Kinesko-sovjetski raskol

Kinesko-sovjetski raskol (1960–1989) je bilo pogoršanje političkih i ideoloških veza između Narodne Republike Kine i Sovjetskog Saveza tokom Hladnog rata. Tokom 1960ih, Kina i Sovjetski Savez su bile dve najveće komunističke države na svetu. Razlike su nastale zbog kineskih i ruskih nacionalnih interesa i zbog razlike u interpretacijama marksizma: maoizma i marksizma-lenjinizma.

Mao Ceodung i Nikita Hruščov, za strance saveznici, a privatno ideološki neprijatelji.

Svrstavanja između komunističkih zemalja 1980.: prosvojetske (crveno), prokineske (narandžasto) i neutralne Jugoslavija i Severna Koreja (crno). Somalija je bila u prosovjetskom kampu do 1977, a Kampućija u prokineskom do 1979.

Tokom 1950ih i 1960ih ideološke debate Komunističkih partija Sovjetskog Saveza i Kine su se ticale i miroljubive koegzistencija sa kapitalističkim Zapadom. Mao Cedung je zagovarao ratoborniji stav prema kapitalističkim državama i u početku odbacivanje miroljubive koegzistencije, što je smatrao marksističkim revizionizmom od strane Sovjetskog Saveza.

Dalje, od 1956. Kina i Sovjetski Savez su postupno udaljavale u tumačenju markstističke ideologije i 1961. kada su se ideološke razlike pokazale nepomirljivim, Komunistička partija Kine je zvanično proglasila sovjetsku varijantu komunizma kao delo „revizionističkih izdajnika“, tj Komunističke partije Sovjetskog Saveza na čelu sa Nikitom Hruščovim.

Ovaj raskol je podelio međunarodni komunistički pokret i omogućio otopljavanje odnosa između SAD i Kine 1971. Odnosi Kine i Sovjetskog Saveza su ostali napeti sve do 1980ih i nisu smatrani normalizovanim sve do posete sovjetskog vođe Mihaila Gorbačova Pekingu 1989.