Toka bujqësore
From Wikipedia, the free encyclopedia
Tokë e punueshme (latinisht: arabilis, "e aftë për t'u lëruar") është çdo tokë e aftë për t'u lëruar dhe për t'u përdorur për të mbjellë të korrura.[1] Përndryshe, për qëllimet e statistikave bujqësore, termi shpesh ka një përkufizim më të saktë:
Tokë e punueshme është toka me kultura bujqësore të përkohshme (sipërfaqet me shumë të mbjella numërohen vetëm një herë), livadhe të përkohshme për kositje ose kullota, toka në treg dhe kopshte kuzhine dhe toka përkohësisht djerrë (më pak se pesë vjet). Toka e braktisur si pasojë e zhvendosjes së kultivimit nuk përfshihet në këtë kategori. Të dhënat për 'tokën e punueshme' nuk kanë për qëllim të tregojnë sasinë e tokës që mund të punohet.
Një përkufizim më konciz që shfaqet në fjalorin e Eurostat-it i referohet në mënyrë të ngjashme përdorimeve aktuale dhe jo të mundshme: "toka e punuar (e lëruar ose e punuar) rregullisht, përgjithësisht nën një sistem të rrotullimit të të korrave".[2] Në Britani, toka e punueshme ka qenë tradicionalisht në kontrast me tokën kullosore, si p.sh. shqopat, të cilat mund të përdoren për rritjen e deleve, por jo si tokë bujqësore.
Toka e punueshme është e cenueshme nga degradimi i tokës dhe disa lloje tokash të papunuara mund të pasurohen për të krijuar tokë të dobishme. Ndryshimet klimatike dhe humbja e biodiversitetit, janë duke nxitur presion mbi tokën e punueshme.[3]