DHCP (engl. ili protokol za dinamičko konfigurisanje računara) je skup pravila koji omogućava uređajima na računarskoj mreži da traže i dobiju IP adresu od DHCP servera, dakle da pribavi automatski deljenu adresu i sazna dodatne informacije kao što je adresa njegovog rutera za prvi skok i adresa njegovog DNS servera. DHCP je u stanju da automatizuje mrežne aspekte, otuda je i nazvan plug-and-play protokolom.
Istorija
DHCP je se pojavio, kao standardan protokol u oktobru 1993. Funkcionalnost DHCP a je bila očigledna u odnosu, na njegovu preteču, na stariji BOOTP protokol. Zbog kompatibilnosti DHCP unazad, veoma mali broj mreža je nastavio da koristi čist BOOTP protokol.
U julu 2003. se pojavio još uvek nestandardizovan DHCPv6 protokol, koji funkcioniše u IPv6 okruženju.
Opis rada
DHCP je protokol između klijenta i servera. Klijent je obično računar koji se priključuje na mrežu i želi da dobije informacije o konfiguraciji mreže i svoju IP adresu.
DHCP server je uglavnom instaliran na zasebnom serveru na računarskoj mreži, mada može biti pokrenut i na ruteru, koji klijentima dodeljuje adrese iz unapred određenog skupa IP adresa. Klijentski uređaji mogu biti računari, mrežni štampači i mrežni adapteri. Uz IP adresu klijenti mogu dobiti i ostala mrežna podešavanja kao što su podrazumevani izlaz sa mreže default gateway, mrežna maska, adresa DNS servera i drugi. U suprotnom, da nema DHCP servera na mreži, sve ove vrednosti bi morale da se unose ručno. DHCP se stara da sve IP adrese budu jedinstvene, tj. da nema dve iste IP adrese u mreži.
Komunikacija servera i klijenta
- Otkrivanje - Klijentski računar (ili bilo koji drugi uređaj), ukoliko nema podešavanja za pristup računarskoj mreži, prvo će probati da nađe DHCP server na mreži, preko DHCP discovery ( DHCP otkrivanje) paketa koji se šalje brodkastom.
- Ponuda - Kada DHCP server primi - DHCP discovery - paket, on na njega reaguje odgovorom koji se naziva DHCP offer DHCP ponuda. Server u tom trenutku rezerviše jednu IP adresu za klijenta.
- Zahtev - Klijent koji primi DHCP ponudu, novim brodkastom obaveštava server koji mu je poslao ponudu, ali i ostale DHCP servere na mreži, da je dobio tu ponudu. Klijent šalje DHCP request (zahtev za dodelu IP adrese) i u tom zahtevu navodi od kog servera to zahteva. Ostali serveri mogu da skinu razervaciju sa IP adrese koju su mu ponudili.
- Potvrda - Server novim paketom DHCP acknowledgement šalje klijentu same potrebne mrežne podatke. Time se završava proces.
U nekim slučajevima, klijent može zahtevati svoju poslednju dodeljenu IP adresu. Ukoliko mu DHCP server odobri taj zahtev, on može imati istu adresu i nakon ponovnog uključivanja (ili ponovnog priključivanja u mrežu). U praksi je ovo vrlo čest slučaj, tako da računar može dugo vremena imati istu IP adresu na mreži, iako na njoj postoji DHCP server.
Ukoliko klijent zahteva IP adresu, a na mreži ne postoji DHCP server, ili mu nijedan DHCP server ne može izdati adresu, klijent dobija adresu iz opsega privatnih IP adresa, postupkom koji se zove autokonfigurisanje.
Dinamička i statička IP adresa
IP adresa koju server dodeli klijentu se naziva dinamička IP adresa. Termin suprotan ovome je statička IP adresa, koju karakteriše da je IP adresa klijenta unapred određena i već upisana u računar. Microsoft Windows XP koristi izraz Obtain an IP address automatically za dinamičku adresu, a Use the following IP address za podešavanje statičke IP adrese.
Termini dinamička i statička IP adresa nisu u vezi sa terminima statička i javna IP adresa. U privatnim mrežama postoje i statičke i dinamičke adrese. Javne adrese su uglavnom statičke, ali pojedini provajderi interneta mogu svojim klijentima dinamički dodeljivati javne IP adrese.
Povezano
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
