Principata e Bullgarisë
From Wikipedia, the free encyclopedia
Principata e Bullgarisë (bullgarisht: Княжество България, romanizuar: Knyazhestvo Balgariya) ishte një shtet vasal nën suzerainty të Perandorisë Osmane. Ajo u krijua me Traktatin e Berlinit më 1878.
Principata e Bullgarisë Княжество България Knyazhestvo Balgariya | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1878–1908 | |||||||||||
Himni: "Maritsa Rushes" Шуми Марица (Bullgarisht Shumi Maritsa (transliterim) Himni mbretëror "Zot Ruaje Carin!"[1] Боже, Царя храни! (Bullgarisht) Bozhe, Tsarya khrani! (transliterim) | |||||||||||
Gjendja | Shteti vasal i Perandorisë Osmane | ||||||||||
Kryeqyteti | Plovdiv (1878–1878) (Administrata e Përkohshme Ruse në Bullgari) Sofje (1878–1908) (Administrata e Përkohshme Ruse në Bullgari deri në qershor 1879) Tarnovo (1879-1879) (Zgjedhjet e Asamblesë Kushtetuese të Bullgarisë, 1879) | ||||||||||
Gjuhët zyrtare | Bullgarisht[2] | ||||||||||
Besimi | Krishterimi Ortodoks | ||||||||||
Nofka | Bullgarët | ||||||||||
Qeveria | |||||||||||
Lloji i qeverisjes | Monarkia absolute unitare (1878-1879) Monarkia kushtetuese parlamentare unitare (nga viti 1879) | ||||||||||
Knyaz (Princi) | |||||||||||
• 1879–1886 | Aleksandër I | ||||||||||
• 1887–1908 | Ferdinand I | ||||||||||
Regjentët | |||||||||||
• 1886–1887 | Stefan Stambolov | ||||||||||
• 1886–1887 | Sava Mutkurov | ||||||||||
• 1886–1887 | Petko Karavelov | ||||||||||
Kryetari i Këshillit të Ministrave | |||||||||||
• 1879 (i pari) | Todor Burmov | ||||||||||
• 1908 (i fundit) | Aleksandar Malinov | ||||||||||
Kuvendi | Asnjë (sundim me dekret) (1878-1879) Asambleja Kombëtare (from 1879) | ||||||||||
Historia | |||||||||||
3 mars 1878 | |||||||||||
13 korrik 1878 | |||||||||||
• Kushtetuta | 28 prill 1879 | ||||||||||
• Bashkimi | 6 shtator 1885 | ||||||||||
• Pavarësia | 5 tetor 1908 | ||||||||||
Ekonomia | |||||||||||
Monedha | Levi bullgar | ||||||||||
Të dhëna të tjera | |||||||||||
| |||||||||||
Sot pjesë e | BullgariaSerbia |
Pasi Lufta Ruso-Turke përfundoi me një fitore ruse, Traktati i Shën Stefanit u nënshkrua nga Rusia dhe Perandoria Osmane më 3 mars 1878. Sipas kësaj, u ra dakord për një shtet të madh vasal bullgar, i cili ishte dukshëm më i madh: tokat e tij përfshinin pothuajse të gjithë bullgarët etnikë në Ballkan, dhe përfshinin pjesën më të madhe të Moezisë, Trakisë dhe Maqedonisë, që shtrihej nga Deti i Zi deri në Egje. Megjithatë, Mbretëria e Bashkuar dhe Austro-Hungaria ishin kundër krijimit të një shteti kaq të madh klient rus në Ballkan, nga frika se do të ndryshonte ekuilibrin e fuqisë në Mesdhe. Për shkak të kësaj, fuqitë e mëdha u mblodhën dhe nënshkruan Traktatin e Berlinit, duke zëvendësuar Traktatin e Shën Stefanit, i cili nuk hyri kurrë në fuqi. Kjo krijoi një principatë shumë më të vogël, krahas një Rumelie Lindore autonome brenda Perandorisë Osmane.
Në praktikë, statusi i Bullgarisë si vasal osman ishte një trillim ligjor dhe Bullgaria e pranoi autoritetin e Portës së Lartë vetëm në mënyrë formale. Ajo kishte Kushtetutën e saj, flamurin dhe himnin e saj dhe drejtonte politikën e saj të jashtme. Nga viti 1880, ajo kishte edhe monedhën e saj. Në vitin 1885, një revolucion pa gjak rezultoi në aneksimin de facto të Rumelisë Lindore nga Bullgaria, të cilën Perandoria Osmane e pranoi me Marrëveshjen e Tophanes. Më 5 tetor 1908, Bullgaria shpalli pavarësinë e saj si Mbretëria e Bullgarisë.