Decim Junije Brut Albin

Decim Junije Brut Albin (Decimus Junius Brutus Albinus, 85. pne. ili 81. pne.^[1] 42. pne.) je bio rimski vojskovođa i političar iz doba kasne Republike, poznat kao komandant Cezarove mornarice u građanskom ratu, ali i jedan od vođa zavjere tokom koje je ubijen Cezar.

Za ostale osobe s ovim cognomenom, v. Albinus (cognomen).

Decim Brut je bio daleki rođak Julija Cezara. Majka mu je bila Sempronija Tuditani, supruga Decima Junija Bruta, konzula za 77. pne. Kasnije ga je posvojio Aulo Postumije Albin, po kome je dobio i ime. U mladosti mnogim važnim popularskim političarima.

Cezar ga je postavio za jednog od oficira u svojoj vojsci za vrijeme galskih ratova. Godine 56. pne. se Decim istakao u pohodu na Venete kada je na brzinu izgradio flotu s kojom je pokoren taj pomorski narod. Nakon izbijanja građanskog rata 49. pne. Decim se još jednom istakao izgradnjom improvizirane flote, s kojom je pokorena pobunjena Masilija.

Iako je bio vjerni Cezarov pristaša, nakon završetka rata i Cezarovog proglašenja za diktatora, Decim je odlučio prijeći na stranu zagovornika starog režima među kojima se isticao Gaj Kasije Longin. Kao jedan od prvih zavjerenika je uspio u zavjeru uvući Bruta. Za to vrijeme ga je Cezar, nesvjestan da mu Decim radi o glavi, imenovao pretorom peregrinusom za 44. pne. te mu namijenio mjesto guvernera Cisalpinske Galije. Na dan samog atentata se Decim pobrinuo da Cezar ne dobije upozorenje o tome što se sprema, a prilikom samog ubistva je bio treći senator koji je Cezaru zadao ubod nožem.

Decim je, međutim, bio i prvi od zavjerenika koji je shvatio kako se narod okrenuo protiv Cezarovih ubica, te je napustio Rim. Njegovo preuzimanje položaja guvernera Cisalpinske Galije, odnosno sukob sa Markom Antonijem, je eskalirao u mutinski rat. Decima je u opkoljenoj Mutini deblokirao Cezarov posvojeni sin i nasljednik Oktavijan, stekavši komandu nad senatskim snagama poslije pogibije njihovih komandanata. Oktavijan mu je tada hladno saopćio da je to učinio po nalogu Senata, a ne da bi spasio ubicu svog oca. Decimu je potom naređeno da sa svojim snagama goni Antonija koji se povlačio na zapad. Vojska mu se tada, međutim, naglo osula, s obzirom da su mnogi njeni pripadnici počeli bježati na stranu popularnog Antonija. Shvativši da mu je položaj u Italiji sve teži, a u slučaju eventualne pomirbe Antonija i Oktavijana bezizgledan, Decim je odlučio ostaviti svoju vojsku te krenuo pronaći utočište na Balkanu kod Bruta i Kasija. Do njih nije stigao, jer su ga na putu presreli galski poglavice vjerni Marku Antoniju, te ubili. Decim je tako postao prvi od Cezarovih ubica koji je i sam stradao nasilnom smrću.

Izvori

1. Ronald Syme u "Bastards in the Roman Aristocracy," Proceedings of the American Philosophical Society 104 (1960), p. 327 tvrdi kako se Decim rodio godine 81. pne. argumentirajući tvrdnjom kako je Decim kvestorom postao najvjerojatnije oko 50. pne. te da je, s obzirom na tadašnja rimska pravila o napredovanju u javnoj službi i minimalnoj dobi od 30 godina teško zamisliti da bi osoba Decimovog statusa dugo čekala za započne karijeru.

Decim Junije Brut Albin na Wikimedijinoj ostavi