Horst Wessel

Za jedrenjak koji je nekoć nosio ime Segelschulschiff Horst Wessel, vidite članak USCGC Eagle (WIX-327).

Horst Ludwig Wessel (9. oktobar 1907 – 23. februar 1930) bio je njemački nacistički aktivist i komandant (Strumführer) Jurišnih odreda, poznat kao autor teksta za pjesmu "Die Fahne hoch" koja je kasnije postala nacistička himna, kao i po nasilnoj smrti koja ga je učinila jednim od najpoznatijih nacističkih mučenika.

Horst Wessel
{{{opis}}} {{{opis}}}

Wessel je odrastao u porodici luteranskog svećenika, koji je bio pristaša nacionalno-konzervativne Njemačke nacionalne narodne partije (DNVP). Sa 15 godina se priključio njenom podmlatku Bismarckjugend, te je sudjelovao u uličnim okršajima sa pripadnicima podmlatka ljevičarskih socijaldemokrata i komunista. Godine 1926. je maturirao i upisao pravni studij na berlinskom Univerzitetu Friedricha Wilhelma. Iste je godine napustio DNVP i priključio se Nacističkoj partiji i Jurišnim odredima. Brzo je privukao pažnju Josepha Goebbelsa koji mu je povjerio komandu nad Odredom br. 26, čija je teritorija bio berlinski Alexanderplatz.

U septembru 1929. je Wessel upoznao 18-godišnju prostitutku Ernu Järnicke te se uselio u njen stan. Za njegovu stanodavku Elisabeth Salm se naknadno ispostavilo da joj je pokojni muž bio član Komunističke partije. 14. januara 1930. je Wessel otvorio vrata stana nakon kucanja, nakon čega je pogođen hicem iz pištolja u usta. Od zadobivenih rana je umro 23. februara. Nacisti su ga učinili svojim mučenikom, i od pogreba napravili spektakl.

Za zločin je okrivljen Albrecht Höhler, pripadnik komunističke paravojne formacije Roter Frontkämpferbund (RFB). Nakon skrivanja po Pragu je doveden u Berlin, gdje je 26. septembra proglašen krivim za ubistvo na mah i osuđen na šest godina zatvora. Prije nego što je izdržao kaznu, nacisti su došli na vlast. 20. septembra 1933. je ubijen od strane pripadnika SA.

Po Wesselu je u Trećem rajhu nazvan cijeli niz škola, ulica i trgova, a Der Fahne Hoch je postala poznata kao Horst Wessel Lied.

Povezano

• Hans Westmar

Izvori