rycerstwo

rycerstwo (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	rycerstwo
dopełniacz	rycerstwa
celownik	rycerstwu
biernik	rycerstwo
narzędnik	rycerstwem
miejscownik	rycerstwie
wołacz	rycerstwo

(1.1) hist. w średniowieczu: warstwa społeczna, która stanowiłą elitę społeczeństwa feudalnego i jego siłę zbrojną; zob. też rycerstwo w Wikipedii

(1.2) hist. rycerze zgromadzeni pod czyjąś komendą, na polu walki itd.

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Pod naciskiem rycerstwa dostojnicy litewscy powrócili na sejm i ostatecznie osiągnięto porozumienie^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rycerz m, rycerskość ż

przym. rycerski

przysł. rycersko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chivalry, knighthood
• białoruski: (1.1) рыцарства n; (1.2) рыцарства n
• esperanto: (1.1) kavalirismo, kavaliraro, kavalireco
• estoński: (1.1) rüütellikkus
• francuski: (1.1) chevalerie ż
• gruziński: (1.1) რაინდობა (raindoba)
• hiszpański: (1.1) caballería ż
• japoński: (1.1) 騎士道(きしどう) (kishi dō)
• jidysz: (1.1) ריטערשאַפֿט m (riterszaft)
• koreański: (1.1) 기사도 (ki.sa.do)
• macedoński: (1.1) витештво n
• marathi: (1.1) स्त्रीदाक्षिण्य (strīdākṣiṇya)
• niemiecki: (1.1) Ritterschaft ż; (1.2) Ritterschaft ż
• portugalski: (1.1) cavalaria ż
• słowacki: (1.1) rytierstvo n
• słoweński: (1.1) viteštvo n
• ukraiński: (1.1) лицарство n, рицарство n
• włoski: (1.1) cavalleria ż

źródła:

1. Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, Dybkowska Alicja, Żaryn Jan, Żaryn Małgorzata, 1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.