stan cywilny

stan cywilny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈstãn ʦ̑ɨˈvʲilnɨ], AS: [stãn cyvʹilny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​^?/i ​^?/i

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stan cywilny	stany cywilne
dopełniacz	stanu cywilnego	stanów cywilnych
celownik	stanowi cywilnemu	stanom cywilnym
biernik	stan cywilny	stany cywilne
narzędnik	stanem cywilnym	stanami cywilnymi
miejscownik	stanie cywilnym	stanach cywilnych
wołacz	stanie cywilny	stany cywilne

(1.1) praw. zespół cech określających osobę fizyczną w świetle obowiązujących norm prawa cywilnego; zob. też stan cywilny w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) urząd stanu cywilnego • urzędnik stanu cywilnego

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) status

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) marital status
• baskijski: (1.1) egoera zibil
• duński: (1.1) civilstand w
• francuski: (1.1) état civil m
• hiszpański: (1.1) estado civil m
• japoński: (1.1) 婚姻の有無
• niderlandzki: (1.1) burgerlijke staat m
• niemiecki: (1.1) Familienstand m
• nowogrecki: (1.1) προσωπική κατάσταση ż
• rosyjski: (1.1) семéйное положе́ние n
• szwedzki: (1.1) civilstånd n
• węgierski: (1.1) családi állapot
• włoski: (1.1) stato civile m

źródła: