Widz

Widzowie

Widz – osoba oglądająca film, przedstawienie, pokaz lub koncert.

• Jeśli chcemy, by widz nas szanował, jesteśmy zobowiązani do okazywania tego samego publiczności.
  • Autor: Adam Sroka
  • Źródło: „Gazeta Wyborcza – Radom”, 13 kwietnia 2004, cyt. za: Monika Mokrzycka-Pokora, Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, czerwiec 2006

• Każdy widz musi wytyczyć własną ścieżkę.
  • Autor: Paweł Miśkiewicz
  • Źródło: Dorota Wyżyńska, Warszawa. „Stygmaty ciała” w Dramatycznym, „Gazeta Wyborcza Stołeczna” nr 229, 30 września 2008

• (…) naszą ambicją jest to, aby widz wychodząc z kina, czuł się zdecydowanie lepiej niż wtedy, kiedy do niego wchodził.
  • Autor: Łukasz Palkowski
  • Źródło: Artur Cichmiński, Moja głowa jest inna. Rozmowa z Łukaszem Palkowskim, Stopklatka.pl, 11 stycznia 2008

• Obserwowanie to dla mnie za mało. Widz powinien uwierzyć w ten świat, który kreuję na scenie. Ja danemu bohaterowi użyczam emocji, a z widzem się nimi dzielę. Dopuszczam go do mojego świata. Oddaję część własnej intymności. To chyba jakaś forma ekshibicjonizmu. Nie mówię: „widzu, widzu, mój bohater tak cierpi, przyjrzyj się”. Ja udzielam mu tego cierpienia, tych emocji. Widz nie może wyjść obojętny z teatru. Nie może powiedzieć „fajnie było”. Może być wściekły, ale musi być poruszony.
  • Autor: Błażej Peszek
  • Źródło: Natalia Sokólska, Dajcie mi rząd dusz!, „Magazine TOUCHÉ”, grudzień 2012

• Teatr zależy od widza. Znajduje z nim porozumienie albo nie. Myślę o tej publiczności, której nie jest obojętne, co ogląda.
  • Autor: Jan Englert
  • Źródło: Jacek Wakar, Nie interesuje mnie teatr narkotyczny, „Dziennik”, 8 kwietnia 2010
  • Zobacz też: teatr

• Współczesny widz, współczesny „oglądacz”, przypatrując się coraz większej ilości prezentowanych mu atrakcji nie nasyca się, lecz jedynie wyostrza swój apetyt. Rezygnując z wysiłku, jakiego domagała się od niego ongiś zabawa, przyzwyczajony, że rozrywka należy do zakresu należnych mu świadczeń, niczym opieka lekarska, żąda coraz więcej i więcej. Jest głodny, ponieważ pokarm, którym się żywi, jest jałowy, ponadto nie stanowi jego własnej zdobyczy, lecz zostaje mu podetkany pod nos przez profesjonalistów. Jego przeżycie jest powierzchowne, szybko podlega znudzeniu.
  • Autor: Krzysztof Teodor Toeplitz, Mieszkańcy masowej wyobraźni, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1972, s. 111–112.
  • Zobacz też: rozrywka

Zobacz też:

• publiczność