Kurz – pył powstały ze sproszkowanych ziarenek piasku, ziemi, z cząsteczek różnych ciał. Dzielnicę nad rzeką Edogawa spowijały kłęby roztańczonego, wirującego

w przedniej części szyi. Nie da się mówić. Ostatnia bezdeszczowa kropla. Pył i kurz blokują przejście myślom, a te grzęzną w pół drogi; zaraz utkną na

Jüang, Co umie dać się we znaki, Nie żałuje swej pięknie haftowanej suknie, Pył ściera z uwagą, czyta. Źródło: Wiersze na ścianie, „Życie Literackie” nr

nad rzeką Edogawa spowijały kłęby roztańczonego, wirującego kurzu. Szary pył sprawiał, że słońce wyglądało blado, zupełnie jak podczas zaćmienia. Opis:

(19 lutego), s. 6 Zobacz też: fortepian I w półśnie marzę Przenika mnie pył rozdartych gwiazd przedartych poprzez mgły wzniecone pracy podmuchem Źródło: