Japonia gjatë Luftës së Parë Botërore
From Wikipedia, the free encyclopedia
Japonia mori pjesë në Luftën e Parë Botërore nga viti 1914 deri më 1918 në një aleancë me Fuqitë e Antantës dhe luajti një rol të rëndësishëm në sigurimin e korsive të detit në Paqësorin Perëndimor dhe Oqeanet Indian kundër Marinës Perandorake Gjermane si anëtare e Aleatëve. Politikisht, Perandoria e Japonisë shfrytëzoi rastin për të zgjeruar sferën e saj të ndikimit në Kinë dhe për të fituar njohjen si një fuqi e madhe në gjeopolitikën e pasluftës.
Ushtria japoneze, duke përfituar nga distancat e mëdha dhe preokupimi i Gjermanisë Perandorake me luftën në Evropë, kapi zotërimet gjermane në Paqësorin dhe Azinë Lindore, por nuk pati mobilizim në shkallë të gjerë të ekonomisë.[1] Ministri i Jashtëm Katō Takaaki dhe Kryeministri Ōkuma Shigenobu donin të shfrytëzonin rastin për të zgjeruar ndikimin japonez në Kinë. Ata regjistruan Sun Yat-sen (1866–1925), pastaj në mërgim në Japoni, por ata patën pak sukses.[2] Marina Detare Perandorake Japoneze, një institucion pothuajse autonom burokratik, mori vendimin e vet për të ndërmarrë zgjerim në Paqësor. Ai kapi territoret mikronesiane të Gjermanisë në veri të ekuatorit dhe drejtoi ishujt derisa ata u transferuan në kontrollin civil në vitin 1921. Operacioni i dha marinës një arsyetim për zgjerimin e buxhetit të saj për të dyfishuar buxhetin e ushtrisë dhe zgjerimin e flotës. Kështu marina fitoi ndikim të rëndësishëm politik mbi çështjet kombëtare dhe ndërkombëtare.[3]