Siniša Mihajlović

Siniša Mihajlović (Vukovar, 1969 – Rim, 2022) bio je nogometaš, počeo je u Prvoj ligi SFR Jugoslavije da bi prešao od 1992. igrati u Italijanskom prvenstvu gdje je nastupao za nekoliko velikih klubova uz brojne uspjehe. Igrani fudbal je napustio 2006. godine i zatim je počeo trenirati italijanske klubove u kojim je također ostavio pozitivan trag.

Siniša Mihajlović

Lični podaci
Datum rođenja	20. veljače 1969.
Mjesto rođenja	Vukovar, Hrvatska (tada  SFR Jugoslavija)
Datum smrti	16. prosinca 2022.
Mjesto smrti	Rim, Italija
Nacionalnost	Srbin
Državljanstvo	jugoslavensko (1969–1992) srpsko-crnogorsko (1992–2006) srpsko (2006–danas) talijansko
Visina	1.85 m
Pozicija	branič
Profesionalni klubovi*
Godine Klub Uta. (gol.) 1986 – 1988 Borovo 37 (4) 1988 – 1990 Vojvodina 73 (19) 1990 – 1992 Crvena zvezda 38 (9) 1992 – 1994 Roma 54 (1) 1994 – 1998 Sampdoria 110 (12) 1998 – 2004 Lazio 126 (20) 2004 – 2006 Inter Milan 25 (5) Nacionalna reprezentacija** Godine Reprezentacija Uta. (gol.) 1991 – 1992 SFR Jugoslavija 4 (0) 1992 – 2003 SR Jugoslavija 59 (10)
Trenirani klubovi
2008 – 2009	Bologna
2009 – 2010	Catania
2010 – 2011	Fiorentina
2012 – 2013	Srbija
2013 – 2015	Sampdoria
2015 – 2016	Milan
2016 – 2018	Torino
2018	Sporting CP
2019 – 2022	Bologna
* Nastupi i golovi u profesionalnim klubovima koji se računaju samo za službene utakmice i tačni su do 16.9.2019. ** Nastupi i golovi u nacionalnoj reprezentaciji tačni su do 16.9.2019.

Biografija

Rođen 20. februara 1969. godine u Vukovaru (SFRJ) u radničkoj porodici, njegov otac Bogdan je vozio kamione a majka Viktorija je bila zaposlena u tvrtki obuće i gume.^[1]

Prvu utakmicu sa reprezentacijom SFR Jugoslavije je odigrao 16. maja 1991 protiv Farskih Otoka.^[2][3] Imao je prilično teško djetinjstvo i pohađao je osnovne škole u Borovu^[1]. Po ličnim izjavama, kao dijete je duge sate provodio sam trenirajući udarac iz daljine na jednom golu.

Posle završetka karijere radi kao pomoćni trener u Interu.

Umro je 16. decembra 2022. u Rimu od posljedica akutne mijelocitne leukemije.

U cijeloj karijeri je postigao 81 pogodka^[3], od kojih 66 su bili sa slobodnog udarca^[a]. U Serie A je dao 42 gola sa slobodnjaka, a u jednom slučaju i tri u jednoj utakmici^[b]. U cijeloj karijeri je dobio 16 crvena kartona.^[4]

Karakteristike

Poznat je kao jedan od najboljih izvođača slobodnih udaraca u svetu. Jedini je igrač koji je igrao u Italijanskom prvenstvu i koji je postigao tri pogotka na jednoj utakmici iz slobodnih udaraca. U FK Vojvodina i Crvenoj Zvezdi je igrao kao levo krilo, da bi dolaskom u Italiju, bio prekomandovan u odbranu. Karijeru je završio kao odbrambeni igrač.

Reprezentacija

Odigrao je 63 utakmice za reprezentaciju. Svoju oproštajnu utakmicu odigrao je 28. maja 2007. godine u Novom Sadu.

Klubovi

• Inter od 2006 pomoćni trener
• Inter (2004-06)
• Lacio (1998-2004)
• Sampdorija (1994-1998)
• Roma (1992-1994)
• FK Crvena Zvezda (1991-1992)
• FK Vojvodina Novi Sad (1988-1991)

Trofeji

Igrač

Klub

Državne lige

• Prva liga Jugoslavije: 3

Vojvodina: 1988-1989

Crvena zvezda: 1990-1991, 1991-1992

• Supercoppa italiana: 3

Lazio: 1998, 2000

Inter: 2005

• Campionato italiano: 2

Lazio: 1999-2000

Inter: 2005-2006

• Kup Italije: 4

Lazio: 1999-2000, 2003-2004

Inter: 2004-2005, 2005-2006

Međunarodna takmičenja

• Liga prvaka: 1

Crvena zvezda: 1990-1991

• Interkontinentalni kup: 1

Crvena zvezda: 1991

• Kup pobjednika kupova: 1

Lazio: 1998-1999

• UEFA Superkup: 1

Lazio: 1999

Individualne nagrade

• Jugoslavenski igrač godine: 1

1999

Trener

Individualne nagrade

• Srpski trener godine: 1

2019

• Zlatna klupa (FIGC, Italija): 1

2019

Priznanja

Počasni građanin grada Bologne, dodijelila općina Bologna 27. 7. 2020.

Napomene

1. 3 za Vojvodinu, 12 za Zvezdu, 4 za Romu, 14 za Sampdoriju, 18 za Lazio, 6 za Inter, 9 za reprezentacije.
2. Lazio – Sampdoria 5–2; 13 decembra 1998.