Ελλενικόν λαλίαν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Τ' ελλενικόν η λαλίαν (ελλ. ελληνική γλώσσα) εν ινδοευρωπαϊκόν γλώσσα, κι ατουπές εν ξεχωριστόν παρακλάδ και καλατςέβν' ατό σην Ελλάδαν και σην Κύπρον. Τ' αρχαίον τ' ελλενικόν η γλώσσα ντ' εκαλάτςεβαν σα παλαιά τα χρόναι κι οσήμερον μαθίζνε σα σχολία εν έναν γλώσσαν με τ' ατωριζνά τα νεοελλενικά. Το έναν εξέβεν ασ' άλλον κι όλεα είν' ελλενικά.
Ελλενικά | |
---|---|
Συντισένατεν σην | Ελλάδαν, Κύπρον, Αμερικήν,
Βόρεια Μακεδονία, Σερβίαν, Τουρκίαν, Αίγυπτον, Ιταλιαν, Καναδάν, Αυστραλίαν, Γερμανίαν, Ηνωμένον Βασίλειον, Γαλλίαν, Βέλγιον κ.α. |
Συνολικοί ομιλητές | 20.000.000 |
Γενετική τη γλώσσας | Ινδοευρωπαϊκά γλώσσας
|
Επίσημα | |
Επίσημον γλώσσαν | Ελλάδαν, Κύπρον, Ευρωπαϊκός σύνδεσμος |
ISO 639-3 | ell |
SIL | GRK |
Τ' ελλενικά γράφκουνταν 3.400 χρόναι. Άλλον ζωντανόν γλώσσαν (εξόν το κινεζικόν) αΐκον τρανόν ιστορίαν σο γράψιμον πα 'κ εςς. Το δυτικόν το κουλτούρι επαίρεν πολλά ασ' ελλενικόν τη γλώσσαν τ' αρχαίου τη Ελλάδας. Πολλά σημαντικά λογοτεχνικά έργα τη κόσμονος, άμον ντο είν' τ' ομηρικά τα έπε και τα γραφόμενα τη Πλάτονος και τ' Αριστοτέλε, άμα και το Κοινόν η Διαθήκη, εγράφταν σ' ελλενικά. Αέτς πολλά παλαιά ελλενικά λέξεις εσέβαν σα καινούρεα γλώσσας κι ατουπές οσήμερον είναι ξενικά λέξεις.