wysłannik
Z Wikisłownika, wolnego słownika
- wymowa:
- IPA: [vɨˈswãɲːik], AS: [vysu̯ã•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | wysłannik | wysłannicy |
| dopełniacz | wysłannika | wysłanników |
| celownik | wysłannikowi | wysłannikom |
| biernik | wysłannika | wysłanników |
| narzędnik | wysłannikiem | wysłannikami |
| miejscownik | wysłanniku | wysłannikach |
| wołacz | wysłanniku | wysłannicy |
| depr. M. i W. lm: (te) wysłanniki | ||
- (1.1) osoba wysłana dokądś w określonym celu[1]
- odmiana:
- (1.1)
- przykłady:
- (1.1) Specjalny wysłannik rządu USA przybył w sobotę do Kabulu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) posłaniec, poseł; przest. wysłaniec, ablegat
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) delegat, emisariusz, herold, komisarz, legat, obserwator, parlamentariusz[2]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wysłaniec m, wysłannictwo n, wysyłka ż, wysyłkownia ż, wysyłanie n, wysłanie n
- czas. posłać, posyłać, usłać, wysyłać ndk., wysłać dk.
- przym. wysyłkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) envoy
- arabski: (1.1) رسول, مبعوث
- azerski: (1.1) elçi
- białoruski: (1.1) дэпутат m
- hiszpański: (1.1) emisario m, enviado m
- nowogrecki: (1.1) απεσταλμένος m
- rumuński: (1.1) sol m
- tybetański: (1.1) ཕོ་ཉ
- źródła:
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
