wielbiciel

wielbiciel (język polski)

wymowa:

IPA: [vʲjɛlˈbʲit͡ɕɛl], AS: [vʹi ̯elbʹićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wielbiciel	wielbiciele
dopełniacz	wielbiciela	wielbicieli
celownik	wielbicielowi	wielbicielom
biernik	wielbiciela	wielbicieli
narzędnik	wielbicielem	wielbicielami
miejscownik	wielbicielu	wielbicielach
wołacz	wielbicielu	wielbiciele

(1.1) książk. osoba, która wielbi kogoś lub coś

(1.2) książk. adorator

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) adorator

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wielbicielka

czas. uwielbiać, wielbić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) admirer, fan
• białoruski: (1.1) паклоннік m; (1.2) паклоннік m
• esperanto: (1.1) adoranto
• francuski: (1.1) admirateur m, fan m
• hiszpański: (1.1) admirador m, fan m; (1.2) adorador m
• jidysz: (1.1) ליבהאָבער m (libhober), חסיד m (chosid / chosed)
• rosyjski: (1.1) поклонник m
• starogrecki: (1.1) ζηλωτής m

źródła:

Hasło „wielbiciel” w: SJP.pl.