sznur

sznur (język polski)

sznur (1.1)

sznur (1.2) ludzi

sznury (1.2) paciorków

sznur (1.3)

sznury (1.4)

sznur (1.5)

wymowa:

IPA: [ʃnur], AS: [šnur]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sznur	sznury
dopełniacz	sznura	sznurów
celownik	sznurowi	sznurom
biernik	sznur	sznury
narzędnik	sznurem	sznurami
miejscownik	sznurze	sznurach
wołacz	sznurze	sznury

(1.1) splot wielu włókien w jedno grubsze cięgno; zob. też sznur w Wikipedii

(1.2) grupa ludzi, zwierząt lub przedmiotów ustawionych jeden za drugim

(1.3) pot. izolowany przewód zasilający urządzenie elektryczne

(1.4) noszona na ramieniu pleciona ozdoba będąca częścią munduru galowego

(1.5) daw. wąski, długi pas pola uprawnego

(1.6) daw. jednostka długości historycznie używana w Polsce równa dziesięciu prętom; zob. też sznur (miara) w Wikipedii

(1.7) daw. miara powierzchni równa stu prętom

odmiana:

(1.1-7)

 

przykłady:

(1.1) Graf Rosenheim, gdy go dzwonnik za wcześnie na kazanie dzwonieniem rozbudził, kazał mu zjeść sznur dzwonniczy od węzła do węzła^[1].

(1.2) Wyleciał, lecąc sznur żurawi biały, / A na nim wisząc za śnieżne ramiona / Mglista niewiasta…^[2]

(1.3) Bezpieczny sznur przy żelazku powinien być odporny na wysoką temperaturę.

(1.4) Sznur galowy w kolorze srebrnym, przeplatany niebieską nitką zawieszany na prawym ramieniu, (…) przypina się do pierwszego górnego guzika kurtki mundurowej. (z regulaminu mundurowego straży pożarnej)

(1.5) Rzekł Rejent mimojazdem: „Ja mówiłem wczora, / Że polowanie nasze udać się nie może: / Jeszcze zbyt wcześnie, jeszcze na pniu stoi zboże / I mnóstwo sznurów chłopskiej nie zżętej jarzyny; / Stąd i Hrabia nie przybył mimo zaprosiny.” ^[3]

składnia:

(1.1) sznur z + D. • sznur u + D. • sznur od + D.

(1.2) sznur + D.

(1.3) sznur od + D.

kolokacje:

(1.1) wiązać / związywać / przywiązywać / krępować sznurem • przeciąć / uciąć sznur • splatać / rozplatać / kręcić sznur • plątać / motać / rozplątywać sznur • ciągnąć / przywiązać / szarpać sznur • założyć sznur na szyję • skakać przez sznur • ciągnąć / pociągnąć za sznur • wisieć / dyndać na sznurze • cienki / gruby / mocny / bawełniany / azbestowy / druciany / konopny / rzemienny / sizalowy sznur • sznur do firanek / do zasłon / do rolety / do żaluzji • sznur do (suszenia) bielizny / prania • sznur u dzwonu / u dzwonka / u bramy / u powały • sznur wisielczy • sznur z węzłami • sznur pakowy • sznur muchowy

(1.2) sznur samochodów / aut / pojazdów • sznur kiełbasek / parówek / serdelków • sznur paciorków / korali / pereł / kamieni

(1.4) sznur generalski / galowy / funkcyjny / sygnalny / mundurowy / naramienny

biol. med.: sznur skrzeku • sznur żurawi / dzikich gęsi / kormoranów / ptaków • sznur białkowy • sznur endodermalny • sznur boczny • sznur pępkowy / pępowinowy / zarodkowy • sznur komórkowy

fiz. mat.: teoria sznura

rel.: sznur aka • sznur modlitewny / różańcowy

roln. leśn.: sznur do snopowiązałki • sznur Guyota • sznur skośny

techn.: sznur murarski / ciesielski / traserski / spawalniczy / smołowy • sznur dylatacyjny • sznur uszczelniający / oringowy • sznur elektryczny / telefoniczny • sznur więźbowy

synonimy:

(1.1) lina, powróz, postronek, trok; gw. (Górny Śląsk) sznora

(1.2) rząd, kolejka, ciąg

(1.3) kabel, przewód

(1.4) akselbant

(1.5) zagon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. osznurowanie n, osznurzenie n, sznurkowiec m, sznurowanie n, sznurownia ż, sznurówka ż, sznurowadło n, sznurowanka ż

zdrobn. sznurek m, sznureczek m

czas. odsznurować dk., przysznurować dk., sznurkować ndk., sznurować ndk., zasznurować dk.

przym. bezsznurowy, sznureczkowy, sznurkowy, sznurowy

ims. zasznurowany

związki frazeologiczne:

awantura o gacie na sznurze • jak po sznurze • przepasanie sznurem • równo jak pod sznur • rzucić się na sznur • urwać się ze sznura • za mundurem panny sznurem • zawiązać węzeł, a końce sznura wsadzić w wodę • środ. spuścić jaszczura ze sznura • w domu powieszonego nie mówi się o sznurze

etymologia:

niem. Schnur^[4]

uwagi:

zob. też sznur w Wikipedii

zobacz też: przysłowia o sznurze

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rope, cord, string; (1.2) string; (1.3) cord; (1.4) aiguillette
• arabski: (1.1) حبل
• białoruski: (1.1) вяроўка ż, шнур m
• bułgarski: (1.1) шнур m
• cerkiewnosłowiański: (1.1) вервь ż
• duński: (1.1) snor w
• esperanto: (1.1) ŝnuro
• fiński: (1.1) nuora
• francuski: (1.1) corde ż
• gruziński: (1.1) თოკი, საბელი, ბაგირი
• hiszpański: (1.1) cuerda ż, soga ż; (1.2) hilera ż, fila ż
• interlingua: (1.1) linea
• islandzki: (1.1) taug ż, tagl n
• jidysz: (1.1) שטריק m/ż (sztrik), שנור m/ż (sznur); (1.4) שרוך
• kataloński: (1.1) corda ż
• niemiecki: (1.1) Schnur ż; (1.4) Achselschnur ż
• norweski (bokmål): (1.1) snor m, tau m; (1.4) aiguilette
• nowogrecki: (1.1) κορδόνι n, σκοινί n, σχοινί n
• nowopruski: (1.1) wīrbi ż
• rosyjski: (1.1) шнур m, верёвка ż, нитка ż
• sanskryt: (1.1) उदर (udara), रज्जु
• slovio: (1.1) sxnur
• szwedzki: (1.1) rep n, lina w; (1.2) rad w
• turecki: (1.1) ip, urgan
• tuvalu: (1.1) maea, kafa
• ukraiński: (1.1) шнур m, вірьовка ż, нитка ż
• węgierski: (1.1) kötél
• wilamowski: (1.1) śnur ż, śnür ż
• włoski: (1.1) fune ż

źródła:

1. Henryk Sienkiewicz Krzyżacy
2. Juliusz Słowacki Balladyna, akt V, scena IV
3. Adam Mickiewicz Pan Tadeusz, Księga druga: Zamek
4. Hasło „sznur” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.