szezlong

szezlong (język polski)

szezlong (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʃɛzlɔ̃ŋk], AS: [šezlõŋk], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• -nk- 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szezlong	szezlongi
dopełniacz	szezlongu / szezlonga[1]	szezlongów
celownik	szezlongowi	szezlongom
biernik	szezlong	szezlongi
narzędnik	szezlongiem	szezlongami
miejscownik	szezlongu	szezlongach
wołacz	szezlongu	szezlongi

(1.1) kanapa o długim wąskim siedzeniu z jednym lub dwoma oparciami, na której można odpoczywać w pozycji półleżącej^[1]; zob. też szezlong w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Spojrzenie jej pada na stolik stojący tuż obok szezlonga i na książkę do nabożeństwa oprawną w kość słoniową.^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. szeslong^[3], gw. krześląg^[3]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. chaise-longue^[1] (szezlong)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chaise longue
• bułgarski: (1.1) шезлонг m
• francuski: (1.1) chaise-longue ż
• hiszpański: (1.1) sofá m tipo imperio, otomana ż, tumbona ż, silla de playa ż
• interlingua: (1.1) chaise longue
• jidysz: (1.1) שעזלאָנג (szezlong) m
• niemiecki: (1.1) Chaiselongue n
• nowogrecki: (1.1) ανάκλιντρο n, σεζλόνγκ ż
• rosyjski: (1.1) кушетка ż

źródła:

1. Hasło „szezlong” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 1214.
2. Bolesław Prus: Lalka
3.  Hasło „szeslong” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, Warszawa 1900–1927, s. 609.