![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fe/Leehasacamera_-_Sunset_over_the_clouds_%2528by%2529.jpg/640px-Leehasacamera_-_Sunset_over_the_clouds_%2528by%2529.jpg&w=640&q=50)
Shpërndarja Rayleigh
From Wikipedia, the free encyclopedia
Shpërndarja Rayleigh e emëruar sipas fizikanit britanik të shekullit të 19-të Lord Rayleigh (John William Strutt),[1] është kryesisht shpërhapja elastike e dritës ose rrezatimit tjetër elektromagnetik nga grimca shumë më të vogla se [[gjatësia e valës}} së rrezatimit. Për frekuencat e dritës shumë nën frekuencën e rezonancës së grimcave shpërndarëse (regjimi normal i dispersionit), sasia e shpërndarjes është në përpjesëtim të zhdrejtë me fuqinë e katërt të gjatësisë valore.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fe/Leehasacamera_-_Sunset_over_the_clouds_%28by%29.jpg/640px-Leehasacamera_-_Sunset_over_the_clouds_%28by%29.jpg)
Shpërndarja Rayleigh rezulton nga polarizueshmëria elektrike e grimcave. Fusha elektrike lëkundëse e një valë drite vepron mbi ngarkesat brenda një grimce, duke i bërë ato të lëvizin me të njëjtën frekuencë. Prandaj, grimca bëhet një dipol i vogël rrezatues, rrezatimin e të cilit ne e shohim si dritë të shpërndarë. Grimcat mund të jenë atome ose molekula individuale; mund të ndodhë kur drita udhëton nëpër trupa të ngurtë dhe lëngje transparente, por më së shumti shihet në gazra.
Shpërndarja Rayleigh e rrezeve të diellit në atmosferën e Tokës shkakton rrezatim difuz të qiellit, i cili është arsyeja për ngjyrën blu të qiellit të ditës dhe të muzgut, si dhe ngjyrën e verdhë në të kuqërremtë të Diellit të ulët. Rrezet e diellit është gjithashtu subjekt i shpërndarjes Raman, i cili ndryshon gjendjen rrotulluese të molekulave dhe shkakton efekte polarizueshmërie.[2]
Shpërndarja nga grimcat me një madhësi të krahasueshme ose më të madhe se gjatësia e valës së dritës trajtohet në mënyrë tipike nga teoria Mie, përafrimi i dipolit diskret dhe teknika të tjera llogaritëse. Shpërndarja Rayleigh zbatohet për grimcat që janë të vogla në lidhje me gjatësinë e valës së dritës dhe që janë optikisht "të buta" (d.m.th., me një indeks thyerjeje afër 1). Teoria e difraksionit anomal zbatohet për grimcat optikisht të buta, por më të mëdha.