Nikola Bojović je bio četnički kapetan, zapovednik Durmitorske brigade tokom drugog svetskog rata. Zajedno sa Pavlom Đurišićem učestvovao je u pokolju muslimana Pljevalja, Čajniča i Foče početkom 1943. godine. Juna meseca 1942.godine oprostio jednom komunisti ubistvo svoje majke.
Bojović je bio zadužen za kontakt sa italijanskim okupatorom, radi uzimanje municije, regulisanja hrane i dozvole prelaska četničkih jedinica preko Lima.[1] Nakon odašiljanja Bojovića u Berane, po odobrenju komandanta italijanske divizije »Pusteria« 9. maja 1942. izvršen je prelaz sandžačkih četničkih odreda radi napada na partizanske jedinice u rejonu Mojkovca.[2]
Bojović je sredinom 1942. u srezu durmitorskom organizovao tajne patrole četnika, snabdevene petokrakama, koje su imale zadatak da se kao partizani pojavljuju kod svih onih za koje se veruje da održavaju vezu sa partizanima.[1]
3. januara 1943. godine primio je zapovest od Draže Mihailovića za "čišćenje Čajničkog sreza od ustaško-mislimanskih organizacija".[3] 22. januara 1943, uoči Četvrte neprijateljske ofanzive, od Pavla Đurišića je dobio naređenje da se sprema za polazak u zapadnu Bosnu da se bori protiv partizana.[4]
Pokolj nejači
Februara 1943. komandovao je napadom Durmitorske brigade na Bukovicu, planinsko selo severno od Pljevalja.[5] Đurišićeva zapovest od 29. januara je glasila: "Bukovicu spaliti."[5] U Bukovici su tom prilikom ubijene 574 osobe.[6] Od toga najviše žena i male djece:
- ženskog pola: 50,71%
- djece do 7 godina: 32,04%
- djece do 14 godina: 50,37%
- starih preko 50 godina: 12,90%
Najviše su stradala godišta 1937, 1938, 1939, i 1940, što znači dvogodišnjaci/dvogodišnjakinje i četvorogodišnjaci/četvorogodišnjakinje.
Bitka na Neretvi
Kapetan Nikola Bojović je, zajedno sa mnogim drugim četničkim komandantima, učestvovao u Četvrtoj neprijateljskoj ofanzivi udruženih snaga Osovine protiv jugoslovenskih partizana. Početkom marta 1943. godine, opkoljeni partizani su izvršili proboj neprijateljskog obruča, prešli Neretvu i razbili Bojovićeve snage:
7. ov. mes. u 8 časova izvešten sam da je Bojović razbijen da su partizani prešli Neretvu i zauzeli s. Krstac. Odmah sam naredio letećoj pokret a ja automobilom krenuo napred. Prvi mi je bio cilj da spasem Ivana (Ružića, komandanta 2. durmitorske brigade) koji je padom Krstača i nastupanjem partizana prema Kuku bio opkoljen. Uz put već oko 8 časova sreo sam celu Bojovićevu brigadu kod samog Konjica u paničnom bekstvu. Jedva sam ih zadržao, možeš misliti šta sam im sve radio. Pokrenuti ih napred nisam mogao.[7]
– Izveštaj Lukačevića Ostojiću od 9. marta 1943. godine
Govor nad odrom Nikole Bojovića crnogorsko-primorski mitropolit SPC Amfilohije započeo je rečima iz Jevanđelja: „Ko bude veran do smrti daću mu život večni“, a zatim nastavio: „Kapetan Nikola Bojović bio je do smrti veran: majčinom mlijeku, Bogu, Otadžbini i Kralju.“ Za Amfilohija je Bojović „vitez duha, obraza i vjere“, kome je „prah ovde, a slava svugde.“[8]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
