sensowny

sensowny (język polski)

wymowa:

IPA: [sɛ̃w̃ˈsɔvnɨ], AS: [sẽũ̯sovny], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	sensowny		sensowna	sensowne	sensowni	sensowne
dopełniacz	sensownego		sensownej	sensownego	sensownych
celownik	sensownemu		sensownej	sensownemu	sensownym
biernik	sensownego	sensowny	sensowną	sensowne	sensownych	sensowne
narzędnik	sensownym		sensowną	sensownym	sensownymi
miejscownik	sensownym		sensownej	sensownym	sensownych
wołacz	sensowny		sensowna	sensowne	sensowni	sensowne

(1.1) taki, który ma sens, właściwą zawartość, treść; ma uzasadnienie, jest logiczny

(1.2) pot. taki, który działa logicznie, rozsądnie

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) sensowna osoba

synonimy:

antonimy:

(1.1) bezsensowny, nieuzasadniony

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sens m, sensowność ż

przym. sensowy

przysł. sensownie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) смислен
• hiszpański: (1.1) razonable, lógico; (1.2) sensato, juicioso, ponderado
• szwedzki: (1.1) rimlig, skälig, befogad, vettig; (1.2) förnuftig, vettig, klok, välbetänkt, förståndig, sansad

źródła: