From Wikipedia, the free encyclopedia
سانچہ:صندوق بہائیت پاکستان وچ بہائیت یا امر بہائی دا آغاز اس ملک دی آزادی توں پہلے شروع ہويا سی جدوں اوہ ہندوستان دا حصہ سی۔ بہائیت دی جڑاں 1844ء[1][2] دے ابتدائی ایام تک پہنچکی نيں تے اس وچ شیخ سعید ہندی دا نمایاں کردار سی جنہاں دا تعلق ملتان توں سی۔ بہاء اللہ دی زندگی وچ ، انہاں نے اس مذہب دے بانی دے طور اُتے اپنے کچھ عقیدت منداں نوں اس گل کيتی تاکید کر چکے سن کہ اوہ اس علاقے وچ جا کے قیام پزیر ہاں جو موجودہ طور اُتے پاکستان دے ناں توں موسوم اے۔ [3]
1921ء وچ کراچی دے بہائیاں نے اپنی اولین بہائی مقامی محفل روحانی دا انتخاب کيتا۔[2] 1923ء وچ جدوں موجودہ پاکستان ہندوستان ہی دا حصہ سی، اس وقت اک مقامی محفل روحانی ملی دا قیام عمل وچ آیا جس وچ پورے ہندوستان (بشمول موجودہ پاکستان) تے برما دا احاطہ کيتا گیا سی۔ 1956ء تک کئی شہراں وچ مقامی محفلاں پھیل چکیاں سن[4][5] تے 1957ء وچ مشرقی تے مغربی پاکستان وچ وکھ قومی بہائی محفلاں دا انتخاب عمل وچ آیا، جنہاں دا بھارت توں کوئی تعلق نئيں سی۔ 1979ء وچ افغانستان اُتے سوویت یونین دے قبضے تے ایران اُتے اسلامی انقلاب دے بعد بھاری تعداد وچ پناہ گزيں آنے لگے۔[4][6][7]
پاکستان وچ بہائیاں نوں عوامی جلسے کرنے، تعلیمی مراکز بنانے، اپنے عقائد نوں سکھانے تے خود دے انتظامی کونسل بنانے دا حق حاصل اے۔[8] اُتے حکومت انہاں نوں اپنے اسرائیل دا اپنے مذہبی حج دے فریضے دی ادائیگی اُتے روک لگاندی اے۔[9]
جداں کہ اس مضمون دی تمہیدی سطور وچ مذکور اے، بر صغیر ہند و پاک وچ بہائی فرقے دی جڑاں بابی مذہبی دے اولین ایام توں جا کے ملدی نيں۔[1] ہندوستان توں کم توں کم چار بہائی آغاز دے دور توں جانے جاندے نيں[10] — ایہ پتہ نئيں چلا کہ انہاں دی اکثریت کس ذیلی علاقے نال تعلق رکھدے سن مگر انہاں وچوں کچھ نوں صوفی دے طور اُتے جانا جاندا سی تے کچھ نوں سید کہیا جاندا سی۔ انہاں وچوں اول الذکر شیخ سعید ہندی سن — اوہ اس وقت دے باحیات لوکاں وچوں اک سن جو ملتان نال تعلق رکھدے سن ۔ بصیرِ ہندی جلالیہ فرقے نال تعلق رکھنے والے رکن سن جو ايسے موجودہ پاکستان دے علاقے نال تعلق رکھدے سن تے ايسے ابتدائی دور وچ نوخیز مذہب نوں قبول کر چکے سن ۔[2][11] بہائی مذہب قبول کرنے دے بعد بصیرِ ہندی ایران دے لئی روانہ ہوئے مگر انہاں نوں اس گل دا علم ہويا کہ باب اللہ نوں آذربائیجان دی پہاڑیاں وچ قید کر دتا گیا اے۔ اس وجہ توں اوہ قلعہ طبرسى پہنچے جتھے اوہ 318 بہائیاں دی لسٹ شامل 4 ہندوستانیاں وچوں اک سن جنہاں نے قلعہ طبرسى دی جنگ لڑی۔[2][12] اس دے بعد اوہ نور گئے تے بہاء اللہ توں ملے تے بعد وچ لورستان منتقل ہوئے جتھے اوہ لورستان دے گورنر یلدرم مرزا دی دربار وچ کم کیتے۔ جدوں گورنر دے علم وچ ایہ گل آئی کہ اوہ اک بہائی نيں، تاں انہاں دا قتل کر دتا گیا۔[2]
بہاء اللہ دی زندگی وچ ، اوہ بہائی فرقے دے بانی دے طور اپنے کچھ پیرو کاراں نوں ہندوستان جانے دے لئی ابھاردے سن ۔[3] ممبئی دا پہلے دورہ کرنے دے بعد، جمال آفندی 1875ء وچ کراچی دا دورہ اپنے جنوبی ایشیا دے دورے دے حصے دے طور اُتے کیتے۔[2] انہاں دے دوراں وچ لاہور، سیالکوٹ، جموں، کشمیر تے لداخ شامل سن ۔[2] بہاء اللہ دے گزر جانے دے بعد مذہب دی قیادت عبد البہاء دے کندھےآں اُتے آ گئی تے ايسے وجہ توں انہاں نے اس علاقے وچ اپنے ہور نمائندےآں نوں بھیجا— دورہ کنندے پیرو کاراں وچ اہل فارس تے امریکی، دونے شامل سن تے اس لسٹ دو اہم ناں سیڈنی اسپراگ تے مرزا محمود زرغنی سن ۔[2][13]
عبد البہاء دی ہدایات دے مطابق زرغنی لاہور وچ 1904ء دا بیشتر حصہ گزارے تے بعد وچ اطراف و اکناف دے تھاںواں دا دورہ کیتے۔[2] اپنے قیام دے دوران زرغنی محمد اقبال دے ربط وچ وی آئے۔ ایسی اطلاع موجود اے کہ اک امریکی بہائی لاہور وچ 1905ء وچ موجود سن ؛ اُتے اس دے بارے وچ زیادہ اطلاع نئيں اے سوائے اس دے کہ اوہ ہیضے توں بیمار ہوئے گئے سن مگر بہاء اللہ دی زیر نگرانی شفایاب ہوئے سن تے انہاں دے علاج دے لئی بمبئی توں (جداں کہ جگہ دا اس وقت ناں سی) ڈاکٹر کیخسرو آئے سن، مگر طبیب موصوف خود اس مہلک مرض وچ گرفتار ہوئے کے انتقال کر گئے۔[14]
قیاس لگایا گیا اے کہ پہلے بہائی جو موجودہ دور دے پاکستان وچ سکونت پزیر ہوئے شاید محمد رضا شیرازی سن جو بمبئی وچ 1908ء بہائی بن چکے سن تے کراچی وچ قیام پزیر ہوئے[2]۔ اولین دور وچ یعنی 1910ء دے لگ بھگ ہندوستان/ برما دی قومی برادری نوں امریکا دے بہائی ادارےآں دی جانب توں اسلام توں خود نوں وکھ ظاہر کرنے دا مشورہ دتا گیا سی۔[15][2] جمشید جمشیدی ایران توں کراچی منتقل ہوئے تے مرزا قلیچ بیگ نے کلمات مکنونہ (Hidden Words) دا سندھی زبان وچ ترجمہ کيتا۔ ہندوستان بھر وچ قومی مربوط سرگرمیاں اپنے نقطۂ عروج پہنچ چکيتی سی جدوں اولین کل ہند بہائی کنونشن بمبئی وچ تن دناں دے لئی 1920ء وچ ہويا سی۔[13] ہندوستان دے سبھی اہم مذاہب دے نمائندے موجود سن تے ايسے طرح ملک بھر توں بہائی وفود شریک سن ۔ 1921ء وچ کراچی دے بہائیاں نے اپنی پہلی بہائی مقامی روحانی اسمبلی منتخب کيتی۔[2]
1923ء وچ جدوں پاکستان برطانوی ہند دا حصہ سی، اک مقامی قومی روحانی اسمبلی ہندوستان تے برما دے لئی تشکیل دتی گئی - جس وچ اوہ سارا علاقہ موجود سی جسنوں ہن پاکستان کہیا جا رہیا اے۔[4] اک امریکی بہائی خاتون مارتھا روٹ کراچی تے لاہور دا 1930ء[14] تے 1938ء وچ دورہ کے چکی اے۔ اپنے دوسرے دورے وچ اوہ تن مہینے تک ایتھے رہ چکی اے تے اپنی اک کتاب طاہریہ (پاک) دی اشاعت نوں دیکھ چکی اے۔[2] اوہ اس کتاب دے چھپنے دے اک سال بعد انتقال کر گئی۔ 1931ء وچ کراچی دے بہائیاں نے اک قبرستان دے لئی زمین حاصل کيتی۔[16][17] مرزا ترازک اللہ سمرقندی، جنہاں نوں اگے چل کے ایادی امر اللہ (Hand of the Cause) دا عہدہ دتا گیا، جو اس مذہب وچ جلیل القدر مرتبہ سی، اوہ اس علاقے دا کئی بار دورہ کیتے؛ انہاں دا اولین دورہ 1930ء وچ سی، فیر اوہ 1963ء، 1964ء، 1966ء تے 1983ء وچ آئے، جدوں انہاں نے کئی شہراں دا دورہ کيتا۔ 1931ء توں 1933ء تک پروفیسر پریتم سنگھ، جو پہلے بہائی سن جنہاں دا سابق وچ تعلق سکھ فرقے توں رہیا سی۔ اوہ لاہور وچ قیام پزیر ہوئے تے اک انگریزی ہفتہ وار جاری کیتے جس دا ناں بہائی ویکلی سی۔ اوہ اس دے علاوہ کچھ تے اقدامات وی اٹھائے۔ 1935ء وچ اک بہائی پبلشنگ کمیٹی وی کراچی وچ قائم کيتی گئی۔ ایہ ادارہ کچھ ارتقائی مناہج طے کردے ہوئے جدید دور وچ بہائی پبلشنگ ٹرسٹ آف پاکستان دے ناں توں موسوم اے۔ 1937ء وچ جان ایسلیمونٹ دے تحریر کردہ بہاء اللہ تے دتی نیو ایرا (نیا زمانہ) دا کراچی وچ اردو تے گجراتی وچ ترجمہ کيتا گیا۔[2][18] اس کمیٹی نے ویہہاں بہائی کتاباں تے ورقیاں نوں اردو، انگریزی، عربی، فارسی، سندھی، پشتو، بلوچی، گوجری، بلدی تے پنجابی وچ چھاپا یادگار بنوائے جنہاں وچ باب تے بہاء اللہ دی یادگاراں شامل نيں۔[19]
کوئٹہ وچ مقامی مجلس روحانی دا قیام 1943ء وچ ممبئی تے ایران دے بہائیاں دے ذریعے ممکن ہويا۔ اک مجلس روحانی پہلی بار جموں وچ 1943ء وچ تشکیل پائی۔ کراچی دے بہائیاں نے سُکور تے راولپنڈی وچ مقامی مجالس روحانی دے 1948ء وچ انتخاب وچ مدد کيتی سی۔ اس دے اگلے سال مقامی مجلس ملتان وچ قائم ہوئی سی۔ چٹاگانگ تے ڈھاکا وچ 1950ء وچ ، فیصل آباد وچ 1952ء وچ ، سرگودھا وچ 1955ء وچ ، ایبٹ آباد، گجراں والا، جتھے آباد، میر پور خاص، نواب شاہ تے ساہیوال وچ 1956 اسمبلیاں قائم ہوئے چکيتی سی، جس توں مقامی مجلساں دی تعداد 20 تک پہنچ گئی سی۔ ایادی امراللہ ڈوروٹھی بیچر بیکر کئی تقاریب نوں بھارت وچ مخاطب کی– اس دی آخری مخاطبت کراچی وچ 1954ء دے اوائل وچ سی۔ اس دوران اک مسلمان تارک وطن فاضل (فرینک) خان جس دا تعلق لاہور دے کسی نیڑےی مقام توں سی، جو آسٹریلیا منتقل ہوئے گیا سی، اوتھے اسنوں اسلام دے بارے وچ اک بہائی اسکول وچ مخاطب ہونے دا موقع دتا گیا سی۔ اوہ اس کلاس دے بچےآں توں اس درجے متاثر ہوئے کہ اوہ اپنے اہل خانہ دے نال بہائی مذہب وچ 1947ء وچ داخل ہوئے۔[20] دو مواقع اُتے فاصل اپنے آبائی پنڈ پہنچے تے نو منتخب مذہب دی تعلیم دینے دی کوشش کيتی۔ پہلے دورے دے موقع اُتے کوئی رد عمل نئيں ہويا۔ مگر دوسرے دورے دے موقع اُتے اوہ سیالکوٹ وچ اپنے اک رشتاں دے بھائی نوں بہائیت وچ داخل کرنے وچ کامیاب ہوئے۔ دوسری جانب بہائیت دے خلاف سیالکوٹ وچ فتوی جاری ہويا۔[19].[21][22]
پاکستان دے لئی آزادانہ قومی اسمبلی دے منصوبہ جات دا آغاز 1954ء وچ ہويا۔[23] کراچی وچ اک مقامی کنونشن 1956ء وچ منعقد ہويا جس وچ 17 مندوبین شریک سن ۔[24][2][4][25] چونکہ بھارت توں آزادی عملًا وقوع پزیر ہوئے چکيتی سی، مشرقی تے مغربی پاکستان دے بہائیاں نے وکھ بہائی قومی اسمبلی دا انتخاب 1957ء وچ کیہ جس دا وجود بھارت توں جدا گانہ سی۔ اس دا مشاہدہ ید السبب شعاع اللہ علائی نے کيتا سی۔[26] پہلی قومی اسمبلی دے لئی منتخب ہونے والے بہائیاں وچ اسفندیار بختیاری، چودھری عبد الرحمان، فریداں یازدمی، اے سی جوشی، ایم ایچ علمی، عبد العباس رضوی، ایم اے لطیف، نوازش علی شاہ تے محبوب الٰہی قریشی سن ۔ انہاں وچ بطور خاص جوشی قومی اسمبلی دے صدر نشین سن تے اوہ اسمبلیاں دے لئی 1947ء توں منتخب ہُندے آ رہے سن ۔ [25] نويں قومی اسمبلی دے زیر اہتمام پاکستان وچ بہائیت دی تریخ نوں 1957ء وچ شائع کيتا گیا۔[27] 1960ء وچ جدوں میسن ریمی نے قیادت دا ناکام دعوٰی پیش کيتا، تب بہائیاں دا اک چھوٹا گروہ انہاں دے دعوے نوں قبول کيتا تے 1965ء توں 1972ء کچھ مواد چھپوایا، اُتے ایہ گروہ اس دے بعد توں فعال نئيں اے۔[28] ایہ وراثتی گروہ کدی وی دنیا وچ قابل لحاظ گروہ بن دے ابھر نئيں سکیا۔[3] 1961ء وچ قومی اسمبلی وچ اک عشائیے دا اہتمام کيتا جس دا مقصد آسٹریلیا وچ بہائی عبادت گھر دے معنون ہونے دا جشن منانا سی۔[29] اس وچ آسٹریلیائی تے ہور سفارت کاراں تے پاکستانی عدالتاں دے ججاں، کاروباری قائدین تے کالج دے پروفیسراں نوں مدعو کيتا گیا سی، جدوں کہ سکور دی مقامی اسمبلی نے مقامی گرمائی اسکول دا اہتمام کيتا۔[30] 1962ء وچ ایسا ہی اہتمام کویٹہ دی اسمبلی دی جانب توں کيتا گیا سی۔[31] 1963ء وچ بیت العدل اعظم (Universal House of Justice) جو بہائیاں دا بین الاقوامی نگراں کار ادارہ اے، اس دا انتخاب عمل وچ آیا تے پاکستانی قومی مجلس روحانی دے سبھی نو ارکان نے رائے شماری وچ حصہ لیا۔[32] 1964ء وچ ایادی امراللہ تراز اللہ سمرقندی دھاکا دے بہائی تے سماجی قائدین توں ملے سن، جو اس وقت مشرقی پاکستان سی۔ 1946ء توں 1980ء دے بیچ بہائی پبلشنگ ٹرسٹ نے نوجواناں نوں مرکوز کردے ہوئے کافی مواد چھاپا۔[33][34]
اپنے آغاز دے دور توں ایہ مذہب سماجی و معاشی ترقی وچ شامل رہیا اے جس وچ خواتین نوں زیادہ آزادی دینا[35]، خواتین دی تعلیم نوں فکری اولیت قرار دینا[36]، عملی اظہاریے وچ شمولیت دتی گئی سی، جس دے لئی اسکولاں تے زرعی تعاون باہمی دے ادارے تے مطباں دا قیام عمل وچ لیایا گیا۔[35] 1967ء دا سال سرگرمیاں وچ اضافے دا سال سی۔ کراچی دے نوجوان بہائیاں نے اک نوجواناں دا مذاکرہ عالمی امن اُتے کيتا[37]، وسیع پیمانے اُتے دیکھیا جائے تاں برادری نے اک خاتون نوں قومی اسمبلی دے لئی منتخب کيتا[38]، پہلی مرتبہ رحیم یار خان وچ اک مقامی اسمبلی دا انتخاب کيتا[39] تے سوکوئن زرعی یونیورسٹی، موروگو توں آمد شدہ بہائی دے اعزاز وچ اک دعوت رکھی جس وچ مدعوئین وچ کئی ایگزیکیٹیو انجینئر، اٹارنی، تجارت پیشہ افراد تے صنعت کار، ڈاکٹر، صحافی نمائندے، بینکر تے یونیورسٹی طلبہ شامل سن ۔[40] 1972ء وچ کراچی دی اسمبلی نے یوم اقوام متحدہ دا جشن منایا جس وچ سو توں ودھ افراد نے شرکت کيتی۔[41] اس وچ پیش کردہ مقالے نسلی امتیازات دے خاتمے اُتے مرکوز سن ۔ ايسے سال حکومت پاکستان نے بہائیاں دی قومی روحانی اسمبلی نوں مدعو کيتا کہ اوہ اک مندوب نوں مذہبی اقلیتاں دی کانفرنس وچ بھیجے۔[42] 1974ء تک کچھ بہائی ایداں دے وی رہے جو ٹھٹہ وچ بھیل قبیلے دے رکن رہے سن ۔[43] 1975ء وچ بہائیاں نے بین الاقوامی خواتین دے سال دے ضمن وچ اجلاساں دا اہتمام کيتا تے اک سمینار "پاکستان وچ تعلیم" دے عنوان توں منعقد کيتی۔[44][45] 1976ء وچ بہائیاں نوں ہفتہ بھر اقلیتاں دی تقریب وچ مدعو کيتا گیا سی۔[46] بعد وچ بہائیاں تے غیر بہائیاں نے مل کے حروف حی طاہرہ دے جشن وچ شامل ہوئے[47] تے اک بہائی نوں اس وفد دا حصہ بنایا گیا جو پاکستان توں مذہب تے امن اُتے ایشیائی کانفرنس وچ شامل ہويا سی، جس دی صدارت اک مسلمان شخص نے دی سی۔[48] 1977ء وچ بہائیاں دی رکنیت خانیت قلات تے ضلع تھرپارکر پہنچ گئی۔[49][50] اس سال دے سرمائی اسکول وچ 250 بہائی شامل ہوئے[50]، جدوں کہ اس دے اگلے ہی سال ایہ تعداد 350 ہوئے گئی۔[51] 1978ء وچ افغانستان دے حالات بدلنے لگے، بالخصوص کئی افغان بہائی اس ملک وچ گرفتار ہوئے گئے تے کئی فرار ہوئے گر پاکستان آ گئے۔[6] ایرانی بہائی وی اس دے اگلے ہی سال پاکستان دا رخ کیتے، جس دی وجہ ایران وچ آیت اللہ خمینی دا لیایا ہويا انقلاب سی جسنوں انہاں نے اسلامی انقلاب دا ناں دتا سی۔[7] ايسے اُتے آشوب سال وچ نیو مونٹیسوری اسکول دی بنیاد رکھی گئی جس وچ صرف دس طلبہ شامل سن مگر وقت دے گزرنے دے نال نال ایہ تعداد 300 تک پہنچ گئی تے بیش تر طلبہ غیر بہائی سن ۔[2][52][53] اک جائزے دے مطابق اس وقت تک 83 اسمبلیاں انہاں سیکڑاں تھاںواں وچ قائم ہوئے گئی سی جتھے بہائی رہندے سن، انہاں وچ تن ضلعی مراکز سن تے قومی کنونشن دے کیتے 47 مندوبین موجود سن ۔[54] 1979ء–80ء دی سرما وچ زاہدہ حنا نے طاہریہ دی زندگی تے کماں اُتے خواتین دی اک کانفرنس وچ تقریر کيتی۔[55] 1980ء وچ موسم بہار دے دوران بچےآں دے بین الاقوامی سال دی مناسبت توں حیدرآباد سندھ دی مقامی مجلس نے اک اجلاس منظم کيتا جس وچ بچےآں دی فن کاری، انشائیاں، گلو کاری، کوئز مقابلاں[56] تے نسلی امتیاز نوں دور کرنا اہم موضوعات سن، جو کئی تے شہراں وچ دیکھنے آیا۔ 1981ء دے موسم بہار وچ کراچی دے نوجواناں نے اک کانفرنس منظم دی جس وچ کئی اندرون خانہ کھیل دے موضوعات، کوئزاں، پوسٹر مقابلہ تے عبادت دے دور نوں شامل کيتا گیا۔[57] اپریل تے مئی وچ اک وسیع کوشش کيتی گئی کہ کئی با ذوق زمراں نوں ابتدائی تے ثانوی اسکولاں، یونیورسٹیاں، کالجاں، پیشہ ورانہ ناشرین تے عوام الناس توں مشغول کيتا جائے، جس دے لئی ریڈیو نشریات دا سہارا لیا گیا سی۔[58] ايسے دوران پاکستان دے صدر تے اپنے وقت دے آمر حکمران جنرل محمد ضیاء الحق نے اک مرکزی حکمنامہ جاری کيتا جس وچ بہائی عقیدے نوں غیر مسلم مذہب قرار دتا گیا۔[59] اس دے باوجود، اس سال بہائیاں نے کئی شہراں وچ یوم اقوام متحدہ دا انعقاد کيتا جسنوں اخبارات و رسالے تے ریڈیو اُتے کافی جگہ دتی گئی تھی۔مسلمان، مسیحی، ہندو، پارسی تے بہائی فرقےآں دے نمائندے 1982ء وچ اک سمپوزیم وچ شامل ہوئے جس دا عنوان سی "اج دی دنیا وچ سماجی بے چینی تے دا حل"۔[60] اس دے نال ہی ججاں تے وکلا دے اگے ایران وچ بہائیاں اُتے مظالم اُتے نمائندگی پیش کيتی گئی۔[61] اس سال موسم خزاں وچ اک خواتین دی کانفرنس منعقد کيتی گئی جس وچ سٹھ غیر بہائی خواتین یکجا ہوئیاں جو ججاں دی اہلیاواں، یونیورسٹی پروفیسر، صدر مدرساواں تے خاتون استاداں سن جو تقاریر سننے پہنچی سن۔[62] جنوری 1983ء وچ اک ہمہ عقیدہ پیش کش "مذہب دی ضرورت" دے موضوع اُتے عالمی یوم مذہب دے موقع اُتے کراچی وچ رکھی گئی۔[63] فروری تے اپریل وچ بہائی کراچی، کوئٹہ، راولپنڈی تے سیبی دے اسکولاں وچ اجلاساں دے لئی جمع ہوئے۔[64] اگست وچ اسمبلیاں پہلی بار سیالکوٹ، قرب لاہور تے ملتان وچ قائم ہوئی جو حروف حیات، سعید ہندی کيتی جائے پیدائش اے۔[65] ستمبر وچ طاہریہ اُتے اک سمپوزیم منعقد ہوئی جس وچ سحر انصاری، اردو پروفیسر، کراچی یونیورسٹی تے زاہدہ حنا نے اپنے خیالات دا اظہار مشہور اردو شاعر جون ایلیا دی موجودگی وچ کیہ۔[66] ايسے مہینے وچ بہائی خواتین دے اک گروہ نے سرکاری اسکولاں دے طلبہ دے جسمانی تے دماغی طور اُتے معذورین دا علاج شروع کروایا جس توں انہاں اسکولاں وچ مدد گار رضاکاراں دا پہلا جتھا تیار ہويا۔[67] ایہ مذہب اک نويں دور وچ داخل ہويا جدوں بیت العدل اعظم مؤرخہ 20 اکتوبر 1983ء جاری ہويا۔[68] بہائیاں اُتے زور دتا گیا سی کہ اوہ بہائی تعلیمات دے تحت لچک دار طریقےآں نوں اختیار کرن جنہاں توں اوہ برادریاں دی سماجی تے معاشی ترقی دا حصہ بن سکن جنہاں وچ کہ اوہ رہندے نيں۔ 1979ء وچ 129 سرکاری طور مسلمہ بہائی سماجی و معاشی ترقی دے منصوبہ جات سن ۔ 1987ء تک سرکاری طور مسلمہ ترقی دے منصوبہ جات دی تعداد ودھ کے 1482 ہوئے چکی سی۔ دسمبر 1984ء توں جولائی 1985ء تک 10 پیشہ ورانہ یا تدریسی اسکول کئی شہراں وچ قائم ہوئے جنہاں نوں یا بہائی یا فیر بہائی اسمبلیاں چلا رہی رہیاں سن۔[69] 1980ء دے ابتدائی عرصے وچ پاکستان وچ بہائیاں نے سماجی تے معاشی ترقی دے منصوبہ جات شروع کیتے سن جداں کہ چھوٹے پیمانے دے طبی کیمپ۔[70] 1980ء وچ جدوں ایرانی بہائی پناہ گزيں جو پاکستان آئے سن [71][72]، اوہ دوسرے ملکاں وچ جانے لگے۔ پناہ گزیناں دی دیکھ ریکھ کرنے والا دفتر حکومتاں تے ادارہ جات دے دورہ کننداں دا مرکز بن گیا جنہاں وچ اقوام متحدہ اعلیٰ کمیشن برائے پناہ گزيں (انگریزی وچ : United Nations High Commission for Refugees یا مختصرًا ایل ایس ایچ سی آر)، اسلام آباد تے لاہور؛ وزارت انصاف، نیدر لینڈز دا اک عہدیدار؛ فن لینڈ دا اک وفد جس وچ وزارت خارجہ توں سفیر شامل سن، تہران وچ فن لینڈ دے سفارت خانے دے سفیر، فن لینڈ دی حکومت دے تن سر کردہ افسر؛ تے کینبرا توں آسٹریلیا دا اک ایمیگریشن آفیسر شامل سن ۔[73] 1985ء وچ بیت العدل اعظم دی جانب توں عالمی امن دا وعدہ (The Promise of World Peace) شائع ہويا۔ اس دے اگلے سال حیدرآباد دی اسمبلی نے بین الاقوامی امن دے سال توں استفادہ کردے ہوئے اک سمپوزیم نوں اسپانسر کيتا جو عالمی امن اُتے مرکوز سی تے اس وچ متعلقہ دستاویز نوں حاضرین وچ تقسیم کيتا گیا سی[74]۔ 1989ء وچ کراچی دے بہائیاں نے اگے ودھ کے مظفر آباد وچ اپنی پہلی مقامی اسمبلی منتخب کی[2]۔ کوئٹہ دے بہائیاں نے اک ہفتہ طویل طلبہ مقابلاں نوں اسپانسر کيتا جو بلوچستان دے گیارہ اسکولاں وچ چلے سن – ہر روز اک نويں سرگرمی دیکھی گئی؛ تعصب دا خاتمہ، قوم پرست گیت؛ کوئز دا کھیل تے اک ڈراما مقابلہ انہاں اجلاساں دا حصہ سن جو منعقد ہوئے سن ۔ 1998ء وچ طالبان حکومت نے افغانستان نے کئی بہائیاں نوں گرفتار کيتا، کئی پاکستان فرار ہوئے گئے۔ مگر انہاں وچوں کئی 2002ء وچ وطن واپسی کرنے وچ کامیاب ہوئے گئے۔[75] [6]
اس مذہب دے مقلدین دی تعداد وچ مسلسل اضافہ ہُندا آیا اے۔ 1990ء وچ کئی افراد احمدیہ فرقے توں بہائیت دے دائرے وچ داخل ہوئے تے اک اسمبلی قائم کیتے۔[76] پاکستانی بہائی برادری نوں موجودہ طور اُتے عوامی جلسے کرنے، تعلیمی مراکز قائم کرنے، مذہب دا درس دینے تے اپنے انتظامی کونسل منعقد کرنے دا حق حاصل اے۔[8] در حقیقت سرکاری عہدیدار گاہے گاہے بہائی مراکز اُتے تقاریب دا حصہ رہے نيں۔[77] اُتے حکومت بہائیاں نوں حج دے لئی اسرائیل روانہ ہونے دی اجازت نئيں دیندی۔[9] ہور ایہ کہ حکومت پاکستان نے اقوام متحدہ دی اک قرارداد دے خلاف ووٹ کيتا جو اسلامی جمہوریہ ایران وچ انسانی حقوق دی صورت حال اُتے تشویش دا اظہار کر رہی سی۔[78] ایہ 19 دسمبر 2001ء دا واقعہ اے تے ایہ فوری طور ایران وچ بہائیاں اُتے مظالم توں متعلق سی۔ تقریبًا 1000 افراد روحی تربیت وچ 2004ء تک حصہ بنے نيں[79] تے ایہ تدریس 2007ء تک جاری رہی۔[80] 2004ء وچ لاہور دے بہائی اک نويں بہائی قبرستان دا مطالبہ کرنے لگے۔[81]
بہائی ذرائع دے مطابق، پاکستان وچ بہائی آبادی 2001ء وچ تقریبًا 30,000 سی۔ [9] حکومت پاکستان دے اعداد و شمار دے مطابق پاکستان وچ 33,734 اندراج شدہ بہائی 2012ء وچ موجود سن ۔[82] 2017ء وچ 31,543 بہائی ووٹر موجود سن ۔[83]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.