From Wikipedia, the free encyclopedia
Grupa za filogeniju angiospermi (APG) je neformalna međunarodna grupe sistematskih botaničara koji su se okupili da pokušaju uspostaviti konsenzus u taksonomiji cvjetnica (angiospermi) da bi se nova znanja srodnosti biljaka i njihovim odnosima otkrivala putem filogenetičke studije.[1][2][3]
Do 2016., pojavile su se četiri verzije klasifikacijskog sistema, koje su rezultat ove suradnje, a objavljene su 1998., 2003., 2009. i 2016. Važan motiv za grupu je bilo ono što su smatrali da postoje nedostaci u prethodnim klasifikacijama koje se nisu zasnivale na monofiletskom grupiranju (tj. grupama koje uključuju sve potomke zajedničkog pretka).
APG publikacije su sve uticajnije, s nizom velikih herbarija mijenjajući raspored svojih kolekcija prema najnovijim APG sistemima.
U prošlosti, sisteme klasifikacije su obično sastavljali pojedi botaničari ili male grupe. Rezultat je bio veliki broj sistema (vidi Spisak sistema taksonomije biljaka). U različitim zemljama, favorizirani sz različiti sistemi i njihova ažuriranja. Primjeri su Engler sistem u kontinentalnoj Evropi, Bentham i Hooker sistem u Britaniji (posebno uticajan jer je koristio Kew) i Takhtajanov sistem u bivšem Sovjetskom Savezu i zemljama u okviru njegove sfere uticaja i Cronquist sistem u Sjedinjenim Državama.
Prije dostupnostI genetičkih dokaza, klasifikacija cvjetnica (Angiospermae, Anthophyta ili Magnoliophyta) bila je na osnovu njihove morfologije (posebno cvijeta) i biohemije (vrsta hemijskih spojeva u biljci).[4][5][6]
Nakon 1980-ih, detaljni genetički dokazi analizirani su putem filogenetičkih metoda i uz potvrdu ili razjašnjavanje nekih odnosa u postojećem sistemu klasifikacije, dolazilo se i do radikalnih izmjena. Genetički dokazi omogućili su brzi priliv znanja koja su dovela do mnogih prijedloga izmjena i dopuna; dotadašnja stabilnost se "grubo razbila". Ovo je postavilo probleme za sve korisnike sistema klasifikacije (uključujući i enciklopediste). Podsticaj je došao iz širokih molekulskogenetičkih studija objavljenih tokom 1993. godine. Zasnivale su se na proučavanju 5000 cvjetnica i fotosintetskih gena (rbcL). Ovo proizveo niz iznenađujuće rezultate u smislu odnosa između grupa biljaka; naprimjer, dikodiledone nisu podržane kao posebna grupa. U početku je postojala nespremnost da se razvije novi sistem koji je u potpunosti zasnovan na jednom genu. Međutim, kasniji rad i dalje je podržavao ove nalaze. Istraživanja uključivala su suradnjom bez presedana između vrlo velikog broja znanstvenika. Stoga, umjesto da se imenuju svi pojedinačni doprinosi, donesena je odluka da sew usvoji ime Grupa za filogeniju angiospermi (Angiosperm Phylogeny Group) ili skraćeno APG. Prva publikacija pod ovim imenom izašla je 1998. godine i privukla veliku medijsku pažnju, a namjera je bila da se pruži široko prihvaćena i stabilnija referentna tačka za klasifikaciju angiospermi.
Sistem se temelji na dva gena za hloroplaste i jedan gen koji kodira ribosome. Ovaj izbor gena iz ćelijskih organela je značajan; zoološka taksonomija slično koristi gene za mitohondrije. Genom ćelijskih organela je odvojen od jedarnog genoma, tako da hloroplasti i mitohondrije imaju svoju DNK– zapravo prokariotsku DNK. Stopa promjena nukleotida DNK organela je drugačija od one u jedarno DNK.[7][8][9][10][11][12][13]
Klasifikacija predstavlja pogled u određenom trenutku, na osnovu određenih američkih istraživanja. Nezavisni istraživači, ukljucujuci članove APG, i dalje objavljuju svoje stavove iz oblasti taksonomije angiospermi. Klasifikacije se mijenjaju,što može biti delikatno za korisnike. Međutim, publikacije APG se sve više smatraju autoritativnom referentnom tačkom, a primjeri uticaja APG sistema su slijedeći:
Pristupni principi APG klasifikacije su navedeni u prvom radu iz 1998. godine, a ostali su nepromijenjene u narednim revizijama. Ukratko, to su:
Iznad ili paralelno sa rangom reda i porodice, slobodnije koristi se termin kladus. (Neki kladusi kasnije su dobili formalna imena u vezi sa revizijom APG sistema 2009. Autori kažu da je to "nije moguće, a nije ni poželjno" nabrojati sve grane na filogenetskom stablu. Međutim, sistematičari treba da se dogovore o imenima za neke kladuse posebno redova i porodica, kako bi se olakšala komunikacija i diskusija.[19][20][21][22][23]
Peter Stevens, jedan od autora sva četiri APG rada, održava web stranicu, Angiosperm Phylogeny Web (APWeb), čiji je domaćin bila Botanička bašta u Missuriju (Missouri Botanical Garden), koja se redovno ažurira od 2001. godine, te je koristan izvor za najnovije istraživanje u filogeniji angiospermi koja prate APG pristup.
Ime | APG I | APG II | APG III | APG IV | Institucijska pripadnost |
---|---|---|---|---|---|
Birgitta Bremer | c | a | a | Swedish Academy of Sciences | |
Kåre Bremer | a | a | a | Uppsala University; Stockholm University | |
James W. Byng | a | Plant Gateway; University of Aberdeen | |||
Mark W. Chase | a | a | a | a | Royal Botanic Gardens, Kew |
Maarten J. M. Christenhusz | a | Plant Gateway; Royal Botanic Gardens, Kew | |||
Michael F. Fay | c | c | a | a | Royal Botanic Gardens, Kew |
Walter Stephen Judd | a | University of Florida | |||
David J. Mabberley | a | University of Oxford; Universiteit Leiden; Naturalis Biodiversity Center; Macquarie University; National Herbarium of New South Wales | |||
James L. Reveal | a | a | University of Maryland; Cornell University | ||
Alexander N. Sennikov | a | Finnish Museum of Natural History; Komarov Botanical Institute | |||
Douglas E. Soltis | c | a | a | a | University of Florida |
Pamela S. Soltis | c | a | a | a | Florida Museum of Natural History |
Peter F. Stevens | a | a | a | a | Harvard University Herbaria; University of Missouri-St. Louis and Missouri Botanical Garden |
a = Autor; c = Suradnik
Ime | APG I | APG II | APG III | APG IV |
---|---|---|---|---|
Arne A. Anderberg | c | c | c | |
Anders Backlund | c | |||
Barbara G. Briggs | c | c | ||
Samuel Brockington | c | |||
Alain Chautems | c | |||
John C. Clark | c | |||
John Conran | c | |||
Peter K. Endress | c | |||
Peter Goldblatt | c | c | ||
Mats H.G. Gustafson | c | |||
Elspeth Haston | c | |||
Sara B. Hoot | c | |||
Walter S. Judd | c | c | ||
Mari Källersjö | c | c | ||
Jesper Kårehed | c | |||
Elizabeth A. Kellogg | c | |||
Kathleen A. Kron | c | c | ||
Donald H. Les | c | |||
Johannes Lundberg | c | |||
Michael Moller | c | |||
Michael J. Moore | c | c | ||
Cynthia M. Morton | c | |||
Daniel L. Nickrent | c | c | ||
Richard G. Olmstead | c | c | c | c |
Bengt Oxelman | c | |||
Mathieu Perret | c | |||
J. Chris Pires | c | |||
Robert A. Price | c | |||
Christopher J. Quinn | c | |||
James E. Rodman | c | c | ||
Paula J. Rudall | c | c | c | |
Vincent Savolainen | c | c | ||
Laurence Skog | c | |||
James Smith | c | |||
Kenneth J. Sytsma | c | c | c | |
David C. Tank | c | c | ||
Mats Thulin | c | |||
Maria Vorontsova | c | |||
Michelle van der Bank | c | |||
Anton Weber | c | |||
Kenneth Wurdack | c | c | ||
Jenny Q.-Y. Xiang | c | c | ||
Sue Zmarzty | c | c |
c = Suradnik
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.