Biblijska kritika

Biblijska kritika ili biblijski kriticizam je naučno pručavanje tekstova Biblije. Biblijska kritika datira dela, ustanovljuje njihovo autorstvo, istražuje okolnosti njihovog porekla i književne osobenosti.^[1]

Najstariji sačuvani fragment Jevanđelja po Jovanu iz 2. veka.

Biblijska kritika se oslanja na širok spektar naučnih disciplina, uključujući arheologiju, antropologiju, folklor, lingvistiku, izučavanje usmenog predanja, i istorijske i religijske studije. Biblijska kritika, definisana kao tretman biblijskih spisa kao prirodnih, a ne natprirodnih artefakata, izrasla je iz racionalizma 17. i 18. veka. U 19. veku bila je podeljena na visoku kritiku, koja izučava kompoziciju i istoriju biblijskih tekstova, i nižu kritiku, koja ispituje tekst radi utvrđivanja originalnosti ili "ispravnog" čitanja.

Biblijska kritika takođe igra važnu ulogu u potrazi za istorijskim Isusom. Kritički proučavaoci uglavnom smatraju istorijski autentičnim krštenje Isusa, njegovu propoved i raspeće, dok različite navode o rođenju, kao i određene detalje o raspeću i usrksnuću, generalno smatraju neautentičnim.^{[2][3][4][5][6][7]} Većina naučnika se slaže da je Isus bio Jevrejin, smatran učiteljem i isceliteljem, kršten od Jovana Krstitelja, i razapet u Jerusalimu po naređenju rimskog prefekta Judeje Pontija Pilata, na osnovu optužbi za pobunu protiv Carstva.^{[8][9][10][11][12][13][14][15][16][17][18]}

Vidi još

• Filozofija religije
• Potraga za istorijskim Isusom
• Istorijska pozadina Novog zaveta