Masakra e Nanxhing

Masakra e Nanjing (南京大屠杀 - Nánjīng Dàtúshā -- në ship Masakra e Nanzhing), ose e njohur ndryshe edhe si "Dhunosja e Nanjing", është një krim lufte famëkeq i kryer nga trupat japoneze gjatë Luftës së Dytë Botërore, në kurriz të popullsisë kineze. Gjenerali i trupave ushtarake imperiale japoneze, Shin Makoto si drejtues i divizionit të 3, do të lejonte që një masakër e tillë të ndodhte në qytetin e Nanjing (shqiptimi Nanzhing), Kinë. Masakra do të fillonte mbas pushtimit të qytetit më 13 dhjetor 1937 dhe do të vazhdonte për rreth gjashtë javë. Gjatë këtyre javëve deri në fillim të shkurtit, mendohet se trupat japoneze kanë masakruar rreth 300 000 civilë kinezë.

Përmbledhje

Gjatë pushtimit të Nanjing, trupat japoneze do të kryenin tmerre të shumta si vrasje me gjak të ftohtë, përdhunime, vjedhje të pronave të civilëve, djegie dhe rrënime të shtëpive pa ndonjë qëllim të caktuar, si edhe vrasja e robërve të luftës, që sipas ligjit të luftës nuk mund të ekzekutohen në se konsiderohen të tillë. Ekzekutimet filluan me pretekstin se mes civilëve ndodheshin ushtarakë kinezë të cilët maskoheshin si civilë. Megjithatë, shumë persona (zakonisht meshkuj), do të fajësoheshin kot. Me qëllim shumë prej tyre do të shpalleshin "armiq" dhe do të ekzekutoheshin pa mëshirë. Kjo për sa i përket meshkujve, sepse edhe shumë gra dhe fëmijë do të vuanin përdhunimet dhe ekzekutimet në këtë masakër. Ky numër do të vinte gjithmonë e më shumë në rritje më kalimin e kohës.

Kombet e botës si atëherë, e kanë pranuar shifrën 300 000 civilë të vrarë si të saktë dhe kjo nuk është e diskutueshme në këto vende. Kjo shifër në fillim është dëshmuar nga Harold Timpery, që ishte një gazetarë në kinë, kur kjo e fundit u sulmua nga Japonia Imperialiste. Ai do të shprehte këtë shifër në muajin janar të 1939-ës. Sipas gazetarit Harold, që ishte dëshmitar okular i masakrës, këto poshtërsi ndaj civilëve, do të kryheshin si brenda në qytet ashtu edhe jashtë tij (kjo përfshin rrethinat e Nanjing), duke e rrumbullakosur kështu numrin e viktimave në 300 000.

Si përgjigje ndaj këtyre akuzave, në gjyqin internacional të krimeve të luftës për hemisferën aziatike, trupat imperiale japoneze pretendojnë se të vrarët nuk ishin civilë por ushtarakë dhe se të gjitha veprimet ishin ushtarake gjithashtu. Japonezët nuk do të pranonin një akuzë të tillë në këtë gjyq, duke deklaruar se një gjë e tillë, si masakrimi i civilëve nuk kishte ndodhur. Si përgjigje ndaj këtyre mohimeve, dëshmitarë perëndimorë do të dëshmonin se ata kishin parë me sytë e tyre masakrat e ndodhura ndaj popullsisë civile në Nanjing, si vrasjet dhe përdhunimet nga ana e ushtarëve japonezë. Vendet perëndimore si edhe vende të tjera në botë, janë përpjekur ta bëjnë fakt numrin 300 000, duke u mbështetur në dokumentet e vitit 1938. Sot kjo shifër pranohet nga shumë vende si e vërtetë. Fotografi të shumta të kufomave të masakruara, do të jepnin një ndihmesë të madhe në vërtetimin e këtyre masakrave. Gjithashtu në vitin 1997, libri "The Rape of Nanking: The Forgotten Holocaust of world war II" i Iris Chang do të bënte që interesi për këtë masakër të ngrihej përsëri.

Debatet vazhdojnë edhe sot dita. Për shëmbull, shumë nacionalistë japonezë akoma pretendojnë se një masakër e tillë nuk ka ndodhur ndonjëherë, madje duke vënë në dyshim edhe shifrën e lartë të të vdekurve. Këta persona që pretendojnë një gjë të tillë, bazohen dhe shpjegojnë se "masakra" ishte thjeshtë një veprim i pastër ushtarak. Edhe pse qeveria japoneze e ka pranuar masakrën zyrtarisht, ekstremistët vazhdojnë të insistojnë në të tyren, ndërkohë që një sërë provash i hedh poshtë këto mendime. Përveç dëshmive të shumta (zakonisht të huaj që nuk ishin në shënjestër të masakrës) dhe fotografive të shkrepura gjatë kohës, zbulime arkeologjike të mëvonshme, do të vërtetonin përfundimisht se një masakër e tillë ka ndodhur.

Masakra e Nanjing është një element shumë i rëndësishëm i nacionalizmit kinez. Pra nëse dikush do të merrte guximin mohonte një gjë të tillë në Kinë, ky opinion nuk do të pritej mirë nga opinioni publik, madje mund të ketë edhe gjobim ose dënim me burg për personat që hedhin në pah të tilla mendime. Megjithatë, në Japoni opinioni publik nuk është shumë i bindur për faktet e masakrës. Për shembull disa komente mbi këtë ngjarje shprehen si "Masakra e Nanjing", duke shpjeguar qartë se ajo ishte një masakër. Por shumë komentues të tjerë dhe historianë, shprehen si "Aksidenti i Nanjing", duke theksuar kështu qartë se nuk ishte një masakër. Si përfundim, kjo temë është akoma një debat i hapur midis historianëve ose kompetentëve japonezë.

Krime

Vrasje

Pamje e kufomave të masakrës së Nanjing në një varr masiv.

Përdhunimet e shumta do të shoqëroheshin së bashku me vrasjet në masë. Shumë të huaj, që ndodheshin në Kinë për punë të ndryshme, do të mbanin shënime rreth vrasjeve që do të ndodhnin në qytet.

"Vrasja e civilëve është rrëqethëse. Mund të shkruaj me qindra faqe vetëm me tregimin e çështjeve të përdhunimeve dhe brutalitetit, deri diku të pa imagjinueshme. Vetëm dy persona të plagosur me bajoneta, kanë mbijetuar nga shtatë pastrues rrugësh, që po qëndronin të qetë në qendrën e tyre përpara se ushtarët japonezë të shkonin atje pa paralajmërim dhe pa ndonjë arsye, për të vrarë pesë persona; dy të mbijetuarit mundën të mbërrinin në spital." (Letër që Robert Wilson i dërgoi familjes së tij).

"Ata nuk vrasin vetëm çdo të burgosur që gjejnë, por edhe një numër të konsiderueshëm qytetarësh të thjeshtë pa dallim moshe... Vetëm pardje, pamë një të gjorë të vritej afër banesës ku ne jetojmë. (Letra e John Magee, drejtuar gruas së tij do të vazhdonte ndodhitë)"

"Ata (ushtarët japonezë) goditën me bajonetë një djalë të vogël duke e lënë të vrarë dhe unë shpenzova një orë e gjysmë këtë mëngjes duke u përpjekur të mbyllja plagët e një djali tjetër rreth moshës tetë vjeç. Kishte pesë plagë të shkaktuara nga bajoneta, duke përfshirë edhe një plagë që i kishte çarë stomakun duke bërë që organet e tij të dilnin nga vendi i tyre." (Letër tjetër që Robert Wilson i dërgoi familjes së tij).

Qyteti do të binte në duart e trupave japoneze pa ndonjë rezistencë të madhe. Këta të fundit, do të shkonin në perlustrim të qytetit në kërkim të ushtarëve të mundshëm kinezë. Me mijëra djem të rinj dhe burra do të dërgoheshin në lumin Yangtze për t'u ekzekutuar. Disa të tjerë do të përdoreshin për praktika bajonetash ndërkohë që ishin gjallë. Prerja e kokës ishte zakonisht mënyra më e përhapur e ekzekutimit, por edhe djegiet, gozhdim nëpër pemë, varrosje ndërkohë që personat ishin akoma gjallë dhe varje prej gjuhe, ishin gjithashtu një mënyrë e tmerrshme ekzekutimesh. Në rrugë dhe kudo, njerëzit rriheshin deri në vdekje.

Me mijëra të tjerë, do të veçoheshin për t'u ekzekutuar. Varri masiv prej 300 metrash gjatësi dhe 5 metra gjerësi mendohet se përmbante 12 000 viktima (kjo është shifra që pranohet nga studiues dhe historianët). Gratë gjithashtu nuk kurseheshin në këtë masakër famëkeqe. Dëshmitarë të shumtë pretendojnë se ushtarët japonezë, pasi hidhnin fëmijë të vegjël në ajër, i prisnin ata me majat e bajonetave të tyre. Shumë gra shtatzëna do të vuanin të njëjtin fat. Pas përdhunimeve, barku i tyre çahej duke vrarë edhe nënën edhe fëmijën e pa lindur. Shumë femra do të përdhunoheshin, torturoheshin dhe më pas do të vriteshin.

Përdhunime

"Tridhjetë vajza do të merreshin nga shkolla e gjuhës natën që shkoi, dhe sot personalisht kam dëgjuar zëra për histori që të thyejnë zemrën rreth vajzave që janë marrë nga shtëpitë e tyre po mbrëmjen që shkoi; një nga vajzat ishte vetëm 12 vjeç. Sot në mbrëmje një kamion me tetë ose dhjetë vajza do të kalonte. Ndërkohë që ai kalonte, ato thërrisnin "Ging ming! Ging ming! -- shpëtoni jetët tona". (Pjesë nga ditari Minnie Vautrin më 16 dhjetor 1937).

"Është një histori e tmerrshme për të treguar. Nuk e di ku të filloj ose ku të mbaroj. Kurrë nuk kam dëgjuar ose lexuar për një brutalitet të tillë. Përdhunim: Ne pranojmë 1000 ndodhi të tilla në një natë dhe disa të tjera edhe ditën. Çdo rezistencë ose thjeshtë një veprim që mund të ngjante si një disaprovim, shpërblehet me një bajonetë ose plumb." (Letër që James McCallum i dërgoi familjes së tij më 19 dhjetor 1937).

Këto ishin disa letra që do të përdoreshin si dokumente në gjyqin e Azisë për krime lufte. Ky gjyq do të pranonte se 20 000 gra (ku numri ngrihet akoma më shumë për të kapur shifrat 80 000), ishin përdhunuar. Mosha e grave dhe vajzave të reja të përdhunuara do të përfshinte fëmijë të moshës së mitur, deri në gra me moshë të thyer. Supozohet se përdhunimet zakonisht ekzekutoheshin në publik gjatë ditës dhe jo radhë herë përdhunimet merrnin të ngjarë përpara syve të kalimtarëve ose familjeve të viktimave. Mendohet se këto vajza merreshin nga ushtarët japonezë që shkonin shtëpi më shtëpi duke kërkuar vajza të reja. Përdhunimet bëheshin edhe në grupe. Sipas dëshmive, mendohet se vajzat vriteshin në mënyrë barbare fill mbas përdhunimit. Gjithashtu, gjithmonë sipas dëshmive të shumta, shumë femra do të detyroheshin të kryenin prostitucion dhe "shërbime të tjera" në ushtri dhe kjo përfshin një numër të konsiderueshëm "skllavesh prostitucioni" edhe në vende të tjera. Për shembull, më 8 mars 2007, një grup protestantësh në Korenë e Jugut, do të dilte në protestë me pankartat "Japoni, kërko falje!" Një protestë kjo që mori përkrahjen e shumë zyrtarëve amerikanë.

Sikur tmerret nuk do të mbaronin këtu, histori të tjera tregojnë se shumë persona do të detyroheshin të kryenin akte incestesh. Gjithkush ishte i detyruar, mbasi forma më e vogël e kundërshtimit, mund të konsiderohej si "rebelim", një dënim ky me vdekje. Femra të tjera shtatzënë gjithashtu do të binin viktima të përdhunimeve. Murgjit do të detyroheshin të kryenin akte të pahijshme për kënaqësinë e ushtarëve japonezë.

Të gjitha këto përdhunime, do të ndodhnin menjëherë mbas pushtimit të Nanjing nga trupat japoneze, për të vazhduar akoma më tutje. A do të mjaftonte vetëm një gjyq për të harruar masakrën? Jo, pasi masakra e Nanjing akoma kujtohet me hidhërim dhe shikohet si një nga masakrat më të tmerrshme në hemisferën aziatike dhe, pse jo në të gjithë botën.

Telegram

Telegrami që u dërgua nga korrespondenti në Kinë, për ambasadën japoneze.

Korrespondenti i "Manchester Guardian", Harold Timpery në Kinë, do të shkruante një telegram rreth masakrave që po ndodhnin në Nanjing. Pavarësisht se telegrami do të censurohej nga autoritetet japoneze në Shangai, telegrami do të perceptohej për t'u kodifikuar më vonë nga shërbimet përkatëse amerikane. Telegrami i drejtohej Ambasadës Japoneze në Uashington D.C. I dërguar më 17 janar 1938, ky shkrim i drejtohej ministrit të jashtëm japonez Koki Hirota. Në telegram shkruhej me pak fjalë për masakrat e shumta që trupat japoneze po kryenin kundrejt popullsisë civile kineze. Një përshtatje e telegramit të tij, duke marrur parasysh formën e të shkruarit të një telegrami, paraqitet pak më poshtë:

"Që nga kthimi nga Shangai disa ditë më parë, unë hetova raportet e krimeve (në telegram shprehet "tmerret") të trupave japoneze në Nanjing dhe vendeve të tjera. Sipas shumë burimeve të besueshme, të dëshmitarëve okularë dhe letra të individëve të që padyshim janë të besueshëm, janë pa diskutim prova të sakta rreth krimeve që trupat ushtarake japoneze kanë kryer dhe vazhdojnë akoma të kryejnë ndaj civilëve, duke ngjasuar më shumë me krimet e Atilës dhe hunëve të tij. Më pak se treqind mijë civilë kinezë janë masakruar me gjak ftohtësi." Vjedhje, përdhunime duke përfshirë fëmijë të një moshe të vogël, si edhe një brutalitet i marrë kundrejt civilëve, vazhdon akoma sipas raporteve të krahinave ku luftimet kanë mbaruar (bëhet fjalë për zonat ku nuk ka kërcënime ushtarake). Një turp i madh që prek ndjenjat edhe të civilëve japonezë; trupat japoneze edhe në vende të tjera veprojnë gjithashtu duke u sorollatur në Shangai. Sot gazeta "North China Daily News", raportoi një ndodhi jo të pëlqyeshme, ku një ushtar japonez, i paaftë për të marrë një femër dhe pije alkoolike që ai kishte kërkuar, gjuajti mbi tre gra kineze (me rezultat vdekjen e tyre) mbi moshën 60 vjeç, si edhe plagosi të tjerë civilë të padëmshëm".

Shiko edhe

• Holokausti
• Njësia 731
• Lufta e Dytë Botërore
• Doktrina e shenjt serbe

Lidhje të jashtme

• THE NANKING MASSACRE:Fact Versus Fiction - Gabim i përfshirjes: {{En}} është vetëm për emërhapësirën e Skeda. Përdorni më mirë {{lang-en}} ose {{in lang|en}}.
• Memoriali i Masakrës së Nanjing - Gabim i përfshirjes: {{En}} është vetëm për emërhapësirën e Skeda. Përdorni më mirë {{lang-en}} ose {{in lang|en}}.
• Krimet dhe Tmerret e Nanjing - Gabim i përfshirjes: {{En}} është vetëm për emërhapësirën e Skeda. Përdorni më mirë {{lang-en}} ose {{in lang|en}}.
• Një përkthim në anglisht i dokumentit të Republikës Popullore të Kinës rreth masakrës - Gabim i përfshirjes: {{En}} është vetëm për emërhapësirën e Skeda. Përdorni më mirë {{lang-en}} ose {{in lang|en}}.
• Gjenocid në shekullin XX - Gabim i përfshirjes: {{En}} është vetëm për emërhapësirën e Skeda. Përdorni më mirë {{lang-en}} ose {{in lang|en}}.