wapień

wapień (język polski)

wapień (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvapʲjɛ̇̃ɲ], AS: [vapʹi ̯ė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wapień	wapienie
dopełniacz	wapienia	wapieni
celownik	wapieniowi	wapieniom
biernik	wapień	wapienie
narzędnik	wapieniem	wapieniami
miejscownik	wapieniu	wapieniach
wołacz	wapieniu	wapienie

(1.1) geol. skała osadowa pochodzenia organicznego lub chemicznego zbudowana z węglanu wapnia; zob. też wapień w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) wapień krystaliczny / pelitowy / krynoidowy / koralowy / rafowy / numulitowy / litotamniowy / diploporowy / oolitowy / podstawowy / cechsztyński / dębnicki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) skała

hiponimy:

(1.1) mikryt, dismikryt, biomikryt, biosparyt, oomikryt, oosparyt, pelmikryt, pelsparyt, intramikryt, intrasparyty, biolit, kreda

holonimy:

meronimy:

(1.1) węglan wapnia, kalcyt, aragonit

wyrazy pokrewne:

rzecz. wapiennik m, wapń m, wapno n, wapnowanie n, powapnowanie n, wapniak m, wapniara ż, Wapnica ż, Wapniarka ż, Wapienno n

czas. wapnować ndk., powapnować dk.

przym. wapienny, wapnisty, wapniowy

przysł. wapiennie, wapniście, wapniowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) nie mylić z: wapń

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) limestone
• baskijski: (1.1) kareharri
• bułgarski: (1.1) варовик m, варовник m
• czeski: (1.1) vápenec m
• duński: (1.1) kalksten w
• esperanto: (1.1) kalkoŝtono
• fiński: (1.1) kalkkikivi
• galicyjski: (1.1) calcaria ż
• hiszpański: (1.1) caliza ż
• nowogrecki: (1.1) ασβεστόλιθος m
• słowacki: (1.1) vápenec m
• szwedzki: (1.1) kalksten w
• ukraiński: (1.1) вапняк m

źródła: