Miecznik wielki litewski

Miecznik wielki litewski (łac. gladifer, ensifer, armifer) – urząd dworski I Rzeczypospolitej.

Przejęty w Wielkim Księstwie Litewskim na wzór miecznika wielkiego koronnego. Miecznik wielki litewski nosił miecz głownią do góry, po lewej stronie wielkiego księcia, jako oznakę władzy wojskowej monarchy. W czasie pogrzebu miecz odwracał głownią do dołu, a na rękojeści stawiał świece. Przed ołtarzem miecznik rzucał miecz na posadzkę lub łamał go, gdy monarcha był ostatnim z rodu.

Lista mieczników wielkich litewskich

• Wojciech Iwaszkewicz (1499)
• Janusz Stanisław Kastewicz (1505 – 1507)
• Jan Niemirowicz Szczytt (1509-1510)
• Jerzy Michał Jedka (1529 – 1531)
• Mikołaj Piotr Aleknowicz (1539 – 1547)
• Syrutowicz (1550 – 1563)
• Dymitr Chalecki (1579 – 1588)
• Jan Józef Chalecki (1589 – 1615)
• Mikołaj Krzysztof Chalecki (1615 – 1650)
• Jerzy Tyzenhauz (1650 – 1679)
• Szymon Karol Ogiński (1679 – 1685)
• Michał Franciszek Ogiński (1685–1695)
• Marcjan Michał Ogiński (1695 – 1703)
• Kaźmirz Krzysztof Sienicki (1703 – 1707)
• Billewicz (1708 – 1709)
• Aleksander Przeździecki (1709 – 1710)
• Mikołaj Faustyn Radziwiłł (1710, 1711 – 1729)
• Józef Tadeusz Ogiński (1729 – 1730)
• Ignacy Aniceta Zawisza (1730 – 1734)
• Janusz Aleksander Sanguszko (1735 – 1750)
• Szymon Syruć (1750 – 1752)
• Karol Stanisław Radziwiłł (1752 – 1762)
• Andrzej Ignacy Ogiński (1762 – 1771)
• Michał Hieronim Radziwiłł (1771 – 1775)
• Hieronim Janusz Sanguszko (1775)
• Aleksander Maciej Ossoliński (1775 – 1789)
• Michał Kleofas Ogiński (1789 - 1793)