wczesny

wczesny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈft͡ʃɛsnɨ], AS: [fčesny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wczesny		wczesna	wczesne	wcześni	wczesne
dopełniacz	wczesnego		wczesnej	wczesnego	wczesnych
celownik	wczesnemu		wczesnej	wczesnemu	wczesnym
biernik	wczesnego	wczesny	wczesną	wczesne	wczesnych	wczesne
narzędnik	wczesnym		wczesną	wczesnym	wczesnymi
miejscownik	wczesnym		wczesnej	wczesnym	wczesnych
wołacz	wczesny		wczesna	wczesne	wcześni	wczesne
stopień wyższy wcześniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wcześniejszy wcześniejsza wcześniejsze wcześniejsi wcześniejsze dopełniacz wcześniejszego wcześniejszej wcześniejszego wcześniejszych celownik wcześniejszemu wcześniejszej wcześniejszemu wcześniejszym biernik wcześniejszego wcześniejszy wcześniejszą wcześniejsze wcześniejszych wcześniejsze narzędnik wcześniejszym wcześniejszą wcześniejszym wcześniejszymi miejscownik wcześniejszym wcześniejszej wcześniejszym wcześniejszych wołacz wcześniejszy wcześniejsza wcześniejsze wcześniejsi wcześniejsze
stopień najwyższy najwcześniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najwcześniejszy najwcześniejsza najwcześniejsze najwcześniejsi najwcześniejsze dopełniacz najwcześniejszego najwcześniejszej najwcześniejszego najwcześniejszych celownik najwcześniejszemu najwcześniejszej najwcześniejszemu najwcześniejszym biernik najwcześniejszego najwcześniejszy najwcześniejszą najwcześniejsze najwcześniejszych najwcześniejsze narzędnik najwcześniejszym najwcześniejszą najwcześniejszym najwcześniejszymi miejscownik najwcześniejszym najwcześniejszej najwcześniejszym najwcześniejszych wołacz najwcześniejszy najwcześniejsza najwcześniejsze najwcześniejsi najwcześniejsze

(1.1) taki, który jest u swojego początku

(1.2) występujący w początkowej fazie; odbywający się na początku właściwej sobie pory

(1.3) w stopniu wyższym i najwyższym → poprzedni, ten, który był przed czymś

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Adam interesuje się historią wczesnego średniowiecza.

(1.2) Pójdziemy na spacer wczesnym popołudniem?

(1.3) Lubię pozytywizm, ale wcześniejsze epoki literackie wydają mi się ciekawsze.

składnia:

kolokacje:

(1.1) półwczesny

synonimy:

(1.1) zaczynający się

antonimy:

(1.1) późny, krańcowy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wczesność ż, wcześniactwo n, wcześniak m

przym. wcześniaczy

przysł. wcześnie, wcześniej

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. w czas + -ny^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) early; (1.2) early
• arabski: (1.1) سابق, باكر, اول
• białoruski: (1.1) ранні; (1.2) ранні
• czeski: (1.1) raný
• dolnołużycki: (1.1) rany (1.2) jěsny
• duński: (1.1) tidlig; (1.2) tidlig; (1.3) tidlig
• esperanto: (1.1) frua; (1.2) frua
• jidysz: (1.1) פֿריִיִק (friik); (1.2) פֿריִיִק (friik)
• kabowerdeński: (1.1) sédu
• kataloński: (1.1) primerenc
• łotewski: (1.1) agrs; (1.2) agrs
• niderlandzki: (1.1) vroeg; (1.2) vroeg
• niemiecki: (1.1) früh; (1.2) früh
• norweski (bokmål): (1.1) tidlig
• nowogrecki: (1.1) πρώιμος; (1.2) πρώιμος
• ormiański: (1.1) վաղ
• rosyjski: (1.1) ранний
• słoweński: (1.1) zgodnji
• szwedzki: (1.1) tidig
• ukraiński: (1.1) ра́нній; (1.2) ра́нній; (1.3) ра́нішній
• walijski: (1.1) cynnar; (1.2) cynnar
• węgierski: (1.1) korai; (1.2) korai
• wilamowski: (1.1) fri, frī, ryś, cȧjtłiḱ; (1.2) fri, frī, ryś, cȧjtłiḱ

źródła:

1.  Hasło „wczesny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.