Argosi, Greqi

Argos ( /ɑːr ɡ ɒ s, - ɡ ə s / ;Greqisht : Άργος [ˈArɣos] ; Greqia e lashtë : Ἄργος [árɡos] ) është një qytet në Argolis, Peloponezi, Greqi dhe është një nga qytetet më të vjetra të banuara vazhdimisht në botë. ^[1]Eshtë qyteti më i madh në Argolis dhe një qendër kryesore për zonën e tij..

Që nga reforma e qeverisjes lokale në vitin 2011 ka qenë pjesë e komunës së Argos-Mykines,e cila është një njësi bashkiake. Njësia komunale ka një sipërfaqe prej 138.138km ^{2 [2]} Eshtë 11 kilometres (7 mi) nga Nafplion, i cili ishte porti i tij historik.Si vendbanim i lashtësisë së madhe, Argos ka qenë i banuar vazhdimisht të paktën si një fshat kryesor deri në 7,000 vitet e kaluara. ^[1]

Banorët e qytetit të Argosit janë njohur si Argive ( /ɑːr ɡ aɪ v / AR-ghyve, /-dʒ aɪ v / --jyve ; greqisht: Ἀργεῖος ) Sidoqoftë, ky term përdoret gjithashtu për t'u referuar atyre Grekëve të lashtë në përgjithësi që sulmuan qytetin e Trojës gjatë Luftës së Trojës ; termi zbatohet më gjerësisht nga poetë homerik.

Monumente të shumta antike gjenden sot në qytet. Bujqësia është shtylla kryesore e ekonomisë vendore.

Gjeografia

Klima

Argosi ka një klimë mesdhetare,verë të nxehtë.Eshtë një nga vendet më të nxehta në Greqi,gjatë verës.

Argosi, Greqi - Temperatura dhe reshjet mesatare mujore Janar Shkurt Mars Prill Maj Qershor Korrikk Gusht Shtator Tetor Nëntor Dhjetor T e m p e r a t u r a Jan Shku Mar Pri Maj Qer Kor Gush Shta Tet Nën Dhje R e s h j e {{{reshje_jan}}} {{{reshje_shk}}} {{{reshje_mar}}} {{{reshje_pri}}} {{{reshje_maj}}} {{{reshje_qer}}} {{{reshje_korr}}} {{{reshje_gush}}} {{{reshje_shta}}} {{{reshje_tet}}} {{{reshje_nën}}} {{{reshje_dhje}}} Jan Shku Mar Pri Maj Qer Korr Gush Shta Tet Nën Dhje Burimi: mungon

Etimologjia

Emri i qytetit është shumë i lashtë dhe disa teori etimologjike kanë propozuar shpjegime për kuptimin e tij. Teza më e njohur rreth emrit të qytetit është se ka prejardhje nga gjuha pellazge, pra ajo ësht ëpërdorur nga njerëzit që u vendosën për herë të parë në atë zonë, në të cilën fjala Argos do të thoshte "fushë". Përndryshe, emri Argos,lidhet edhe me emrin e mbretit të tretë të qytetit në kohërat antike, i cili e riemërtoi atë me veten e tij, duke zëvendësuar kështu emrin e tij të vjetër Phoronikon Asty (Φορωνικόν Άστυ, "qyteti i Phoroneus "). Besohet gjithashtu se "Argos" është i lidhur me fjalën αργός (argós), që do të thoshte "i bardhë"; ndoshta, kjo kishte të bënte me përshtypjen vizuale të dhënë në fushën argjolike gjatë kohës së korrjes. Sipas Strabonit, emri mund të kishte origjinën edhe nga fjala αγρός "fushë" nga antimetateza e bashkëtingëlloreve. ^[3]

Triobol i Argos, i prerë midis vitit 270 dhe 250 pes. Pjesa e përparme përshkruan pjesën e përparme të një ujku, duke aluduar në Apollo Lykeios, perëndinë-mbrojtëse të qytetit. A-ja në të kundërt është thjesht inicial i Argosit. ^[4]

Argosi tradicionalisht konsiderohet të jetë origjina e shtëpisë së lashtë mbretërore maqedonase greke të dinastisë Argead (greqisht: Ἀργεάδαι, Argeádai). Anëtarët më të njohur ishin Filipi II i Maqedonisë dhe Aleksandri i Madh.Si një vendndodhje strategjike me fushën pjellore të Argolis, Argos ishte një bastion i madh gjatë epokës Mikenase. Në kohët klasike, Argosi ishte një rival i fuqishëm i Spartës për mbizotërim gjatë Peloponezit, por përfundimisht ishte shpërngulur në qytetet e tjera Greke pasi mbetën neutral gjatë Luftërave Greko-Persiane . ^[5]

Heraioni i Argosit

Pamje e teatrit antik

Peloponezi antik

Rajonet antike të Peloponezit (Greqia kontinentale jugore).

Ka prova të vendosjes së vazhdueshme në zonë duke filluar me një fshat rreth 7000 vjet më parë në neolitin e vonë, të vendosur në këmbët e kodrës së Aspidës.^{[1] :124} Që nga ajo kohë, Argos ka qenë i banuar vazhdimisht në të njëjtin vend gjeografik. Krijimi i tij i atribuohet Phoroneus, me emrin e tij të parë ka qenë Phoronicon Asty, ose qyteti i Phoroneus. Prania historike e Grekëve Pellazgjikë në zonë mund të dëshmohet në mbetjet gjuhësore që mbijetojnë deri më sot, siç janë vetë emri i qytetit dhe "Larisa", emri i kalasë së qytetit i vendosur në kodër. ^[6]

Qyteti është i vendosur në një zonë mjaft të favorshme, midis Nemea, Korinth dhe Arcadia. Ai pati përfitime nga afërsia e tij me liqenin Lerna, i cili, në atë kohë, ishte në një distancë prej një kilometri nga fundi jugor i Argos.

Argosi ishte një bastion i madh i kohës Mikenase, dhe së bashku me akropolin fqinjë të Mikenës dhe Tiryns u bë një vendbanim shumë i hershëm për shkak të pozicioneve të tij komanduese në mes të fushës pjellore të Argolis.

Argos Arkaik

Argosi përjetoi periudhën e saj më të madhe të zgjerimit dhe fuqisë nën sundimtarin energjik të shekullit të 7-të para Krishtit të Mbretit Pheidon.Nën sundimin e mbretit Pheidon, Argosi rifitoi pushtet mbi qytetet e Argolidit dhe sfidoidominimin e Spartës në Peloponez.Dominimi spartan mendohet të jetë ndërprerë pas betejës së Hyssiae në vitin 669-668 para Krishtit, në të cilën trupat Argive mundën Spartanët në një betejë hoplit.^[7]Gjatë kohës së fuqisë së tij më të madhe, qyteti mburrej me një shkollë skulpturash qeramike dhe bronzi, punëtori qeramike, fabrikë lëkurësh dhe prodhues rrobash. Për më tepër, të paktën 25 celebrime u zhvilluan në qytet, përveç një ekspoziteje të rregullt të produkteve vendore. ^[8] Një vend i shenjtë kushtuar Herës u gjet gjithashtu në të njëjtin vend ku ndodhet sot manastiri i Panagia Katekrymeni.Pheidoni gjithashtu shtriu ndikimin e Argive në të gjithë Greqinë, duke marrë kontrollin e Lojërave Olimpike larg nga qytetarët e Elisit dhe duke caktuar vetë organizatorin gjatë mbretërimit të tij.

Argosi klasik

Në vitin 494 pes, Argosi pësoi një humbje dërrmuese nga rivali i tij rajonalë, Sparta, në Betejën e Sepeia . Pas kësaj disfate, Herodoti na tregon se qyteti pësoi një formë ngecjeje.Kaosi politik mendohet se ka rezultuar në një tranzicion demokratik në qytet.^[9] Argosi nuk mori pjesë në Aleancën Greke kundër Pushtimit Persian të vitit 480 para Krishtit. Kjo rezultoi në një periudhë të izolimit diplomatik, megjithëse ka prova të një aleance Argive me Tegea para vitit 462 para Krishtit. ^[10]

Në vitin 462 pes, Argosi u bashkua në një aleancë trepalëshe me Athinën dhe Thesalinë.Kjo aleancë ishte disi jofunksionale, megjithatë, dhe Argivesët mendohet se kanë dhënë vetëm kontribute margjinale në aleancë në Betejën e Oenoe dhe Tanagra . ^[10] Për shembull, vetëm 1.000 hoplitë Argive mendohet se kanë luftuar së bashku me Athinasit në Betejën e Tanagrës. Pas disfatës së aleatëve në Tanagra në vitin 457 pes, aleanca filloi të prishej, duke rezultuar në shpërbërjen e saj në vitin 451 pes.

Argos luajti një rol të vogël në Luftërat Korintiane kundër Spartës dhe për një periudhë të shkurtër kohore konsiderohet bashkimi me Korintin për të formuar një shtet të zgjeruar Argolid. Për një periudhë të shkurtër kohe, të dy polet u bashkuan, por Korinti u rebelua shpejt kundër sundimit Argive dhe Argos u kthye në kufijtë e tij tradicionalë. Pas kësaj, Argosi vazhdoi të mbetet një fuqi e vogël në çështjeve greke.

Argosi i shpëtoi okupimit nga Maqedonia gjatë mbretërimit të Filipit II ^[11] dhe Aleksandrit të Madh dhe mbeti i padëmtuar gjatë Luftërave të Diadochi, megjithatë në vitin 272 u sulmua nga Pirro i Epirit në Betejën e Argos, në të cilën Pirro u vra.

Demokracia në Argosin Klasik

Argos ishte një demokraci për pjesën më të madhe të periudhës klasike, me vetëm një ndërprerje të shkurtër midis vitit 418 dhe 416. ^[9] Demokracia u vendos për herë të parë pas një disfate katastrofike nga Spartanët në Betejën e Sepeia në vitin 494. Aq shumë Argivë u vranë në betejë saqë pasoi një revolucion, në të cilin të huajt ishin të përfshirë në shtet për herë të parë. ^[12]

Demokracia argive përfshinte një Asamble (të quajtur aliaia ), një Këshill ( bola ) dhe një organ tjetër të quajtur 'Të Tetëdhjetët', përgjegjësitë e të cilit janë të paqarta. Magjistrat shërbyen për mandate gjashtëmujore, me disa përjashtime, dhe u audituan në fund të mandatit të tyre. Ekzistojnë disa prova se ostracizmi ishte praktikuar. ^[13]

Sundimi Romak, Bizantin, Kryqtar, Osman dhe pavarësia

Kalaja në Kodrën e Larisës.

Nën sundimin romak, Argosi ishte pjesë e provincës së Akaas . Nën sundimin bizantin ishte pjesë e Hellas, dhe më vonë e Peloponezit .

Si pasojë e Kryqëzatës së Katërt, Kryqtarët pushtuan kështjellën e ndërtuar në kodrën Larisa, vendi i akropolit antik, dhe zona u bë pjesë e zotërisë së Argosit dhe Nauplit. Sundimi venecian zgjati deri në vitin1463, kur osmanët pushtuan qytetin.

Në vitin 1397, Osmanët plaçkitën Argosin, duke marrë me vete pjesën më të madhe të popullsisë, për ta shitur si skllevër. Venecianët ripopulluan qytetin dhe rajonin me kolonët shqiptarë, duke u dhënë atyre përjashtime agrare nga taksat. Së bashku me grekët e Argosit, ata furnizuan trupa stratioti për ushtritë e Venecias. Disa historianë e konsiderojnë termin ushtarak francez "argoulet" që rrjedh nga "argetes" grekë, ose banor i Argosit, pasi një numër i madh i stratiotëve francezë vinin nga fusha e Argosit. ^[14]

Kisha e Kimisis (Fjetjes) së Virgjëreshës në Neo Ireo

Gjatë sundimit Osman, Argosi ishte i ndarë në katër mahala, ose lagje; mahalla greke ( Rûm ), mahala Liepur, mahalla Bekir Efenti dhe mahalla Karamoutza ose Besikler, përkatësisht që korrespondon me atë që tani është pjesa verilindore, veriperëndimore, jugperëndimore dhe juglindore e qytetit. Mahalla greke u quajt "çereku i të pabesëve të qytetit Archos" në dokumentet turke, ndërsa Liepur mahalla (lagja e lepujve) përbëhej kryesisht nga emigrantë shqiptarë dhe familjet me reputacion të mirë. Karamoutza Mahalla ishte shtëpia e turqve më të shquar dhe mburrej me një xhami (kishë modern-ditore e Agios Konstadinos), një varrezë turke të Ali Nakin Bei Serail, banja turke dhe një shkollë turke.

Ilustrimi i Argos nga Vincenzo Coronelli, 1688

Me përjashtim të një periudhe të dominimit venecian në vitin 1687–1715, Argosi mbeti në duart osmane deri në fillimin e Luftës Greke të Pavarësisë në vitin 1821, kur familjet e pasura osmane u zhvendosën në Nafplio për shkak të mureve të saj më të forta.

Në atë kohë, si pjesë e kryengritjes së përgjithshme, shumë organe qeverisëse lokale u formuan në pjesë të ndryshme të vendit dhe "Konsullata e Argos" u shpall më 28 Mars 1821, nën Senatin e Peloponezit . Kishte një kryetar të vetëm shteti, Stamatellos Antonopoulos, të quajtur " Konsull ", midis 28 marsit dhe 26 maj 1821.

Më vonë, Argos pranoi autoritetin e Qeverisë së Përkohshme të Asamblesë së Parë Kombëtare në Epidaurus dhe përfundimisht u bë pjesë e Mbretërisë së Greqisë . Me ardhjen e guvernatorit Ioannis Kapodistrias, qyteti iu nënshtrua përpjekjeve të modernizimit. Duke qenë një fshat bujqësor, nevoja për planifikim urban ishte jetësore. Për këtë arsye, më 1828, Kapodistrias emëroi mekanikun Stamatis Voulgaris si krijuesin e një plan-qyteti që do t'i ofronte Argosit rrugë të mëdha, sheshe dhe hapësira publike. Sidoqoftë, të dy Voulgaris dhe, më vonë, planet e arkitektit francez de Borroczun nuk u pritën mirë nga vendasit, me rezultatin që i pari duhej të rishikohej nga Zavos. Në fund të fundit, asnjë nga planet nuk u zbatua plotësisht. Akoma, karakteristikat strukturore të planit të de Borroczun mund të gjenden në qytet sot, megjithë provat e dukshme të paraqitjes para-revolucionare, të tilla si përhapja e paorganizuar urbane e dëshmuar në zonën nga rruga Inachou deri në pikën ku gjurmët hekurudhore mund të gjenden sot .

Mitologjia

Mbretërit mitologjike të Argosit janë: Inachus, Phoroneus, Apis, Argus, Criasus, Phorbas, Triopas, Iasus, Agenor, Crotopus, Sthenelus, Gelanor AKA Pelago, Danaus, Lynceus, Abas, Proetus, Acrisius, Perseu, Megapenthes, Argeus dhe Anaxagoras . ^[15]

Qyteti i Argosit besohej të ishte vendlindja e karakterit mitologjik Perseus, birit të perëndisë Zeus dhe Danaë, e cila ishte vajza e mbretit të Argosit, Akrisius .

Historia kishtare

Pasiqë Krishterimi u krijua në Argos, peshkopi i parë i dokumentuar në regjistrat ekzistues me shkrim është Genethlius, i cili në 448 AD mori pjesë në sinodin e thirrur nga Kryepeshkopi i Konstandinopojës Flavian për ta rrëzuar Eutyches nga zyra e tij meshtarake dhe shkishtëroi atë. Peshkopi tjetër i Argosit, Onesimus, ishte në Këshillin 451 të Kalcedonit . Pasardhësi i tij, Thales, ishte një nënshkrues i letrës që peshkopët e provincës Romake të Hellasit i dërguan në vitin 458 Perandorit Bizantin Leo I Thrakian për të protestuar në lidhje me vrasjen e Proterius të Aleksandrisë . Peshkopi Ioannes ishte në Këshillin e Tretë të Konstandinopojës në vitin 680 dhe Theotimus në Këshillin Photian të Konstandinopojës (879) . ^[16] Selia lokale është sot Metropoli Ortodoks Grek i Argolis .

Popullatë

Në vitin 700 para Krishtit kishte të paktën 5,000 njerëz që jetonin në qytet. ^[17] Në shekullin e katërt para Krishtit, qyteti ishte shtëpia e deri në 30,000 njerëzve. ^[18] Sot, sipas regjistrimit grek të vitit 2011, qyteti ka një popullsi prej 22,085,është qyteti më i madh në Argolis, më i madh se kryeqyteti Nafplio.

Ekonomia

Tregu komunal

Bashkia e vjetër e qytetit në 2002; ndërtuar në vitin 1830, ai shërbeu si selia e qeverisë komunale deri në vitin 2012

Aktiviteti kryesor ekonomik në zonë është bujqësia. Frutat agrume janë kultura mbizotëruese, e ndjekur nga ullinjtë dhe kajsitë. Zona është gjithashtu e famshme për shumëllojshmërinë e saj lokale të pjeprit, pjeprat Argos (ose Argitiko). Ekziston edhe prodhimi i rëndësishëm lokal i produkteve të qumështit, fabrika për përpunimin e frutave.

1. Bolender, Douglas J. (2010-09-17). Eventful Archaeologies: New Approaches to Social Transformation in the Archaeological Record. SUNY Press. ISBN 978-1-4384-3423-0. Marrë më 1 janar 2011. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
2. "Population & housing census 2001 (incl. area and average elevation)" (PDF) (në greqisht). National Statistical Service of Greece. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 2015-09-21.
3. Athanasios Vercetis; Stavroula Petraki (2010). Σεπτεμβρίου ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. argolikivivliothiki.gr (në greqisht). Argolikos Archival Library of History and Culture. Arkivuar nga origjinali më 5 shkurt 2018. Marrë më 5 shkurt 2018.
4. Oliver D. Hoover, Handbook of Coins of the Peloponnesos: Achaia, Phleiasia, Sikyonia, Elis, Triphylia, Messenia, Lakonia, Argolis, and Arkadia, Sixth to First Centuries BC [The Handbook of Greek Coinage Series, Volume 5], Lancaster/London, Classical Numismatic Group, 2011, pp. 157, 161.
5. Roberts, John (2005). Dictionary of the Classical World. Oxford University Press. fq. 66. ISBN 978-0-19-280146-3. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
6. Papathanassiou, Manolis. "Castle of Argos". Kastrologos. Marrë më 22 mars 2021. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
7. Mackil, Emily, Tyrants in Seventh Century Greece, Lecture, September 20, 2018
8. "Archived copy". Arkivuar nga origjinali më 2015-02-25. Marrë më 2015-03-06. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Archived copy si titull (lidhja)
9. E. Robinson, Democracy Beyond Athens, Cambridge, 2011, 6-21.
10. 2.
11. "Ancient Argos". World History Encyclopedia (në anglisht). Marrë më 2021-02-03.
12. Hdt. 6.83; Arist.
13. E. Robinson, Democracy Beyond Athens, Cambridge, 2011, 10-18.
14. Pappas, Nicholas C. J. "Stradioti: Balkan Mercenaries in Fifteenth and Sixteenth Century Italy". Sam Houston State University. Arkivuar nga origjinali më 2015-09-24. Marrë më 2011-11-07. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
15. Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 2.2.1
16. Michel Lequien, Oriens christianus in quatuor Patriarchatus digestus, Paris 1740, Vol.
17. Urbanism in the Preindustrial World: Cross-Cultural Approaches, f. 37, në Google Books
18. Geology and Settlement: Greco-Roman Patterns, f. 124, në Google Books