ubytek

ubytek (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈbɨtɛk], AS: [ubytek]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ubytek	ubytki
dopełniacz	ubytku	ubytków
celownik	ubytkowi	ubytkom
biernik	ubytek	ubytki
narzędnik	ubytkiem	ubytkami
miejscownik	ubytku	ubytkach
wołacz	ubytku	ubytki

(1.1) strata, uszczerbek, różnica ilościowa pomiędzy stanem pierwotnym a aktualnym^[1]

(1.2) stomat. fragment zęba zaatakowany próchnicą

odmiana:

(1)

 

przykłady:

(1.2) 10 lat temu w Norwegii zakazano wypełniania ubytków w zębach mieszanką rtęci – amalgamatem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) strata, ubywanie, utrata brak, deficyt, niedobór, niedomiar, niedostatek

(1.2) pot. dziura (w zębie)

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ubywać

rzecz. bywalec mos, ubywanie ndk., ubycie dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) cavity
• duński: (1.2) hul n
• hiszpański: (1.1) merma ż, desgaste m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) убыток m

źródła:

1. Hasło „ubytek” w: SJP.pl.