijske inženjere svih vremena od strane članova Instituta hemijskih inženjera.[14]
Haber-Bošov proces,[15][16][17] verovatno najpoznatiji hemijski proces na svetu, koji zahvata azot iz vazduha i pretvara ga u amonijak, ima svoju ulogu u procesu Zelene revolucije koja hrani rastuću populaciju sveta.[18]
Boš je takođe osvojio brojne nagrade, uključujući počasni doktorat Univerziteta u Karlsrueu (1918), Libigovu Memorijalnu medalju Udruženja nemačkih hemičara zajedno sa Bunzenovom medaljom Nemačkog Bunzenovog društva, Simensovim prstenom i Zlatnom Grašofovom memorijalnom medaljom VDI. Godine 1931, dobio je Nobelovu nagradu za hemiju za doprinos pronalasku hemijskih metoda visokog pritiska.[19] On je dobio i Eksnerovu medalju od Austrijskog trgovinskog udruženja i Memorijalnu medalju Karla Luega. Boš je takođe bio u član u raznim nemačkim i stranim naučnim akademijama i bio je predsedavajući Društva Kajzer Vilhelm, čiji je predsednik postao 1937.[20]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
