Bogusław Adamowicz

Bogusław Adamowicz (1870–1944) – polski poeta oraz autor powieści i opowiadań fantastycznych okresu Młodej Polski.

• Fala błyska i gaśnie… Lekki wietrzyk wzdycha,
  Las się budzi, szmer bieży w jego głąb tajemną…
  Wietrzyk ustał, szum zamilkł… Noc tak jasna, cicha,
  Noc tak błoga… Ach czemuż ty nie jesteś ze mną?!…
  • Źródło: *** (Noc taka piękna…)
  • Zobacz też: fala

• Jest tragizm niepojęty w bezpłodności męce,
  Która pali bez ognia i spopiela duchy;
  W niej Życia geniusz twórczy załamuje ręce –
  I serca drżąc w niej słyszą wyrzut skargi głuchy…
  • Źródło: Bezpłodność

• Kain był pyszny i srogie miał serce,
  Abel cnotliwy i godzien nagrody…
  – I otoś przeklął Kaina – mordercę:
  Kain, przeklęty, pobudował grody
  Z żelaza… sługi ma liczne i żony,
  I mnogie synów zeń idą narody…
  • Źródło: Krew Abla do Jehowy
  • Zobacz też: Kain i Abel

• Niech się rozbija morze, wrzące, niezgłębione,
  jako miłość ma – wielkie – ciemne – i szalone!
  • Źródło: Krajobraz

• Nie wiadomo dlaczego i na co i po co,
  Z okiem błędnie utkwionym w zaświatowej dali,
  Ducha wzbijam na skrzydłach, jak na chwiejnej szali,
  I spadam w dół, wieczystą przemożny nocą
  • Źródło: Nie wiadomo dlaczego

• Słońca wniwecz rozbito, w gruz zwalono światy,
  Błękity sklepień piorun roztrzaskał na dwoje –
  Gdzieżeś twórczy aniele, bracie mój skrzydlaty,
  Jutrznio słodkich ukochań, gdzie królestwo twoje?!…
  • Źródło: Klęska

• W otchłani wieczystymi kołującej dymy -
  Jest kuźnica Chaosu… Tam – na służbie kornej,
  W pożarach, niebosięgłe pracują Olbrzymy -
  Kują z bryły kosmicznej jakiś byt potworny…
  • Źródło: Kuźnia