Pasat

Pasati (španski pasati – "prevoz, prevođenje"; jer su ti vetrovi bili povoljni za plovidbu jedrilica iz Evrope u Ameriku) su vetrovi koji nastaju tako što od pojaseva visokog vazdušnog pritiska između 20° i 40° severne i južne geografske širine, koji su pravilno razvijeni samo iznad okeana i to mnogo izrazitije na južnoj polulopti, vazdušne mase struje sa obe strane prema polutarskom pojasu niskog pritiska. Na severnoj polukugli se javljaju kao severoistočni i istočni vetar, a na južnoj polukugli kao jugoistočni i istočni vetar.

Smjer stalnih planetarnih vjetrova na Zemlji

Pasati imaju više meridijanski pravac duvanja na istočnim stranama okeana, dok je pri zapadnim stranama pravac više uporednički, naročito u letnjoj polovini godine odgovarajuće zemljine polukugle. To važi i za ceo Tihi okean i za južni deo Indijskog okeana. Taj sistem vetrova je znatno preinačen u blizini velikih kontinenata, naročito u južnoj Aziji, usled velikih godišnjih kolebanja temperature i vazdušnog pritiska, kao i neposrednog dodira sa Indijskim okeanom, pa je ovde razvijen sistem monsunskih vetrova. Glavno obeležje pasatskih vetrova je njihova postojanost i u pravcu i u jačini. Vetar u tim krajevima duva danima, nedeljama, pa i mesecima gotovo iz istog pravca i sa istom brzinom. Poremećaji su veoma retki u središnim delovima pasatskih pojaseva.

Srednja brzina pasata u njegovim središnim delovima iznosi od 6 - 9 , ali je nekim mesecima manja. Inače, brzina pasatskih vetrova se smanjuje sa bliženjem termičkom ekvatoru, tj. pojasu polutarskih tišina. Pasati imaju najveću jačinu u proleću odgovarajuće zemljine polukugle, a najmanju u suprotnom godišnjem dobu - u jesen. Pasati su, pored toga, srazmerno suvi i prohladni pri vedrom vremenu. Nemaju nikakvu težnju za uzlaznim kretanjem, pa po tome ni za obrazovanje oblaka i padavina. Ali sve to nastupi čim se ispreči neko bregovito ostrvo ili kopno. Ovo prisiljeno uzlazno kretanje, i do srazmerno neznatne visine, uslovljava dovoljno sniženje temperature da bi došlo do kondezovanja vodene pare i do trajne i obilne padavine, pri bregovitim obalama, koja se po tome zove orografska kiša.

Pasati su obično jači u proleće nego u jesen, pa stoga donose u tom vremenu obilnije kiše. Najčešće tipične, pasatske orografske kiše se javljaju na Havajskim ostrvima, ali i na Velikim i Malim Antilima, Zelenortskim ostrvima, Madagaskaru i Ostrvu svete Jelene.

Visina do koje se osećaju pasatski vetrovi vrlo je promenljiva. Severoistočni pasat na Atlantskom okeanu obično vlada do nešto veće visine od 900 metara, ali po neposrednim posmatranjima, ponekad dostiže visinu i do 4000 metara. Treba takođe spomenuti da pojas pasatskih vetrova zauzima više od polovine zemljine površine, ali su oni poremećeni na najvećem delu svoga prostora u blizini kontinenata.