Biskupija Parma (italijanski: ; latinski: ), čiji je službeni naziv od 1892. biskupija Parma (-Fontevivo)[1] je biskupija Rimokatoličke crkve u Italiji sa sjedištem u Katedrali u Parmi u gradu Parma. Predstavlja [[sufragan]sku biskupiju Nadbiskupija Modena-Nonantola.
Prvi poznati biskup Parme je bio Urban, pristaša antipape Ursicina, koga je 378. svrgnuo papa Damaz.[2]
Ostali znameniti biskupi su bili:
- Gratiosus (680);
- Lantpertus (827);
- Wihbodus (860-77), koga su za izdaju optuživali car Luj II i njegovi nasljednici
- Aicardus, koji je 920. obnovio katedralu uništenu u požaru
- Sigefredus, bivši kancelar kralja Huga, koji je 937. pratio Hugovu kćer Berthu, obećanu za nevjestu Konstantinu Porfirogenitu;
- Hucbertus (961), kome je Raterije iz Verone posvetio De contemptu canonum;
- Cadalus koji je biskupiju stekao putem simonije te postao antipapa Honorije II, ostavši na mjestu biskupa Parme;
- njegov nasljednik Everardo (1073), pristaša antipape Klementa III, radi koga je Everardo digao oružje, ali koji je poražen od grofice Matilde kraj Sorbare (1084);
- još jedan šizmatik po imenu Wido (1085); koji ga je smijenio (1091)
- Sv. Bernardo degli Uberti, opat Vallombrose i kardinal, koji je 1104. nasilno odvučen sa oltara i protjeran; vratio se mirnim putem 1106. i kasnije predao svjetovnu vlast; nakon što se suprotstavio krunidbi Konrada (1127) ponovno je protjeran iz parme i umro 1133;
- Aicardo, pristaša Friedricha Barbarosse, svrgnut (1167).
- Obizzo Fieschi, stric pape Inocenta IV;
- Gratian (1224), profesor prava na Univerziteta u Bologni;
- Alberto Sanvitale (1243)
- njegov brat Obizzo (1259) (nećaci Inocenta IV) koji se zalagao za moralnu reformu, podržavao "Milizia di Gesù Cristo" i osudio sektu Apostolske braće koju je osnovao Parmežanin Gherardo Segarelli;
- Ugolino Rossi (1322) morao bježati iz Parme, zajedno sa ocem Guglielmom Rossijem iz političkih razloga (1334);
- Gian Antonio da S. Giorgio (1500) učeni kardinal;
- Alessandro Farnese (1509), koji je postao papa Pavle III, te napustio biskupsku stolicu u korist svog nećaka,
- kardinal Alessandro Farnese;
- Alessandro Sforza (1560), koji se istakao na Tridentinskom koncilu;
- Ferrante Farnese, (1573) aktivan po pitanju crkvene reforme;
- Camillo Marazzani (1711), koji je biskupijom upravljao četredeset osam gdijna;
- Adeodato Turchi (1788), kapucin koji je pisato pastorale i homilije;
- Cardinal Francesco Caselli (1804), bivši predstojnik servita i pratilac Consalvija tokom pregovora sa Napoleonom oko Konkordata; na nacionalnom saboru u Parizu 1811 branio prava Svete stolice.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
