zwyciężać

wymowa:: IPA: [zvɨˈʨ̑ɛ̃w̃ʒaʨ̑], AS: [zvyćẽũ̯žać], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę; ^?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni (dk. zwyciężyć)

czasownik przechodni (dk. zwyciężyć)

(2.1) pokonywać kogoś, wygrywać z kimś
odmiana:
przykłady:: (1.1) Miłość zawsze zwycięża.; (2.1) Bokser z łatwością zwyciężał przeciwników.
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) wygrywać; (2.1) pokonywać
antonimy:: (1.1) przegrywać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. zwycięstewko n, zwyciężyciel mos, zwyciężca mos, zwyciężanie n, zwycięstwo, zwycięzca, zwyciężczyni; przym. zwyciężony, zwycięski; przysł. zwycięsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:

angielski: (1.1) win, conquer; (2.1) conquer, overcome
arabski: (1.1) ظفر, تغلب, هزم
białoruski: (1.1) перамагаць
czeczeński: (1.1) тола
dolnołużycki: (1.1) dobywaś
esperanto: (1.1) venki
francuski: (1.1) vaincre, défaire
gudźarati: (1.1) જીતવું (jītavuṁ)
hiszpański: (1.1) vencer
islandzki: (1.1) sigra
japoński: (1.1) 勝つ (かつ, katsu)
jidysz: (1.1) געווינען (gewinen)
kazachski: (1.1) жеңу
łaciński: (1.1) vinco
niderlandzki: (1.1) winnen; (2.1) overwinnen
niemiecki: (1.1) siegen
nowogrecki: (1.1) νικώ
rosyjski: (1.1) побеждать
szwedzki: (1.1) segra, vinna; (2.1) segra, besegra, slå, spö, klå
ukraiński: (1.1) перемага́ти
włoski: (1.1) vincere

zwyciężać (język polski)