Makoto Saitō

Za ostale osobe s istim imenom, v. Saitō Makoto.

Vikont Saitō Makoto, GCB (斎藤 実, Saitō Makoto, GCB^? 27. oktobar 1858 – 26. februar 1936) bio je japanski mornarički oficir i političar, koji je od 1932. do 1934. godine služio kao premijer Japana.

Ovo je japansko ime; porodično ime je Saitō.

Saitō Makoto
斎藤 実
Gospodar čuvar Tajnog pečata Japana
Na položaju 26. februar 1935 – 26. februar 1936
Monarh	Shōwa
Prethodi	Makino Nobuaki
Slijedi	Ichiki Kitokurō
19. premijer Japana
Na položaju 26. maj 1932 – 8. jul 1934
Monarh	Shōwa
Prethodi	Korekiyo Takahashi (v.d.)
Slijedi	Keisuke Okada
generalni guverner Koreje
Na položaju 17. august 1929 – 17. jun 1931
Monarh	Shōwa
Prethodi	Hanzō Yamanashi
Slijedi	Kazushige Ugaki
Na položaju 1. decembar 1927 – 10. decembar 1927
Monarh	Shōwa
Prethodi	Kazushige Ugaki (v.d.)
Slijedi	Hanzō Yamanashi
Na položaju 12. august 1919 – 14. april 1927
Monarh	Taishō Shōwa
Prethodi	Yoshimichi Hasegawa
Slijedi	Kazushige Ugaki (Acting)
Lični detalji
Rođenje	(1858-10-27)27. 10. 1858. Domena Mizusawa, Mutsu, Japan
Smrt	26. 2. 1936. (dob: 77) Tokyo, Japan
Politička stranka	nezavisni
Alma mater	Japanska carska mornarička akademija
Nagrade	Orden Krizanteme Order of the Bath (Honorary Knight Grand Cross)
Potpis
Vojna služba
Vjernost	Japansko carstvo
Služba/rod	Japanska carska mornarica
Godine službe	1879–1928
Čin	Admiral
Commands	Akitsushima Itsukushima
Bitke/ratovi	Prvi japansko-kineski rat Rusko-japanski rat Prvi svjetski rat
Vojna odlikovanja	Orden Krizanteme Order of the Bath (Honorary Knight Grand Cross)

Rođen je u samurajskoj porodici, a karijeru je započeo nakon što je godine 1882. kao 3. u klasi završio Mornaričku akademiju i dobio čin potporučnika Japanske carske mornarice. Potom je neko vrijeme služio kao mornarički ataše u SAD, a 1893. kao prvi časnik na krstarici Izumi i bojnom brodu Fuji. Sljedeće je godine, za vrijeme Prvog japansko-kineskog rata, zapovijedao krstaricama Akitsushima i Itsukushima. Slijedilo je brzo napredovanje, te je 1898. imenovan zamjenikom ministra mornarice, a od 1906. do 1914. je služio kao ministar mornarice. Sa tog je mjesta bio prisiljen odstupiti zbog povezanosti sa Siemensovim skandalom.

Saito je godine 1919. imenovan generalnim guvernerom Koreje, i to upravo u vrijeme kada je eskalirao Pokret 1. marta, dotada najradikalniji izraz korejskog pokreta za nezavisnost. Saito, koji je preživio pokušaj atentata od strane radikalnih korejskih nacionalista, je na tom mjestu ostao do 1927. godine. Njegov je mandat obilježilo nastojanje da se lokalno stanovništvo pridobije ustupcima na polju kulturne politike i ograničenom slobodom štampe. Saito je nakon kraće pauze guvernerom ponovno bio od 1929. do 1931. godine.

Saito je premijerom postao nakon što je njegov prethodnik Inukai Tsuyoshi 15. maja 1932. godine ubijen od strane ultranacionalističkih mornaričkih oficira. Njegovom imenovanju je pomogao Kinmochi Saionji, ugledni stari državnik koji je cara Hirohita uvjerio da jedino ugledni mornarički oficir na čelu vlade može koliko-toliko zadovoljiti radikjale u oružanim snagama, odnosno spriječiti pučeve ili vojnu diktaturu. Ministrom rata je, međutim, ostao general Sadao Araki, pripadnik radikalne nacionalističke frakcije Kodoha te nastavio ekspanzionističku i militantnu politiku prema Kini, a čemu se Saito nije htio ili mogao suprotstaviti. U njegovom mandatu, koji je bio najduži premijerski mandat u međuratnom periodu, Japan je službeno priznao marionetsku državu Mandžukuo i izašao iz Lige naroda. Godine 1934. je, pak, izbio tzv. Teijinski skandal, kada su članovi Saitove vlade bili navodno povezani sa financijskim malverzacijama. Saito je zbog togao bio prisiljen podnijeti ostavku i prepustiti mjesto premijera Keisukeu Okadi.

Usprkos formalnog izlaska iz vlade, Saito je zadržao odrđeni uticaj te dobio prestižno mjesto čuvara Tajnog pečata. Za vrijeme neuspjelog neuspjelog puča su ga radikalni pučistički oficiri ubili zajedno sa bivšim premijerom Korekiyom Takahashijem.

Vanjske veze

• Republic of Korea