Ira Sachs

Ira Sachs (ur. 1965) – amerykański reżyser.

• Geniusz Fassbindera rośnie wraz z upływającymi latami. Jego zuchwalość oraz zrozumienie dla siły drzemiącej w niedoskonałości zawsze ogromnie mnie inspirowały. On nie wstydził się niczego. Dotykał wszystkich tematów i robił to w sposób bardzo emocjonalny. Dał mi wspaniałą lekcję.
  • Opis: o Rainerze Wernerze Fassbinderze.
  • Źródło: Adam Kruk, Bez wstydu, Dwutygodnik.com nr 94/2012.

• Kieruję się prostą zasadą Jeana-Luca Godarda, że film to „dźwięk plus obraz”. (...) Po pierwsze, te składniki muszą być najwyższej jakości; po drugie, muszą do siebie pasować. W sztuce filmowej nie chodzi wyłącznie o opowiadanie historii, ale także o sposób, w jaki ta historia staje się doświadczeniem wizualnym i dźwiękowym. Trzeba mieć świadomość materii. Film ma swoje ograniczenia, dlatego ważne są proporcje: ruchome obrazy muszą złożyć się w całość w określonym czasie. Efekt zaś powinien być jak najbardziej osobisty i tak prawdziwy, jak tylko to możliwe.
  • Źródło: Adam Kruk, Bez wstydu, Dwutygodnik.com nr 94/2012.
  • Zobacz: film

• Myślę, że problem narkotykowy wśród społeczności gejowskiej można porównać do tego, który w Stanach ma społeczność afroamerykańska. Kiedy wprowadzono na rynek crack, rozszedł się jak świeże bułeczki. Kiedy sprzedajesz inne, fantastycznie beztroskie życie, kupują je ci, dla których w normalnym świecie nie ma na nie miejsca. Nic dziwnego, że łatwo było w ten sposób uzależnić społeczność tak dotkliwie doświadczoną przez AIDS i żałobę po ofiarach tej choroby. Crystal meth i crack były idealnym eksperymentem służącym zagładzie, który musiał w tych środowiskach chwycić.
  • Źródło: Adam Kruk, Bez wstydu, Dwutygodnik.com nr 94/2012.

• Pokolenie „Stonewall” wywalczyło gejom pewne prawa. Zmiany nastąpiły i jesteśmy za nie wdzięczni. Ale poczucie wstydu pozostało. Kiedy odważyliśmy się wreszcie być istotami seksualnymi i nazywać swoje potrzeby, nie oznaczało to jeszcze, że zostaliśmy zaakceptowani przez resztę społeczeństwa i że sami poczuliśmy się zaakceptowani. Schowaliśmy się więc we własnym środowisku i cały czas pokutowało w nas poczucie, że jesteśmy jakoś gorsi.
  • Źródło: Adam Kruk, Bez wstydu, Dwutygodnik.com nr 94/2012.

• To chyba najtrudniejsze dla początkujących artystów – uwierzyć, że naprawdę są artystami i że więcej wiedzą niż nie wiedzą.
  • Źródło: Adam Kruk, Bez wstydu, Dwutygodnik.com nr 94/2012.

• Zawsze byłem zainteresowany napięciem między tym, co naprawdę czujemy, a tym, czym dzielimy się ze społeczeństwem.
  • Źródło: Adam Kruk, Bez wstydu, Dwutygodnik.com nr 94/2012.