tybetański

tybetański (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌtɨbɛˈtãj̃sʲci], AS: [tybetãĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do Tybetu; związany lub wywodzący się z Tybetu^[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	tybetański		tybetańska	tybetańskie	tybetańscy	tybetańskie
dopełniacz	tybetańskiego		tybetańskiej	tybetańskiego	tybetańskich
celownik	tybetańskiemu		tybetańskiej	tybetańskiemu	tybetańskim
biernik	tybetańskiego	tybetański	tybetańską	tybetańskie	tybetańskich	tybetańskie
narzędnik	tybetańskim		tybetańską	tybetańskim	tybetańskimi
miejscownik	tybetańskim		tybetańskiej	tybetańskim	tybetańskich
wołacz	tybetański		tybetańska	tybetańskie	tybetańscy	tybetańskie
nie stopniuje się

(2.1) jęz. język Tybetańczyków; zob. też język tybetański w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Ten tybetański dzwonek przywiozłem z zeszłorocznej podróży.

(2.1) Najpopularniejszym dialektem tybetańskiego jest lhaski.

składnia:

kolokacje:

(2.1) mówić / pisać / … po tybetańsku

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tybet mrz, Tybetańczyk mos, Tybetanka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Tibetan; (2.1) Tibetan (language)
• arabski: (1.1) تبتية (2.1) ;تبتي
• baskijski: (1.1) tibetar; (2.1) tibetera
• białoruski: (1.1) тыбецкі; (2.1) тыбецкая ż
• bułgarski: (1.1) тибетски
• czeski: (1.1) tibetský; (2.1) tibetština ż
• duński: (1.1) tibetansk; (2.1) tibetansk n
• esperanto: (1.1) tibeta
• hiszpański: (1.1) tibetano m; (2.1) tibetano m
• interlingua: (1.1) tibetan
• jidysz: (1.1) טיבעטיש (tibetisz); (2.1) טיבעטיש n (tibetisz)
• kataloński: (1.1) tibetà
• niemiecki: (1.1) tibetisch, tibetanisch; (2.1) Tibetisch n
• rosyjski: (1.1) тибетский; (2.1) тибетский m
• słowacki: (1.1) tibetský; (2.1) tibetčina ż
• szwedzki: (1.1) tibetansk; (2.1) tibetanska
• tybetański: (1.1) བོད་པ་; (2.1) བོད་སྐད
• ujgurski: (2.1) تىبەت تىلى
• ukraiński: (1.1) тибетський
• węgierski: (1.1) tibeti
• włoski: (1.1) tibetano; (2.1) tibetano

źródła:

1.  Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 71.