Vojislav Voja Brajović (Beograd, 11. maj 1949 - ) je srpski glumac.
Vojislav Brajović | |
ministar kulture | |
|---|---|
| Na dužnosti 15. maj 2007. – 7. jul 2008. | |
| Prethodnik | Dragan Kojadinović |
| Nasljednik | Nebojša Bradić |
savetnik predsednika Srbije za kulturu | |
| Na dužnosti | |
| Dužnost preuzeo 31. jul 2008. | |
Vojislav Brajović je rođen 11. maja 1949. godine u Beogradu. Osnovnu školu i Gimnaziju završio je u Valjevu. Godine 1967. upisao je Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu u klasi prof. Predraga Bajčetića, a 1971. godine diplomirao u klasi prof. Ognjenke Milićević.
Stalni je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta od 1969. godine u kome za četrdeset godina ostvario gotovo pedeset uloga. Još kao student igrao je u predstavama Odbrana Sokratova i smrt, Agamemnon, Kad su cvetale tikve, Pigmalion, Kin, Koriolan, Paklena mašina, Rat i mir u kafani Snefl, da bi se u Hamletu u režiji Steve Žigona pojavio u ulozi Horacija i Laerta. Ulogu Turnela u premijernoj postavci Bube u uhu igrao je do 1997. Zatim, uloge u predstavama Elizabeta od Engleske; Za kim zvono zvoni; Varvari; Kako je Juda izdao Hrista; Mister Dolar. Posebno se istakao u ulozi Apolona Murzaveckog u komadu Vuci i ovce. U Vasi Železnovoj je igrao lik Semjona. Igrao je Žarka u Golgoti; Vilija Natana u Tri sina; Grofa u Romantičnim ćudima; Ivana Kaljajeva u Pravednicima; Grofa Oboljaninova u Zojkinom stanu; Doktora Probsta u Hrvatskom Faustu; Gazda-Isu u Komunističkom raju; Žutilova u Rodoljupcima; Alonza u Oluji; Kneza Miloša u Ruženju naroda u dva dela; Papu Mafeoa Barberinija u Svetlosti u noći; Jakova Šalimova u komadu Na letovanju; Matamora u Pozorišnim iluzijama, uloga za koju je nagrađen Oktobarskom nagradom grada Beograda; zatim, naslovnu ulogu u koprodukcijskoj predstavi s Gradom teatarom – Budva, Lažni car Šćepan Mali, za koju je nagrađen Sterijinom nagradom za glavnu ulogu; Terzita u predstavi Troil i Kresida, takođe koprodukciji s budvanskim Festivalom, a za koju je nagrađen „Zlatnom maskom“ na Ohridskom festivalu; lik Dimitrija u predstavi Bure baruta za kojeg je dobio Nagardu „Milivoje Živanović“; Dr Ninković u Gospođi ministarki; po drugi put je Žutilov u Rodoljupcima kada je otvorena nova zgrada Jugoslovenskog dramskog pozorišta; Dr Dorn u Galebu; Šajlok (u alternaciji s Predragom Ejdusom) u Mletačkom trgovcu; Maks, Maksim u Skakavcima; Duh i Prvi grobar u Hamletu; Uča u Brodu za lutke; Satin u komadu Na dnu; i, najnovije ostvarenje, uloge Vojvode i Frederika u Kako vam drago. Osam od ovih uloga ponele su Godišnju nagradu JDP-a.
Istovremeno je, kao gost, igrao i igra na scenama drugih pozorišta: Zvezdara teatar, Atelje 212, Beogradsko dramsko pozorište, Srpsko narodno pozorište iz Novog Sada, Crnogorsko narodno pozorište iz Podgorice, Grad teatar Budva...
U Zvezdara teataru ostvario je nekoliko izuzetnih uloga: Vasa Vučurović u predstavi koja je otvorila pozorište, Mrešćenje šarana i za koju je nagrađen svojom prvom Sterijinom nagradom, „Ćuranom“ na Danima komedije i nagradom na Pozorišnim svečanostima „Ljubiša Jovanović“; Puniša i Puša Rsavac u Pazarnom danu; Tom Sardžent u komadu koji mu je posebno drag, Pogled u nebo.
U Ateljeu 212 igrao je likove: Nil Fedosijević Mamajev u komediji Kola mudrosti, dvoja ludosti i, Danijel Parker u predstavi Egzibicionista. U Beogradskom dramskom pozorištu odigrao je Doktora Kolea u predstavi Villa Sachino. Za festival Grad teatar Budva i Teatar Kult obnovio je lik Radovana III (i dobio nagradu Grada teatara Budve, „Ćurana“, Nagradu grada Vršca i – „Zoranov brk“). Ostvario je i uloge: Feđa u komediji Kokoška (koja je danas na repertoaru JDP-a); Saša u predstavi Antigona u Njujorku; Prospero iz Bure; lik Dotorea u Legendi o postanku; ulogu Tomazoa Medinija u predstavi Konte Zanović.
Na Dubrovačkim ljetnim igrama bio je Alonso u Oluji.
Za Crnogorsko narodno pozorište u Podgorici igrao je: Igumana Stefana iz Gorskog vijenca za koju je dobio Sterijinu nagradu, „Ardaliona“ i Godišnju nagradu CNP-a; Toma u Party time; Tetereva u Malograđanima; Torvalda u Nori, kao i Danucija u Montenegrinima (koprodukcija CNP i Grada teatara Budve). Vojislav Brajović je proglašen „Doživotnim počasnim članom CNP-a“. Za ulogu Kneza Vićencija u komediji Mera za meru u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu dobio je „Ardaliona“, Godišnju nagradu SNP-a i Nagradu grada Vršca.
Za televiziju je snimio nekoliko stotina sati TV serija i drama: Šešir profesora Vujića, Otpisani i Povratak otpisanih, Više od igre, Porobdžije, Majstorska radionica, Bolji život.
Igrao u više od 30 filmova, pri čemu su najpoznatije: Urnebesna tragedija, Halo taxi, Povratak lopova, Jaguarov skok, Nacionalna klasa, Vojnikova ljubav, Tito i ja, [Srećna porodica], Jesen stiže, dunjo moja, Ambasador, Boj na Kosovu, 13. juli, Drugarčine, Balkan exspres II deo, Sok od šljiva, Tajvanska kanasta, Bure baruta.
Vojislav Brajović je 25. dobitnik Dobričinog prstena, najprestižnije glumačke nagrade koja se dodeljuje za životno delo, pošto mu je uručena 26. decembra 2009.
Vojislav Brajović je bio ministar za kulturu u Vladi Republike Srbije 2007-2008, a nekada, 1981-82. i v.d. upravnika Jugoslovenskog dramskog pozorišta, direktor u osnivanju Bitef teatra, delegat Skupštine Srbije 1988-1990. Trenutno je savetnik Predsednika Države.
Živi i radi u Beogradu. Otac je troje dece, Vukote, filmskog producenta, Iskre, studentkinje IV godine glume, i sedmogodišnjeg Relje. U braku je s glumicom Milicom Mihajlović.
- Vojislav Brajović na sajtu IMDb
- Vlada Srbije
| Prethodi: Dragan Kojadinović |
Ministar kulture 2007 – 2008 |
Slijedi: Nebojša Bradić |
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
